غزل غزلهای سلیمان-باب اول Song of Solomon-01

محبوبه

۱ غزل غزلها که از آن سلیمان است. 
۲ محبوبه: او مرا به بوسه‌های دهان خود ببوسد زیرا که محبّت تو از شراب نیکوتر است. 
۳ عطرهای تو بوی خوش دارد و اسم تو مثل عطر ریخته شده می‌باشد. بنابراین دوشیزگان، تو را دوست می‌دارند. 
۴ مرا بِکش تا در عقب تو بدویم. پادشاه مرا به حجله‌های خود آورد. از تو وجد و شادی خواهیم کرد. محبّت تو را از شراب زیاده ذکر خواهیم نمود. تو را از روی خلوص دوست می‌دارند. 
۵ ای دختران اورشلیم، من سیه فام امّا جمیل هستم، مثل خیمه‌های قیدار و مانند پرده‌های سلیمان. 
۶ بر من نگاه نکنید چونکه سیه فام هستم، زیرا که آفتاب مرا سوخته است. پسران مادرم بر من خشم نموده، مرا ناطور تاکستانها ساختند، امّا تاکستان خود را دیده بانی ننمودم. 
۷ ای حبیب جان من، مرا خبر ده که کجا می‌چرانی و در وقت ظهر گلّه را کجا می‌خوابانی؟ زیرا چرا نزد گله‌های رفیقانت مثل آواره گردم. 

محبوب

۸ محبوب: ای جمیل‌تر از زنان، اگر نمی‌دانی، در اثر گله‌ها بیرون رو و بزغاله‌هایت را نزد مسکن‌های شبانان بچران. 
۹ ای محبوبه من، تو را به اسبی که در ارابة فرعون باشد تشبیه داده‌ام. 
۱۰ رخسارهایت به جواهرها و گردنت به گردن بندها چه بسیار جمیل است. 

محبوبه

۱۱ محبوبه: زنجیرهای طلا با حَبّه‌های نقره برای تو خواهیم ساخت. 
۱۲ چون پادشاه بر سفره خود می‌نشیند، سنبل من بوی خود را می‌دهد. 
۱۳ محبوب من، مرا مثل طَبله مرّ است که در میان پستانهای من می‌خوابد. 

محبوب

۱۴ محبوب: محبوب من، برایم مثل خوشه‌بان در باغهای عین جدی می‌باشد. 
۱۵ اینک تو زیبا هستی ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی و چشمانت مثل چشمان کبوتر است. 

محبوبه

۱۶ محبوبه: اینک تو زیبا و شیرین هستی ای محبوب من و تخت ما هم سبز است. 

محبوب

۱۷ محبوب: تیرهای خانه ما از سرو آزاد است و سقف ما از چوب صنوبر.