ناحوم-باب سوم Nahum-03

وای بر نینوا  

۱ وای بر شهر خون ریز که تمامش از دروغ و قتل مملّو است و غارت از آن دور نمی‌شود! 
۲ آواز تازیانه‌ها و صدای غرغر چرخها و جهیدن اسبان و جستن ارابه‌ها. 
۳ سواران هجوم می‌آورند و شمشیرها برّاق و نیزه‌ها لامع می‌باشد و کثرت مجروحان و فراوانی مقتولان و لاشها را انتها نیست. بر لاشهای یکدیگر می‌افتند. 
۴ از کثرت زنای زانیه خوش منظر که صاحب سحرها است و امّت‌ها را به زناهای خود و قبایل را به جادوگریهای خویش می‌فروشد. 
۵ اینک یهُوَه صبایوت می‌گوید: «من به ضدّ تو هستم و دامنهایت را بر روی تو منکشف ساخته، عورت تو را بر امتّها و رسوایی تو را بر مملکت‌ها ظاهر خواهم ساخت.» 
۶ «و نجاسات بر تو ریخته تو را ذلیل خواهم ساخت و تو را عبرت خواهم گردانید.» 
۷ «و واقع خواهد شد که هر که تو را بیند از تو فرار کرده، خواهد گفت: نینوا ویران شده است! کیست که برای وی ماتم گیرد و از کجا برای تو تعزیه کنندگان بطلبم؟» 
۸ آیا تو از نُوْآمون بهتر هستی که در میان نهرها ساکن بوده، آبها او را احاطه می‌داشت که دریا حصار او و بحرها دیوار او می‌بود؟ 
۹ حَبَش و مصر قوّتش می‌بودند و آن انتها نداشت، فُوط و لوبیم از معاونت کنندگان تو می‌بودند. 
۱۰ معهذا جلای وطن شده و به اسیری رفته است و اطفالش نیز بر سر هر کوچه کوبیده شده‌اند و بر شُرَفایش قرعه انداخته‌اند و جمیع بزرگانش به زنجیرها بسته شده‌اند. 
۱۱ پس تو نیز مست شده، خویشتن را پنهان خواهی کرد و ملجایی به سبب دشمن خواهی جست. 
۱۲ جمیع قلعه‌هایت به درختان انجیر با نوبرها مشابه خواهد بود که چون تکانیده شود به دهان خورنده می‌افتد. 
۱۳ اینک اهل تو در اندرونت زنان می‌باشند. دروازه‌های زمینت برای دشمنانت بالّکل گشاده شده، آتش پشت بندهایت را می‌سوزاند. 
۱۴ برای محاصره‌ات آب بیاور. قلعه‌های خود را مستحکم ساز. به گِلْ داخل شو و ملاط را پا بزن و کوره آجر پزی را مرمّت نما. 
۱۵ در آنجا آتش تو را خواهد سوزانید و شمشیر تو را منقطع ساخته، تو را مثل کرم خواهد خورد، خویشتن را مثل کرْم کثیر کن و مثل ملخ بی شمار گردان. 
۱۶ تاجرانت را از ستارگان آسمان زیادتر کردی. مثل کرمها تاراج می‌کنند و می‌پرند. 
۱۷ تاجداران تو مانند ملخهایند و سردارانت مانند انبوه جراد‌اند که در روز سرد بر دیوارها فرود می‌آیند، امّا چون آفتاب گرم شود می‌پرند و جای ایشان معلوم نیست که کجاست. 
۱۸ ای پادشاه آشور شبانانت به خواب رفته و شُرَفایت خوابیده‌اند و قوم تو بر کوهها پراکنده شده، کسی نیست که ایشان را جمع کند. 
۱۹ برای شکستگی تو التیامی نیست و جراحت تو علاج نمی‌پذیرد و هر که آوازه تو را می‌شنود بر تو دستک می‌زند، زیرا کیست که شرارت تو بر او علی الّدوام وارد نمی‌آمد؟