ایوب-باب نهم Job-09

پاسخ ایوب

  

۱ پس ایوب در جواب گفت: 
۲ یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟ 
۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد. 
۴ او در ذهن حکیم و در قوّت تواناست. کیست که با او مقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟ 
۵ آنکه کوهها را منتقل می‌سازد و نمی‌فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند، 
۶ که زمین را از مکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود؛ 
۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی‌کند و ستارگان را مختوم می‌سازد؛ 
۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریا می‌خرامد؛ 
۹ که دُبّ اکبر و جبّار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را؛ 
۱۰ که کارهای عظیم بی قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی شمار را. 
۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، و عبور می‌کند و او را احساس نمی‌نمایم. 
۱۲ اینک او می‌رباید و کیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواند گفت: چه می‌کنی؟ 
۱۳ خدا خشم خود را باز نمی‌دارد و مددکاران رَحَب زیر او خم می‌شوند. 
۱۴ پس به طریق اولی، من کیستم که او را جواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با او مباحثه نمایم؟
۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او را جواب نمی‌دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم. 
۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی‌کردم که آواز مرا شنیده است. 
۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خُرد می‌کند و بی سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد. 
۱۸ مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند. 
۱۹ اگر درباره قوّت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ و اگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟ 
۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد. 
۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن را نمی‌شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.
۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که او صالح است و شریر را هلاک می‌سازد. 
۲۳ اگر تازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی گناهان استهزا می‌کند. 
۲۴ جهان به دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟ 
۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی را نمی‌بیند. 
۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید. 
۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و تُرُش رویی خود را دور کرده، گشاده رو شوم، 
۲۸ از تمامی مشقّتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی گناه نخواهی شمرد،۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجا زحمت بکشم؟ 
۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اُشنان پاک کنم، 
۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرا مکروه می‌دارد. 
۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم. 
۳۳ در میان ما حکمی نیست که بـر هـر دو مـا دست بگذارد. 
۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند. 
۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی‌ترسیدم، لیکن من در خود چنین نیستم.