حزقیال-باب سیزدهم Ezekiel-13

محکومیت انبیای کذبه  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان به ضدّ انبیای اسرائیل که نبوّت می‌نمایند، نبوّت نما. و به آنانی که از افکار خود نبوّت می‌کنند، بگو کلام خداوند را بشنوید!» 
۳ خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: وای بر انبیاء احمق که تابع روح خویش می‌باشند و هیچ ندیده‌اند. 
۴ «ای اسرائیل انبیای تو مانند روباهان در خرابه‌ها بوده‌اند.» 
۵ شما به رخنه‌ها برنیامدید و دیوار را برای خاندان اسرائیل تعمیر نکردید تا ایشان در روز خداوند به جنگ بتوانند ایستاد. 
۶ رؤیای باطل و غیب گویی کاذب می‌بینند و می‌گویند: خداوند می‌فرماید، با آنکه خداوند ایشان را نفرستاده است و مردمان را امیدوار می‌سازند به اینکه کلام ثابت خواهد شد. 
۷ «آیا رؤیای باطل ندیدید و غیب گویی کاذب را ذکر نکردید چونکه گفتید خداوند می‌فرماید با آنکه من تکلّم ننمودم؟» 
۸ بنابراین خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: «چونکه سخن باطل گفتید و رؤیای کاذب دیدید، اینک خداوند یهُوَه می‌فرماید من به ضدّ شما خواهم بود.»
۹ پس دست من بر انبیایی که رؤیای باطل دیدند و غیب گویی کاذب کردند، دراز خواهد شد و ایشان در مجلس قوم من داخل نخواهند شد و در دفتر خاندان اسرائیل ثبت نخواهند گردید و به زمین اسرائیل وارد نخواهند گشت و شما خواهید دانست که من خداوند یهُوَه می‌باشم. 
۱۰ و از این جهت که قوم مرا گمراه کرده، گفتند که سلامتی است در حینی که سلامتی نبود و یکی از ایشان دیوار را بنا نمود و سایرین آن را به گِلِ ملاط مالیدند. 
۱۱ پس به آنانی که گِلِ ملاط را مالیدند بگو که آن خواهد افتاد. باران سیال خواهد بارید و شما ای تگرگهای سخت خواهید آمد و باد شدید آن را خواهد شکافت.
۱۲ «و هان چون دیوار بیفتد، آیا شما را نخواهند گفت: کجا است آن اندودی که به آن اندود گردید؟» 
۱۳ لهذا خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: «من آن را به باد شدید در غضب خود خواهم شکافت و باران سیال در خشم من خواهد بارید و تگرگهای سخت برای فانی ساختن آن در غیظ من خواهد آمد.» 
۱۴ و آن دیوار را که شما به گِلِ ملاط اندود کردید منهدم نموده، به زمین یکسان خواهم ساخت و پی آن منکشف خواهد شد. و چون آن بیفتد شما در میانش هلاک خواهید شد و خواهید دانست که من یهُوَه هستم. 
۱۵ پس چون خشم خود را بر دیوار و بر آنانی که آن را به گِلِ ملاط اندود کردند به اتمام رسانیده باشم، آنگاه به شما خواهم گفت: دیوار نیست شده و آنانی که آن را اندود کردند نابود گشته‌اند. 
۱۶ یعنی انبیای اسرائیل که درباره اورشلیم نبوّت می‌نمایند و برایش رؤیای سلامتی را می‌بینند با آنکه خداوند یهُوَه می‌گوید که سلامتی نیست. 
۱۷ و تو ای پسر انسان نظر خود را بر دختران قوم خویش که از افکار خود نبوّت می‌نمایند بدار و بر ایشان نبوّت نما، 
۱۸ و بگو خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: وای بر آنانی که بالشها برای مفصل هر بازویی می‌دوزند و مندیلها برای سر هر قامتی می‌سازند تا جانها را صید کنند! آیا جانهای قوم مرا صید خواهید کرد و جانهای خود را زنده نگاه خواهید داشت؟ 
۱۹ و مرا در میان قوم من برای مُشتِ جویی و لقمه نانی بی حرمت می‌کنید چونکه به قوم من که به دروغ شما گوش می‌گیرند دروغ گفته، جانهایی را که مستوجب موت نیستند می‌کشید و جانهایی را که مستحقّ حیات نمی‌باشند زنده نگاه می‌دارید. 
۲۰ لهذا خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: اینک من به ضدّ بالشهای شما هستم که به واسطه آنها جانها را مثل مرغان صید می‌کنید. و آنها را از بازوهای شما خواهم درید و کسانی را که جانهای ایشان را مثل مرغان صید می‌کنید، رهایی خواهم داد. 
۲۱ و مندیلهای شما را خواهم درید و قوم خود را از دست شما خواهم رهانید و دیگر در دست شما نخواهند بود تا ایشان را صید کنید پس خواهید دانست که من یهُوَه هستم. 
۲۲ چونکه شما به دروغِ خود، دل مرد عادل را که من محزون نساختم، محزون ساخته‌اید و دستهای مرد شریر را تقویت داده‌اید تا از رفتار قبیح خود بازگشت ننماید و زنده نشود. 
۲۳ «لهذا بار دیگر رؤیای باطل نخواهید دید و غیب گویی نخواهید نمود. و چون قوم خود را از دست شما رهایی دهم، آنگاه خواهید دانست که من یهُوَه می‌باشم.»