تثنیه-باب بیست و چهارم Deuteronomy-24

احکام‌ مختلف

۱ چون کسی زنی گرفته، به نکاح خود درآورد، اگر در نظر او پسند نیاید از این که چیزی ناشایسته در او بیابد، آنگاه طلاق نامه ای نوشته، بدستش دهد، و او را از خانه اش رها کند. 
۲ و از خانه او روانه شده، برود و زن دیگری شود. 
۳ و اگر شوهر دیگر نیز او را مکروه دارد و طلاق نامه ای نوشته، به دستش بدهد و او را از خانه اش رها کند، یا اگر شوهری دیگر که او را به زنی گرفت، بمیرد، 
۴ شوهر اول که او را رها کرده بود، نمی تواند دوباره او را به نکاح خود درآورد. بعد از آن که ناپاک شده است، زیرا که این به نظر خداوند مکروه است. پس بر زمینی که " یهُوَه "، خدایت، تو را به ملکیت می دهد، گناه میاور. 
۵ چون کسی زن تازه ای بگیرد، در لشکر بیرون نرود، و هیچ کار به او تکلیف نشود، تا یک سال در خانة خود آزاد بماند، و زنی را که گرفته است، مسرور سازد. 
۶ هیچکس آسیا یا سنگ بالایی آن را به گرو نگیرد، زیرا که جان را به گرو گرفته است. 
۷ اگر کسی یافت شود که یکی از برادران خود از بنی اسرائیل را دزدیده، بر او ظلم کند یا بفروشد، آن دزد کشته شود، پس بدی را از میان خود دور کرده ای. 
۸ دربارة بلای برص هوشیار باش که به هر آنچه لاویان کهنه شما را تعلیم دهند، به دقت توجه نموده، عمل نمایید و موافق آنچه به ایشان امر فرمودم، هوشیار باشید که عمل نمایید. 
۹ بیاد آور که یهُوَه خدایت در راه با مریم چه کرد، وقتی که شما از مصر بیرون آمدید. 
۱۰ چون به همسایة خود هر قسم قرض دهی، برای گرفتن گرو به خانه اش داخل مشو. 
۱۱ بلکه بیرون بایست تا شخصی که به او قرض می دهی گرو را نزد تو بیرون آورد. 
۱۲ و اگر مرد فقیر باشد در گرو او مخواب. 
۱۳ البته به وقت غروب آفتاب، گرو را به او پس بده، تا در رخت خود بخوابد و تو را برکت دهد و به حضور یهُوَه خدایت، عدالت شمرده خواهد شد. 
۱۴ بر مزدوری که فقیر و مسکین باشد، خواه از برادرانت و خواه از غریبانی که در زمینت در اندرون دروازه های تو باشند ظلم منما. 
۱۵ در همان روز مزدش را بده، و آفتاب بر آن غروب نکند، چونکه او فقیر است و دل خود را به آن بسته است، مبادا بر تو نزد خداوند فریاد برآورد و برای تو گناه باشد. 
۱۶ پدران به عوض پسران کشته نشوند، و نه پسران به عوض پدران کشته شوند. هر کس برای گناه خود کشته شود. 
۱۷ داوری غریب و یتیم را منحرف مساز، و جامة بیوه را به گرو مگیر. 
۱۸ و بیاد آور که در مصر غلام بودی و یهُوَه، خدایت، تو را از آنجا فدیه داد. بنابراین من تو را امر می فرمایم که این کار را معمول داری. 
۱۹ چون محصول خود را در مزرعة خویش درو کنی، و در مزرعه، بافه ای فراموش کنی، برای برداشتن آن برمگرد؛ برای غریب و یتیم و بیوه زن باشد تا یهُوَه خدایت تو را در همة کارهای دستت برکت دهد. 
۲۰ چون زیتون خود را بتکانی، بار دیگر شاخه ها را متکان ؛ برای غریب و یتیم و بیوه باشد. 
۲۱ چون انگور تاکستان خود را بچینی بار دیگر آن را مچین، برای غریب و یتیم و بیوه باشد. 
۲۲ و بیاد آور که در زمین مصر غلام بودی. بنابراین تو را امر می فرمایم که این کار را معمول داری.