ایوب-باب یازدهم Job-11

گفتار صوفر  

۱ و صُوفَرِ نَعْماتی در جواب گفت: 
۲ آیا به کثرت سخنان جواب نباید داد و مرد پرگو عادل شمرده شود؟ 
۳ آیا بیهوده گویی تو مردمان را ساکت کند و یا سُخریه کنی و کسی تو را خجل نسازد؟ 
۴ و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی گناه هستم. 
۵ و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید، 
۶ و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که در ماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتر از گناهانت تو را سزا داده است. 
۷ آیا عمق‌های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادر مطلق توانی رسید؟ 
۸ مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ 
۹ پیمایش آن از جهان طویل‌تر و از دریا پهن‌تر است. 
۱۰ اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند، کیست که او را ممانعت نماید؟ 
۱۱ زیرا که بطالت مردم را می‌داند و شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تأمّل نکند. 
۱۲ و مرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچّه خرِ وحشی، انسان متولّد شود. 
۱۳ اگر تو دل خود را راست سازی و دستهای خود را بسوی او دراز کنی، 
۱۴ اگر در دست تو شرارت باشد، آن را از خود دور کن، و بی انصافی در خیمه‌های تو ساکن نشود. 
۱۵ پس یقیناً روی خود را بی عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید. 
۱۶ زیرا که مشقّت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آبِ رفته به یاد خواهی آورد، 
۱۷ و روزگار تو از وقت ظهر روشن‌تر خواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت. 
۱۸ و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسّس نموده، ایمن خواهی خوابید. 
۱۹ و خواهی خوابید و ترساننـده‌ای نخواهـد بـود، و بسـیاری تـو را تملّق خواهند نمود. 
۲۰ لیکن چشمان شریران کاهیـده می‌شـود و ملجـای ایشـان از ایشـان نابـود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.