صفنیا-باب دوم Zephaniah-02

روز عظیم‌ خداوند

۱ ای امّتی که حیا ندارید، فراهم آیید و جمع بشوید! 
۲ قبل از آنکه حُکم نتاج بیاورد و آن روز مثل کاه بگذرد؛ قبل از آنکه حدّت خشم خداوند بر شما وارد آید؛ قبل از آنکه روز خشم خداوند بر شما برسد. 
۳ ای جمیع حلیمانِ زمین که احکام او را بجا می‌آورید، عدالت را بطلبید و تَواضع را بجویید، شاید که در روز خشم خداوند مستور شوید.

داوری بر فلسطین  

۴ زیرا که غَزَّه متروک می‌شود و اَشْقَلُون ویران می‌گردد و اَهل اَشْدُود را در وقت ظهر اخراج می‌نمایند و عَقْرُوْن از ریشه کنده می‌شود. 
۵ وای بر امّت کریتیان که بر ساحل دریا ساکنند. ای کنعان، ای زمین فِلِسطینیان کلام خداوند به ضدّ شما است و من تو را چنان هلاک می‌کنم که کسی در تو ساکن نخواهد بود، 
۶ و ساحل دریا موضع مرتع‌های شبانان و آغلهای گوسفندان خواهد بود، 
۷ و ساحل دریا برای بقیه خاندان یهودا خواهد بود تا در آن بچرند. شبگاهان در خانه‌های اَشْقَلون خواهند خوابید زیرا یهُوَه خدایشان از ایشان تفقّد نموده، اسیران ایشان را باز خواهد آورد.

داوری بر موآب و عمون  

۸ ملامت موآب و سرزنش بنی عَمُّون را شنیدم که چگونه قوم مرا ملامت می‌کنند و بر سرحدِّ ایشان فخر می‌نمایند. 
۹ بنابراین، یهُوَه صبایوت خدای اسرائیل می‌گوید: به حیات خودم قَسم که موآب مثل سَدوم و بنی عَمّون مثل عَمّوره خواهد شد. محّل خارها و حفره‌های نمک و ویرانی ابدی خواهد شد. بقیة قوم من آنها را غارت خواهند نمود و بقیه امّت من ایشان را به تصرّف خواهند آورد. 
۱۰ این به سبب تکبّر ایشان بر ایشان وارد خواهد آمد زیرا که قوم یهُوَه صبایوت را ملامت نموده، بر ایشان فخر کردند. 
۱۱ پس خداوند به ضدّ ایشان مهیب خواهد بود زیرا که تمامی خدایان جهان را زایل خواهد ساخت و جمیع جزایر امّت‌ها هر کدام از جای خود او را عبادت خواهند کرد.

داوری بر حبشیان  

۱۲ و شما نیز ای حَبَشیان به شمشیر من کشته خواهید شد.

داوری بر آشور  

۱۳ و دست خود را بر زمین شمال دراز کرده، آشور را هلاک خواهد کرد و نینوی را به ویرانی و به زمین خشک مثل بیابان مبدّل خواهد نمود. 
۱۴ و گله‌ها و تمامی حیوانات امّت‌ها در میانش خواهند خوابید و مرغ سقّا و خارپشت بر تاجهای ستونهایش منزل خواهند گرفت و آواز سراینده از پنجره‌هایش مسموع خواهد شد و خرابی بر آستانه‌هایش خواهد بود زیرا که چوب سرو آزادش را برهنه خواهد کرد. 
۱۵ این است شهر فرحناک که در اطمینان ساکن می‌بود و در دل خود می‌گفت: «من هستم و غیر از من دیگری نیست؛ من هستم و غیر از من دیگری نیست.» چگونه خراب شد! خوابگاه حیوانات گردیده است! هر که از آن عبور کند بر آن سخریه کرده، دست خود را خواهد جنبانید!