ایوب-باب سی و چهارم Job-34

گفتار الیهو

۱ پس الِیهو تکلّم نموده، گفت: 
۲ ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، و ای عارفان، به من گوش گیرید. 
۳ زیرا گوش، سخنان را امتحان می‌کند، چنانکه کام، طعام را ذوق می‌نماید. 
۴ انصاف را برای خود اختیار کنیم، و در میان خود نیکویی را بفهمیم. 
۵ چونکه ایوب گفته است که بی گناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است. 
۶ هر چند انصاف با من است دروغگو شمرده شده‌ام، و هر چند بی تقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است. 
۷ کدام شخص مثل ایوب است که سُخریه را مثل آب می‌نوشد 
۸ که در رفاقت بدکاران سالک می‌شود، و با مردان شریر رفتار می‌نماید. 
۹ زیرا گفته است انسان را فایده‌ای نیست که رضامندی خدا را بجوید. 
۱۰ پس الآن ای صاحبان فطانت مرا بشنوید؛ حاشا از خدا که بدی کند، و از قادر مطلق، که ظلم نماید. 
۱۱ زیرا که انسان را به حسب عملش مکافات می‌دهد، و بر هر کس موافق راهش می‌رساند. 
۱۲ و به درستی که خدا بدی نمی‌کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی‌سازد. 
۱۳ کیست که زمین را به او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد. 
۱۴ اگر او دل خود را به وی مشغول سازد، اگر روح و نفخه خویش را نزد خود بازگیرد، 
۱۵ تمامی بشر با هم هلاک می‌شوند و انسان به خاک راجع می‌گردد. 
۱۶ پس اگر فهم داری این را بشنو، و به آواز کلام من گوش ده. 
۱۷ آیا کسی که از انصاف نفرت دارد سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل کبیر را به گناه اسناد می‌دهی؟ 
۱۸ آیا به پادشاه گفته می‌شود که تو لئیم هستی، یا به نجیبان که شریر می‌باشید؟ 
۱۹ پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی‌نماید و دولتمند را بر فقیر ترجیح نمی‌دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای وی‌اند. 
۲۰ در لحظه‌ای در نصف شب می‌میرند. قوم مشوّش شده، می‌گذرند، و زور آوران بی واسطه دست انسان هلاک می‌شوند. 
۲۱ زیرا چشمان او بر راههای انسان می‌باشد، و تمامی قدمهایش را می‌نگرد. 
۲۲ ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را در آن پنهان نمایند. 
۲۳ زیرا اندک زمانی بر احدی تأمّل نمی‌کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید. 
۲۴ زور آوران را بدون تفحّص خُرد می‌کند، و دیگران را به جای ایشان قرار می‌دهد. 
۲۵ هرآینه اعمال ایشان را تشخیص می‌نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می‌سازد تا هلاک شوند. 
۲۶ به جای شریران ایشان را می‌زند، در مکان نظر کنندگان. 
۲۷ از آن جهت که از متابعت او منحرف شدند، و در همه طریقهای وی تأمّل ننمودند. 
۲۸ تا فریاد فقیر را به او برسانند، و او فغان مسکینان را بشنود. 
۲۹ چون او آرامی دهد کیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خود را بپوشاند کیست که او را تواند دید؟ خواه به امّتی خواه به انسانی مساوی است، 
۳۰ تا مردمان فاجر سلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند. 
۳۱ لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزا یافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید، 
۳۲ و آنچه را که نمی‌بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم بار دیگر نخواهم نمود. 
۳۳ آیا برحسب رأی تو جزا داده، خواهد گفت: چونکه تو رد می‌کنی پس تو اختیار کن و نه من، و آنچه صواب می‌دانی بگو؟ 
۳۴ صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هر مرد حکیمی که مرا می‌شنود 
۳۵ که ایوب بدون معرفت حرف می‌زند و کلام او از روی تعقّل نیست. 
۳۶ کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب می‌دهد. 
۳۷ چونکه بر گناه خود طغیان را مزید می‌کند و در میان ما دستک می‌زند و به ضّد خدا سخنان بسیار می‌گوید.