حزقیال-باب بیست و یکم Ezekiel-21

بابل، شمشیر داوری خدا  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان روی خود را بسوی اورشلیم بدار و به مکان‌های بلند مقدّس تکلّم نما. و به زمین اسرائیل نبوّت کن» 
۳ «و به زمین اسرائیل بگو: خداوند چنین می‌فرماید: اینک من به ضدّ تو هستم و شمشیر خود را از غلافش کشیده، عادلان و شریران را از میان تو منقطع خواهم ساخت.» 
۴ «و چونکه عادلان و شریران را از میان تو منقطع می‌سازم، بنابراین شمشیر من بر تمامی بشر از جنوب تا شمال از غلافش بیرون خواهد آمد.» 
۵ «و تمامی بشر خواهند فهمید که من یهُوَه شمشیر خود را از غلافش بیرون کشیدم تا باز به آن برنگردد.» 
۶ «پس تو ای پسر انسان آه بکش! با شکستگی کمر و مرارت سخت به نظر ایشان آه بکش.»
۷ «و اگر به تو گویند که چرا آه می‌کشی؟ بگو: به سبب آوازه‌ای که می‌آید. زیرا که همه دلها گداخته و تمامی دستها سست گردیده و همه جانها کاهیده و جمیع زانوها مثل آب بیتاب خواهد شد.» 
«خداوند یهُوَه می‌گوید: همانا آن می‌آید و به وقوع خواهد پیوست.» 
۸ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۹ «ای پسر انسان نبوّت کرده، بگو: خداوند چنین می‌فرماید: بگو که شمشیرْ، شمشیرْ تیز شده و نیز صیقلی گردیده است.» 
۱۰ تیز شده است تا کشتار نماید و صیقلی گردیده تا برّاق شود. پس آیا ما شادی نماییم؟ عصای پسر من همه درختان را خوار می‌شمارد. 
۱۱ و آن برای صیقلی شدن داده شد تا آن را به دست گیرند. و این شمشیر تیز شده و صیقلی گردیده است تا به دست قاتل داده شود. 
۱۲ ای پسر انسان فریاد برآور و وِلْوِله نما زیرا که این بر قوم من و بر جمیع سروران اسرائیل وارد می‌آید. ترسها به سبب شمشیر بر قوم من عارض شده است. لهذا بر ران خود دست بزن. 
۱۳ زیرا که امتحان است. و چه خواهد بود اگر عصایی که (دیگران را) خوار می‌شمارد، دیگر نباشد. قول خداوند یهُوَه این است.
۱۴ و تو ای پسر انسان نبوّت کن و دستهای خود را به هم بزن و شمشیر دفعه سوّم تکرار بشود. شمشیر مقتولان است. شمشیر آن مقتول عظیم که ایشان را احاطه می‌کند. 
۱۵ شمشیر بُرنده‌ای به ضدّ همه دروازه‌های ایشان قرار دادم تا دلها گداخته شود و هلاکت‌ها زیاده شود. آه (شمشیر) برّاق گردیده و برای کشتار تیز شده است. 
۱۶ جمع شده، به جانب راست برو و آراسته گردیده، به جانب چپ توجّه نما. به هر طرف که رخسارهایت متوجّه می‌باشد.
۱۷ «و من نیز دستهای خود را به هم خواهم زد و حدّت خشم خویش را ساکن خواهم گردانید. من یهُوَه هستم که تکلّم نموده‌ام.» 
۱۸ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۱۹ «و تو ای پسر انسان دو راه به جهت خود تعیین نما تا شمشیر پادشاه بابل از آنها بیاید. هر دو آنها از یک زمین بیرون می‌آید. و علامتی بر پا کن. آن را بر سر راه شهر بر پا نما.» 
۲۰ راهی تعیین نما تا شمشیر به رَبَّه بنی عَمَّوُن و به یهودا در اورشلیم مُنیع بیاید. 
۲۱ زیرا که پادشاه بابل بر شاهراه، به سر دو راه ایستاده است تا تفأّل زند و تیرها را به هم زده، از ترافیم سؤال می‌کند و به جگر می‌نگرد. 
۲۲ به دست راستش تَفَأُّلِ اورشلیم است تا منجنیقها بر پا کند و دهان را برای کشتار بگشاید و آواز را به گلبانگ بلند نماید و منجنیقها بر دروازه‌ها بر پا کند و سنگرها بسازد و برجها بنا نماید. 
۲۳ «لیکن در نظر ایشان که قَسَم برای آنها خورده‌اند، تفأّل باطل می‌نماید. و او گناه ایشان را به یاد می‌آورد تا گرفتار شوند.» 
۲۴ بنابراین خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: «چونکه شما تقصیرهای خویش را منکشف ساخته و خطایای خود را در همه اعمال خویش ظاهر نموده، عصیان خود را یاد آورانیدید، پس چون به یاد آورده شدید دستگیر خواهید شد.» 
۲۵ و تو ای رئیس شریر اسرائیل که به زخم مهلک مجروح شده‌ای و اجل تو در زمان عقوبت آخر رسیده است، 
۲۶ خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: عمامه را دور کن و تاج را بردار. چنین نخواهد ماند. آنچه را که پست است بلند نما و آنچه را که بلند است پست کن. 
۲۷ و من آن را سرنگون، سرنگون، سرنگون خواهم ساخت. و این دیگر واقع نخواهد شد تا آنکس بیاید که حقّ او می‌باشد. و من آن را به وی عطا خواهم نمود. 
۲۸ «و تو ای پسر انسان نبّوت کرده، بگو: خداوند یهُوَه درباره بنی عمّون و سرزنش ایشان چنین می‌فرماید: بگو که شمشیر، شمشیر برای کشتار کشیده شده است و به غایت صیقلی گردیده تا برّاق بشود.» 
۲۹ چونکه برای تو رؤیای باطل دیده‌اند و برای تو تفأّل دروغ زده‌اند تا تو را بر گردنهای مقتولان شریر بگذارند که اجل ایشان در زمان عقوبت آخر رسیده است. 
۳۰ لهذا آن را به غلافش برگردان و بر تو در مکانی که آفریده شده‌ای و در زمینی که تولّد یافته‌ای داوری خواهم نمود. 
۳۱ و خشم خود را بر تو خواهم ریخت و آتش غیظ خود را بر تو خواهم دمید. و تو را به دست مردان وحشی که برای هلاک نمودن چالاکند تسلیم خواهم نمود.
۳۲ «و تو برای آتش هیزم خواهی شد و خونت در آن زمین خواهد ماند. پس به یاد آورده نخواهی شد زیرا من که یهُوَه هستم تکلّم نموده‌ام.»