جامعه-باب دوازدهم Ecclesiastes-12

از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار

۱ پس آفریننده خود را در روزهای جوانی‌ات بیاد آور قبل از آنکه روزهای بلا برسد و سالها برسد که بگویی مرا از اینها خوشی نیست. 
۲ قبل از آنکه آفتاب و نور و ماه و ستارگان تاریک شود و ابرها بعد از باران برگردد؛ 
۳ در روزی که محافظان خانه بلرزند و صاحبان قوّت، خویشتن را خم نمایند و دستاس کنندگان چونکه کم‌اند باز ایستنـد و آنانـی که از پنجره‌ها می‌نگرند تاریک شونـد. 
۴ و درهـا در کوچـه بستـه شود و آواز آسیاب پست گـردد و از صـدای گنجشک برخیزد و جمیع مغنیات ذلیل شوند. 
۵ و از هر بلندی بترسند و خوفها در راه باشد و درخت بادام شکوفـه آورد و ملخـی بـار سنگیـن باشـد و اشتها بریـده شـود. چونکه انسان به خانه جاودانی خود می‌رود و نوحه گـران در کوچه گردش می‌کنند. 
۶ قبـل از آنکه مفتـول نقـره گسیخته شود و کاسه طلا شکسته گردد و سبو نزد چشمه خرد شود و چرخ بر چاه منکسر گردد، 
۷ و خاک به زمین برگردد به طـوری که بود، و روح نزد خدا که آن را بخشیده بود رجوع نمایـد.

ختم امر  

۸ باطل اباطیل جامعه می‌گوید: همه چیز بطالت است. 
۹ و دیگر چونکه جامعه حکیم بود باز هم، معرفت را به قوم تعلیم می‌داد و تفکرنموده، غور رسی می‌کرد و مثل‌های بسیار تألیف نمود. 
۱۰ جامعه تفحّص نمود تا سخنان مقبول را پیدا کند و کلمات راستی را که به استقامت مکتوب باشد. 
۱۱ سخنان حکیمان مثل سُکهای گاورانی است و کلمات اربابِ جماعت مانند میخهای محکم شده می‌باشد، که از یک شبان داده شود. 
۱۲ و علاوه بر اینها، ای پسر من پند بگیر. ساختنِ کتابهای بسیار انتها ندارد و مطالعه زیاد، تَعَب بدن است. 
۱۳ پس ختم تمام امر را بشنویم. از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار چونکه تمامی تکلیف انسان این است. 
۱۴ زیرا خدا هر عمل را با هر کار مخفی خواه نیکو و خواه بد باشد، به محاکمه خواهد آورد.