یوئیل-باب اول Joel-01

۱  کلام خداوند که بر یوئیل بن فَتُوئیل نازل شد.

هجوم ملخها  

۲ ای مشایخ این را بشنوید! و ای جمیع ساکنان زمین این را گوش گیرید! آیا مثل این در ایام شما یا در ایام پدران شما واقع شده است؟ 
۳ شما از این به پسران خود و پسران شما به پسران خویش و پسران ایشان به طبقه بعد خبر بدهید. 
۴ آنچه از سِنْ باقی مانَدْ، ملخ می‌خورد و آنچه از ملخ باقی مانَدْ، لَنْبَه می‌خورد و آنچه از لَنْبَه باقی ماند، سوس می‌خورد. 
۵ ای مستان بیدار شده، گریه کنید و ای همه میگساران به جهت عصیر انگور ولوله نمایید زیرا که از دهان شما منقطع شده است. 
۶ زیرا که امّتی قوی و بیشمار به زمین من هجوم می‌آورند. دندانهای ایشان دندانهای شیر است و اضراس ایشان اضراس هژبر است. 
۷ تاکستان مرا ویران و انجیرهای مرا خراب کرده و پوست آنها را بالکلّ کنده، بیرون انداخته‌اند و شاخه‌های آنها سفید شده است. 
۸ مثل دختری که برای شوهر جوانی خود پلاس می‌پوشد، ماتم بگیر. 
۹ هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خداوند منقطع شده است. کاهنانی که خدّام خداوند هستند ماتم می‌گیرند. 
۱۰ صحرا خشک شده و زمین ماتم می‌گیرد زیرا گندم تلف شده و شیره خشک گردیده و روغن ضایع شده است. 
۱۱ ای فلاّحان خجل شوید، و ای باغبانان ولوله نمایید، به جهت گندم و جو زیرا محصول زمین تلف شده است. 
۱۲ موها خشک و انجیرها ضایع شده؛ اَنار و خرما و سیب و همه درختان صحرا خشک گردیده، زیرا خوشی از بنی آدم رفع شده است.

دعوت به توبه  

۱۳ ای کاهنان پلاس در بر کرده، نوحه گری نمایید و ای خادمان مذبح ولوله کنید و ای خادمان خدای من داخل شده، در پلاس شب را بسر برید، زیرا که هدیه آردی و هدیه ریختنی از خانه خدای شما باز داشته شده است. 
۱۴ روزه را تعیین نمایید و محفل مقدس را ندا کنید! مشایخ و تمامی ساکنان زمین را به خانه یهُوَه خدای خود جمع نموده، نزد خداوند تضرّع نمایید. 
۱۵ وای بر آن روز زیرا روز خداوند نزدیک است و مثل هلاکتی از قادر مطلق می‌آید.
۱۶ آیا مأکولات در نظر ما منقطع نشد و سُرور و شادمانی از خانه خدای ما؟ 
۱۷ دانه‌ها زیر کلوخها پوسید. مخزنها ویران و انبارها خراب شد زیرا گندم تلف گردید. 
۱۸ بهایم چه قدر ناله می‌کنند و رمه‌های گاوان شوریده احوالند، چونکه مرتعی ندارند و گله‌های گوسفند نیز تلف شده‌اند. 
۱۹ ای خداوند نزد تو تضرّع می‌نمایم زیرا که آتش مرتع‌های صحرا را سوزانیده و شعله همه درختان صحرا را افروخته است. 
۲۰ بهایم صحرا بسوی تو صیحه می‌زنند زیرا که جویهای آب خشک شده و آتشْ مرتعهای صحرا را سوزانیده است.