ایوب-باب دهم Job-10

پاسخ‌ ایوب

۱ جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم. 
۲ و به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟ 
۳ آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی و عمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟ 
۴ آیا تو را چشمان بشر است؟ یا مثل دیدن انسان می‌بینی؟ 
۵ آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است 
۶ که معصیت مرا تفحّص می‌کنی و برای گناهانم تجسّس می‌نمایی؟ 
۷ اگر چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست. 
۸ دستهایت مرا جمیعاً و تماماً سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟ 
۹ به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غبار بر می‌گردانی؟ 
۱۰ آیا مرا مثل شیر نریختی و مرا مثل پنیر، منجمد نساختی؟ 
۱۱ مرا به پوست و گوشت ملبّس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی. 
۱۲ حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف تو روح مرا محافظت نمود. 
۱۳ امّا این چیزها را در دل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکر تو بود. 
۱۴ اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا از معصیتم مبرّا نخواهی ساخت. 
۱۵ اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود را بر نخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم و مصیبت خـود را می‌بینم! 
۱۶ و اگر (سَرم) برافراشته شـود، مثـل شیـر مرا شکار خواهـی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت.
۱۷ گواهان خود را بر من پی در پی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی و افواجْ متعاقب یکدیگر به ضّد منند. 
۱۸ پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی‌دید. 
۱۹ پس می‌بودم، چنانکه نبـودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم. 
۲۰ آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مرا ترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده رو شوم، 
۲۱ قبل از آنکه بروم به جایی که از آن بر نخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت! 
۲۲ به زمینِ تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمینِ سایه موت و بی ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.