حزقیال-باب دوازدهم Ezekiel-12

آیت جلال وطن  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان تو در میان خاندان فتنه انگیز ساکن می‌باشی که ایشان را چشمها به جهت دیدن هست امّا نمی‌بینند و ایشان را گوشها به جهت شنیدن هست امّا نمی‌شنوند، چونکه خاندان فتنه انگیز می‌باشند.» 
۳ امّا تو ای پسر انسان اسباب جلای وطن را برای خود مهیا ساز. و در نظر ایشان در وقت روز کوچ کن و از مکان خود به مکان دیگر به حضور ایشان نقل کن، شاید بفهمند، اگرچه خاندان فتنه انگیز می‌باشند. 
۴ و اسباب خود را مثل اسباب جلای وطن در وقت روز به نظر ایشان بیرون آور. و شامگاهان مثل کسانی که برای جلای وطن بیرون می‌روند بیرون شو. 
۵ و شکافی برای خود در دیوار به حضور ایشان کرده، از آن بیرون ببر. 
۶ «و در حضور ایشان آن را بر دوش خود بگذار و در تاریکی بیرون ببر و روی خود را بپوشان تا زمین را نبینی. زیرا که تو را علامتی برای خاندان اسرائیل قرار داده‌ام.» 
۷ پس به نهجی که مأمور شدم، عمل نمودم و اسباب خود را مثل اسباب جلای وطن در وقت روز بیرون آوردم. و شبانگاه شکافی برای خود به دست خویش در دیوار کردم و آن را در تاریکی بیرون برده، به حضور ایشان بر دوش برداشتم. 
۸ و بامدادان کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۹ «ای پسر انسان، آیا خاندان اسرائیل یعنی این خاندان فتنه انگیز به تو نگفتند: این چه کار است که می‌کنی؟» 
۱۰ پس به ایشان بگو خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: این وحی اشاره به رئیسی است که در اورشلیم می‌باشد و به تمامی خاندان اسرائیل که ایشان در میان آنها می‌باشند 
۱۱ بگو: من علامت برای شما هستم. به نهجی که من عمل نمودم، همچنان به ایشان کرده خواهد شد و جلای وطن شده، به اسیری خواهند رفت. 
۱۲ و رئیسی که در میان ایشان است (اسباب خود را) در تاریکی بر دوش نهاده، بیرون خواهد رفت. و شکافی در دیوار خواهند کرد تا از آن بیرون ببرند. و او روی خود را خواهد پوشانید تا زمین را به چشمان خود نبیند. 
۱۳ و من دام خود را بر او خواهم گسترانید و در کمند من گرفتار خواهد شد. و او را به بابل به زمین کلدانیان خواهم برد و اگرچه در آنجا خواهد مرد، ولی آن را نخواهد دید. 
۱۴ و جمیع مجاوران و معاونانش و تمامی لشکر او را بسوی هر باد پراکنده ساخته، شمشیری در عقب ایشان برهنه خواهم ساخت. 
۱۵ و چون ایشان را در میان امّت‌ها پراکنده ساخته و ایشان را در میان کشورها متفرّق نموده باشم، آنگاه خواهند دانست که من یهوه هستم. 
۱۶ لیکن عدد قلیلی از میان ایشان از شمشیر و قحط و وبا باقی خواهم گذاشت تا همه رجاسات خود را در میان امّت‌هایی که به آنها می‌روند، بیان نمایند. 
«پس خواهند دانست که من یهُوَه هستم.» 
۱۷ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۱۸ «ای پسر انسان! نان خود را با ارتعاش بخور و آب خویش را با لرزه و اضطراب بنوش.»
۱۹ و به اهل زمین بگو خداوند یهُوَه درباره سکنه اورشلیم و اهل زمین اسرائیل چنین می‌فرماید: که نان خود را با اضطراب خواهند خورد و آب خود را با حیرت خواهند نوشید. زیرا که زمین آنها به سبب ظلم جمیع ساکنانش از هر چه در آن است تهی خواهد شد. 
۲۰ و شهرهای مسکون ایشان خراب شده، زمین ویران خواهد شد. 
«پس خواهید دانست که من یهُوَه هستم.» 
۲۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲۲ «ای پسر انسان این مثل شما چیست که در زمین اسرائیل می‌زنید و می‌گویید: ایام طویل می‌شود و هر رؤیا باطل می‌گردد.» 
۲۳ لهذا به ایشان بگو، خداوند یهوه چنین می‌گوید: این مَثَل را باطل خواهم ساخت و آن را بار دیگر در اسرائیل نخواهند آورد. بلکه به ایشان بگو: ایام، نزدیک است و انجام هر رؤیا، قریب. 
۲۴ زیرا که هیچ رؤیای باطل و غیب گویی تملّق آمیز در میان خاندان اسرائیل بار دیگر نخواهد بود. 
۲۵ «زیرا من که یهُوَه هستم سخن خواهم گفت و سخنی که من می‌گویم، واقع خواهد شد و بار دیگر تأخیر نخواهد افتاد.» 
«زیرا خداوند یهُوَه می‌گوید: ای خاندان فتنه انگیز در ایام شما سخنی خواهم گفت و آن را به انجام خواهم رسانید.»
۲۶ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲۷ «ای پسر انسان! هان خاندان اسرائیل می‌گویند رؤیایی که او می‌بیند، به جهت ایام طویل است و او برای زمانهای بعیده نبوّت می‌نماید.» 
۲۸ «بنابراین به ایشان بگو: خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید که هیچ کلامِ من بعد از این تأخیر نخواهد افتاد. و خداوند یهُوَه می‌فرماید: کلامی که من می‌گویم واقع خواهد شد.»