تثنیه-باب بیست و سوم Deuteronomy-23

ممانعت از حضور در جماعت خداوند

۱ شخصی که کوبیده بیضه و آلت بریده باشد، داخل جماعت خداوند نشود. 
۲ حرام زاده ای داخل جماعت خداوند نشود، حتی تا پشت دهم احدی از او داخل جماعت خداوند نشود. 
۳ عمّونی و موآبی داخل جماعت خداوند نشوند. حتی تا پشت دهم، احدی از ایشان هرگز داخل جماعت خداوند نشود. 
۴ زیرا وقتی که شما از مصر بیرون آمدید، شما را در راه به نان و آب استقبال نکردند، و از این جهت که بَلْعام بن بعور را از فتورِ ارام نهرین اجیر کردند تاتو را لعنت کند. 
۵ لیکن یهُوَه خدایت نخواست بلعام را بشنود، پس یهُوَه خدایت لعنت را به جهت تو، به برکت تبدیل نمود، چونکه " یهُوَه " خدایت تو را دوست می داشت. 
۶ ابداً در تمامی عمرت جویای خیریت و سعادت ایشان مباش. 
۷ ادومی را دشمن مدار چونکه برادر توست، و مصری را دشمن مدار چونکه در زمین وی غریب بودی. 
۸ اولادی که از ایشان زاییده شوند، در پشت سوم داخل جماعت خداوند شوند.

تقدیس اردو

۹ چون در اردو به مقابله دشمنانت بیرون روی، خویشتن را از هر چیز بد نگاه دار. 
۱۰ اگر در میان شما کسی باشد که از احتلام شب نجس شود، از اردو بیرون رود و داخل اردو نشود. 
۱۱ چون شب نزدیک شود، با آب غسل کند، و چون آفتاب غروب کند، داخل اردو شود. 
۱۲ و تو را مکانی بیرون از اردو باشد تا به آنجا بیرون روی. 
۱۳ و در میان اسباب تو میخی باشد، و چون بیرون می نشینی با آن بکن و برگشته، فضلة خود را از آن بپوشان. 
۱۴ زیرا که یهُوَه خدایت در میان اردوی تو می خرامد تا تو را رهایی داده، دشمنانت را به تو تسلیم نماید؛ پس اردوی تو مقدس باشد، مبادا چیز پلید را در میان تو دیده، از تو روگرداند.

احکام مختلف

۱۵ غلامی را که از آقای خود نزد تو بگریزد، به آقایش مسپار. 
۱۶ با تو در میان تو در مکانی که برگزینـد در یکــی از شهرهـای تـو کـه بـه نظـرش پسنـد آیـد، ساکـن شـود، و بر او جفا منما. 
۱۷ از دختران اسرائیل فاحشه ای نباشد و از پسران اسرائیل لواطی نباشد. 
۱۸ اجرت فاحشه و قیمت سگ را برای هیچ نذری به خانة یهُوَه خدایت میاور، زیرا که این هر دو نزد یهُوَه خدایت مکروه است. 
۱۹ برادر خود را به سود قرض مده نه به سود نقره و نه به سود آذوقه و نه به سود هر چیزی که به سود داده می شود. 
۲۰ غریب را می توانی به سود قرض بدهی، اما برادر خود را به سود قرض مده تا یهُوَه خدایت در زمینی که برای تصرفش داخل آن می شوی، تو را به هر چه دستت را بر آن دراز می کنی، برکت دهد. 
۲۱ چون نذری برای یهُوَه خدایت می کنی در وفای آن تأخیر منما، زیرا که یهُوَه خدایت البته آن را از تو مطالبه خواهد نمود، و برای تو گناه خواهد بود. 
۲۲ اما اگر از نذر کردن ابا نمایی، تو را گناه نخواهد بود. 
۲۳ آنچه را که از دهانت بیرون آید، هوشیار باش که بجا آوری، موافق آنچه برای یهُوَه خدایت از ارادة خود نذر کرده ای و به زبان خود گفته ای. 
۲۴ چون به تاکستان همسایة خود درآیی، از انگور، هر چه می خواهی به سیری بخور، اما در ظرف خود هیچ مگذار. 
۲۵ چون به کشتزار همسایة خود داخل شوی، خوشه ها را به دست خود بچین، اما داس بر کشت همسایة خود مگذار.