دوم تواریخ-باب سی ام 2Chronicles-30

برگزای مجدد عید فصح  

۱ و حِزْقیا نزد تمامی اسرائیل و یهودا فرستاد و مکتوبات نیز به افرایم و مَنَسَّی نوشت تا به خانة خداوند به اورشلیم بیایند و عید فِصَح را برای یهُوَه خدای اسرائیل نگاه دارند. 
۲ زیرا که پادشاه و سرورانش و تمامی جماعت در اورشلیم مشورت کرده بودند که عید فِصَح را در ماه دوم نگاه دارند. 
۳ چونکه در آنوقت نتوانستند آن را نگاه دارند زیرا کاهنان خود را تقدیس کافی ننموده و قوم در اورشلیم جمع نشده بودند. 
۴ و این امر به نظر پادشاه و تمامی جماعت پسند آمد. 
۵ پس قرار دادند که در تمامی اسرائیل از بئرشبع تا دان ندا نمایند که بیایند و فِصَح را برای یهُوَه خدای اسرائیل در اورشلیم برپا نمایند، زیرا مدت مدیدی بود که آن را به طوری که مکتوب است، نگاه نداشته بودند. 
۶ پس شاطران با مکتوبات از جانب پادشاه و سرورانش، برحسب فرمان پادشاه به تمامی اسرائیل و یهودا رفته، گفتند: «ای بنی اسرائیل به سوی یهُوَه، خدای ابراهیم و اسحاق و اسرائیل باز گشت نمایید تا او به بقیة شما که از دست پادشاهان آشور رسته‌اید، رجوع نماید.» 
۷ و مثل پدران و برادران خود که به یهُوَه خدای پدران خویش خیانت ورزیدند، مباشید که ایشان را محل دهشت چنانکه می‌بینید گردانیده است. 
۸ «پس مثل پدران خود گردن خود را سخت مسازید بلکه نزد خداوند تواضع نمایید و به قدس او که آن را تا ابدالآباد تقدیس نموده است داخل شده، یهُوَه خدای خود را عبادت نمایید تا حدت خشم او از شما برگردد.» 
۹ «زیرا اگر به سوی خداوند بازگشت نمایید، برادران و پسران شما به نظر آنانی که ایشان را به اسیری برده‌اند، التفات خواهند یافت و به این زمین مراجعت خواهند نمود، زیرا که یهُوَه خدای شما مهربان و رحیم است و اگر به سوی او بازگشت نمایید روی خود را از شما بر نخواهد گردانید.» 
۱۰ پس شاطران شهر به شهر از زمین افرایم و مَنَسَّی تا زبولون گذشتند، لیکن بر ایشان استهزا و سُخریه می‌نمودند. 
۱۱ اما بعضی از اَشَیر و مَنَسَّی و زَبُولُون تواضع نموده، به اورشلیم آمدند. 
۱۲ و دست خدا بر یهودا بود که ایشان را یک دل بخشد تا فرمان پادشاه و سرورانش را موافق کلام خداوند بجا آورند. 
۱۳ پس گروه عظیمی در اورشلیم برای نگاه داشتن عید فطیر در ماه دوم جمع شدند و جماعت، بسیار بزرگ شد. 
۱۴ و برخاسته، مذبح‌هایی را که در اورشلیم بود خراب کردند و همة مذبح‌های بخور را خراب کرده، به وادی قِدْرُون انداختند. 
۱۵ و در چهاردهم ماه دوم فِصَح را ذبح کردند و کاهنان و لاویان خجالت کشیده، خود را تقدیس نمودند و قربانی‌های سوختنی به خانة خداوند آوردند. 
۱۶ پس در جایهای خود به ترتیب خویش برحسب تورات موسی مرد خدا ایستادند و کاهنان خون را از دست لاویان گرفته، پاشیدند.
۱۷ زیرا چونکه بسیاری از جماعت بودند که خود را تقدیس ننموده بودند، لاویان مأمور شدند که قربانی‌های فِصَح را به جهت هر که طاهر نشده بود، ذبح نمایند و ایشان را برای خداوند تقدیس کنند. 
۱۸ زیرا گروهی عظیم از قوم یعنی بسیار از افرایم و مَنَسَّی و یسَّاکار و زَبُولُون طاهر نشده بودند؛ و معهذا فِصَح را خوردند لکن نه موافق آنچه نوشته شده بود، زیرا حِزْقیا برای ایشان دعا کرده، گفت: 
۱۹ «خداوندِ مهربان، هر کس را که دل خود را مهیا سازد تا خدا یعنی یهُوَه خدای پدران خویش را طلب نماید بیامرزد، اگرچه موافق طهارت قدس نباشد.» 
۲۰ و خداوند حِزْقیا را اجابت نموده، قوم را شفا داد.
۲۱ پس بنی اسرائیل که در اورشلیم حاضر بودند، عید فطیر را هفت روز به شادی عظیم نگاه داشتند. و لاویان و کاهنان خداوند را روز به روز به آلات تسبیح خداوند حمد می‌گفتند. 
۲۲ و حِزْقیا به جمیع لاویانی که در خدمت خداوند نیکو ماهر بودند، سخنان دلآویز گفت. پس هفت روز مرسوم عید را خوردند و ذبایح سلامتی گذرانیده، یهُوَه خدای پدران خود را تسبیح خواندند. 
۲۳ و تمامی جماعت مشورت کردند که عید را هفت روز دیگر نگاه دارند. پس هفت روز دیگر را با شادمانی نگاه داشتند. 
۲۴ زیرا حِزْقیا، پادشاه یهودا هزار گاو و هفت هزار گوسفند به جماعت بخشید و سروران هزار گاو و ده هزار گوسفند به جماعت بخشیدند و بسیاری از کاهنان خویشتن را تقدیس نمودند. 
۲۵ و تمامی جماعت یهودا و کاهنان و لاویان و تمامی گروهی که از اسرائیل آمدند و غریبانی که از زمین اسرائیل آمدند و (غریبانی که) در یهودا ساکن بودند، شادی کردند. 
۲۶ و شادی عظیمی در اورشلیم رخ نمود زیرا که از ایام سلیمان بن داود، پادشاه اسرائیل مثل این در اورشلیم واقع نشده بود. 
۲۷ پس لاویان کهنه برخاسته، قوم را برکت دادند و آواز ایشان مستجاب گردید و دعای ایشان به مسکن قدس او به آسمان رسید.