صفنیا-باب اول Zephaniah-01

۱ کلام خداوند که در ایام یوشّیا ابن آمون، پادشاه یهودا، بر صَفَنْیا ابن کوشی ابن جَدَلْیا ابن اَمَرْیا ابن حِزْقِیا نازل شد.

اعلام خطر  

۲ خداوند می‌گوید که همه چیزها را از روی زمین بالّکل هلاک خواهم ساخت. 
۳ انسان و بهایم را هلاک می‌سازم. مرغان هوا و ماهیان دریا و سنگهای مصادم را با شریران هلاک می‌سازم. و انسان را از روی زمین منقطع می‌نمایم. قول خداوند این است. 
۴ و دست خود را بر یهودا و بر جمیع سَکنه اورشلیم دراز می‌نمایم. و بقیه بَعْل و اسمهای مؤبدان و کاهنان را از این مکان منقطع می‌سازم. 
۵ و آنانی را که لشکر آسمان را بر بامها می‌پرستند، و آن پرستندگان را که به یهُوَه قَسَم می‌خورند و آنانی را که به مَلْکوم سوگند می‌خورند، 
۶ و آنانی را که از پیروی یهُوَه مُرتَدّ شده‌اند، و آنانی را که خداوند را نمی‌طلبند و از او مسألت نمی‌نمایند. 
۷ به حضور خداوند یهُوَه خاموش باش، زیرا که روز خداوند نزدیک است، چونکه خداوند قربانی‌ای مهیا کرده است و دعوت شدگان خود را تقدیس نموده است. 
۸ و در روز قربانی خداوند واقع خواهد شد که من بر سروران و پسران پادشاه و همه آنانی که لباس بیگانه می‌پوشند عقوبت خواهم رسانید. 
۹ و در آن روز بر همه آنانی که بر آستانه می‌جَهَند عقوبت خواهم رسانید و بر آنانی که خانه خداوند خود را از ظلم و فریب پر می‌سازند. 
۱۰ و خداوند می‌گوید که در آن روز صدای نعره‌ای از دروازه ماهی و وِلوِله‌ای از محلّه دوّم و شکستگی عظیمی از تلّها مسموع خواهد شد. 
۱۱ ای ساکنان مَکتیش ولوله نمایید زیرا که تمامی قوم کنعان تلف شده و همه آنانی که نقره را بر می‌دارند منقطع گردیده‌اند. 
۱۲ و در آنوقت اورشلیم را به چراغها تفتیش خواهم نمود و بر آنانی که بر دُرْدهای خود نشسته‌اند و در دلهای خود می‌گویند خداوند نه نیکویی می‌کند و نه بدی، عقوبت خواهم رسانید. 
۱۳ بنابراین، دولت ایشان تاراج و خانه‌های ایشان خراب خواهد شد؛ و خانه‌ها بنا خواهند نمود، امّا در آنها ساکن نخواهند شد و تاکستانها غرس خواهند کرد، امّا شراب آنها را نخواهند نوشید.

روز عظیم خداوند  

۱۴ روز عظیم خداوند نزدیک است، نزدیک است و بزودی هر چه تمام‌تر می‌رسد. آواز روز خداوند مسموع است و مرد زور آور در آن به تلخی فریاد برخواهد آورد. 
۱۵ آن روز، روز غضب است، روز تنگی و اضطراب، روز خرابی و ویرانی، روزِ تاریکی و ظلمت، روز ابرها و ظلمتِ غلیظ.
۱۶ روز کرِنّا و هنگامه جنگ به ضدّ شهرهای حصاردار و به ضدّ برجهای بلند. 
۱۷ و مردمان را چنان به تنگ می‌آورم که کورانه راه خواهند رفت زیرا که به خداوند گناه ورزیده‌اند. پس خون ایشان مثل غبار و گوشت ایشان مانند سرگین ریخته خواهد شد. 
۱۸ در روز غضبِ خداوند نه نقره و نه طلای ایشان ایشان را تواند رهانید و تمامی جهان از آتش غیرت او سوخته خواهد شد، زیرا که بر تمامی ساکنان جهان هلاکتی هولناک وارد خواهد آورد.