حزقیال-باب بیست و دوم Ezekiel-22

گناهان اورشلیم  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان آیا داوری خواهی نمود؟ آیا بر شهر خونریز داوری خواهی نمود؟ پس آن را از همه رجاساتش آگاه ساز.» 
۳ و بگو خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: ای شهری که خون را در میان خودت می‌ریزی تا اجل تو برسد! ای که بتها را به ضدّ خود ساخته، خویشتن را نجس نموده‌ای! 
۴ به سبب خونی که ریخته‌ای مجرم شده‌ای و به سبب بتهایی که ساخته‌ای نجس گردیده‌ای. لهذا اجل خویش را نزدیک آورده، به انتهای سالهای خود رسیده‌ای. لهذا تو را نزد امّت‌ها عار و نزد جمیع کشورها مسخره گردانیده‌ام. 
۵ ای پلید نام! و ای پر فتنه! آنانی که به تو نزدیک و آنانی که از تو دورند بر تو سُخریه خواهند نمود. 
۶ اینک سرورانِ اسرائیل، هر کس به قدر قوّت خویش مرتکب خونریزی در میان تو می‌بودند. 
۷ پدر و مادر را در میان تو اهانت نمودند. و غریبان را در میان تو مظلوم ساختند و بر یتیمان و بیوه زنان در میان تو ستم نمودند. 
۸ و تو مَقْدَس‌های مرا خوار شمرده، سَبَّت‌های مرا بی عصمت نمودی. 
۹ و بعضی در میان تو به جهت ریختن خون، نمّامی می‌نمودند و بر کوهها در میان تو غذا می‌خوردند و در میان تو مرتکب قباحت می‌شدند. 
۱۰ و عورت پدران را در میان تو منکشف می‌ساختند. و زنان حایض را در میان تو بی عصمت می‌نمودند. 
۱۱ یکی در میان تو با زن همسایه خود عمل زشت نمود. و دیگری عروس خویش را به جور بی عصمت کرد. و دیگری خواهرش، یعنی دختر پدر خود را ذلیل ساخت. 
۱۲ و در میان تو به جهت ریختن خون رشوه خوردند و سود و ربح گرفتند. و تو مال همسایه خود را به زور غصب کردی و مرا فراموش نمودی. قول خداوند یهُوَه این است. 
۱۳ لهذا هان من به سبب حرص تو که مرتکب آن شده‌ای و به سبب خونی که در میان خودت ریخته‌ای، دستهای خود را به هم می‌زنم. 
۱۴ پس در ایامی که من به تو مکافات رسانم آیا دلت قوی و دستهایت محکم خواهد بود؟ من که یهُوَه هستم تکلّم نمودم و بعمل خواهم آورد. 
۱۵ و تو را در میان امّت‌ها پراکنده و در میان کشورها متفرّق ساخته، نجاسات تو را از میانت نابود خواهم ساخت. 
۱۶ «و به نظر امّت‌ها بی عصمت خواهی شد و خواهی دانست که من یهُوَه هستم.»
۱۷ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۱۸ «ای پسر انسان خاندان اسرائیل نزد من دُرْد شده‌اند و جمیع ایشان مس و روی و آهن و سرب در میان کوره و دُرْد نقره شده‌اند.» 
۱۹ بنابراین خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: چونکه همگی شما دُرْد شده‌اید، لهذا من شما را در میان اورشلیم جمع خواهم نمود. 
۲۰ چنانکه نقره و مس و آهن و سرب و روی را در میان کوره جمع کرده، آتش بر آنها می‌دمند تا گداخته شود، همچنان من شما را در غضب و حدّت خشم خویش جمع کرده، در آن خواهم نهاد و شما را خواهم گداخت. 
۲۱ و شما را جمع کرده، آتش غضب خود را بر شما خواهم دمید که در میانش گداخته شوید. 
۲۲ «چنانکه نقره در میان کوره گداخته می‌شود، همچنان شما در میانش گداخته خواهید شد و خواهید دانست که من یهُوَه حدّت خشم خویش را بر شما ریخته‌ام.» 
۲۳ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲۴ «ای پسر انسان او را بگو: تو زمینی هستی که طاهر نخواهی شد. و باران در روز غضب بر تو نخواهد بارید.» 
۲۵ فتنه انبیای آن در میانش می‌باشد. ایشان مثل شیر غرّان که شکار را می‌درد، جانها را می‌خورند. و گنجها و نفایس را می‌برند. و بیوه زنان را در میانش زیاد می‌سازند. 
۲۶ کاهنانش به شریعت من مخالفت ورزیده، موقوفات مرا حلال می‌سازند. و در میان مقدّس و غیر مقدّس تمیز نمی‌دهند و در میان نجس و طاهر فرق نمی‌گذارند. و چشمان خود را از سَبَّت‌های من می‌پوشانند و من در میان ایشان بی حرمت گردیده‌ام. 
۲۷ سرورانش مانند گرگان درنده خون می‌ریزند و جانها را هلاک می‌نمایند تا سود ناحقّ ببرند.
۲۸ و انبیایش ایشان را به گِلِ ملاط اندود نموده، رؤیاهای باطل می‌بینند و برای ایشان تفأّل دروغ زده، می‌گویند که خداوند یهوه چنین گفته است با آنکه یهُوَه تکلّم ننموده. 
۲۹ و قوم زمین به شدّت ظلم نموده و مال یکدیگر را غصب کرده‌اند. و بر فقیران و مسکینان جفا نموده، غریبان را به بی انصافی مظلوم ساخته‌اند. 
۳۰ و من در میان ایشان کسی را طلبیدم که دیوار را بنا نماید و برای زمین به حضور من در شکاف بایستد تا آن را خراب ننمایم، امّا کسی را نیافتم. 
۳۱ «پس خداوند یهُوَه می‌گوید: خشم خود را بر ایشان ریخته‌ام و ایشان را به آتش غضب خویش هلاک ساخته، طریق ایشان را بر سر ایشان وارد آورده‌ام.»