ایوب-باب سی و سوم Job-33

گفتار الیهو

۱ لیکن ای ایوب، سخنان مرا استماع نما و به تمامی کلام من گوش بگیر. 
۲ اینک الآن دهان خود را گشودم، و زبانم در کامم متکلّم شد. 
۳ کلام من موافق راستی قلبم خواهد بود و لبهایم به معرفت خالص تنطّق خواهد نمود. 
۴ روح خدا مرا آفریده، و نفخه قادر مطلق مرا زنده ساخته است. 
۵ اگر می‌توانی مرا جواب ده، و پیش روی من، کلام را ترتیب داده بایست. 
۶ اینک من مثل تو از خدا هستم، و من نیز از گِل سرشته شده‌ام. 
۷ اینک هیبت من تو را نخواهد ترسانید، و وقار من بر تو سنگین نخواهد شد. 
۸ یقیناً در گوش من سخن گفتی و آواز کلام تو را شنیدم 
۹ که گفتی من زکی و بی تقصیر هستم؛ من پاک هستم و در من گناهی نیست. 
۱۰ اینک او علّتها بر من می‌جوید و مرا دشمن خود می‌شمارد. 
۱۱ پایهایم را در کنده می‌گذارد و همه راههایم را مراقبت می‌نماید. 
۱۲ هان در این امر تو صادق نیستی. من تو را جواب می‌دهم، زیرا خدا از انسان بزرگتر است. 
۱۳ چرا با او معارضه می‌نمایی، از این جهت که از همه اعمال خود اطّلاع نمی‌دهد؟ 
۱۴ زیرا خدا یک دفعه تکلّم می‌کند، بلکه دو دفعه و انسان ملاحظه نمی‌نماید. 
۱۵ در خواب، در رؤیای شب، چون خواب سنگین بر انسان مستولی می‌شود، حینی که در بستر خود در خواب می‌باشد. 
۱۶ آنگاه گوشهای انسان را می‌گشاید و تأدیب ایشان را ختم می‌سازد. 
۱۷ تا انسان را از اعمالش برگرداند و تکبّر را از مردمان بپوشاند. 
۱۸ جان او را از حفره نگاه می‌دارد و حیات او را از هلاکت شمشیر. 
۱۹ با درد در بستر خود سرزنش می‌یابد، و اضطراب دایمی در استخوانهای وی است. 
۲۰ پس جان او نان را مکروه می‌دارد و نفس او خوراک لطیف را. 
۲۱ گوشت او چنان فرسوده شد که دیده نمی‌شود و استخوانهای وی که دیده نمی‌شد برهنه گردیده است. 
۲۲ جان او به حفره نزدیک می‌شود و حیات او به هلاک کنندگان. 
۲۳ اگر برای وی یکی به منزله هزار فرشته یا متوسطی باشد، تا آنچه را که برای انسان راست است به وی اعلان نماید، 
۲۴ آنگاه بر او ترحّم نموده، خواهد گفت: او را از فرو رفتن به هاویه برهان، من کفّاره‌ای پیدا نموده‌ام. 
۲۵ گوشت او از گوشت طفل لطیف‌تر خواهد شد. و به ایام جوانی خود خواهد برگشت. 
۲۶ نزد خدا دعا کرده، او را مستجاب خواهد فرمود، و روی او را با شادمانی خواهد دید. و عدالت انسان را به او رّد خواهد نمود. 
۲۷ پس در میان مردمان سرود خوانده، خواهد گفت: گناه کردم و راستی را منحرف ساختم، و مکافات آن به من نرسید. 
۲۸ نفس مرا از فرو رفتن به هاویه فدیه داد، و جان من، نور را مشاهده می‌کند. 
۲۹ اینک همه این چیزها را خدا به عمل می‌آورد، دو دفعه و سه دفعه با انسان. 
۳۰ تا جان او را از هلاکت برگرداند و او را از نور زندگان، منوّر سازد. 
۳۱ ای ایوب متوجّه شده، مرا استماع نما، و خاموش باش تا من سخن رانم. 
۳۲ اگر سخنی داری به من جواب بده؛ متکلّم شو زیرا می‌خواهم تو را مبرّی سازم. 
۳۳ و اگر نه، تو مرا بشنو. خاموش باش تا حکمت را به تو تعلیم دهم.