ارمیا-باب چهل و نهم Jeremiah-49

کلام خدا درباره بنی عمون  

۱ درباره بنی عمّون، خداوند چنین می‌گوید: «آیا اسرائیل پسران ندارد و آیا او را وارثی نیست؟ پس چرا مَلْکم جاد را به تصرّف آورده و قوم او در شهرهایش ساکن شده‌اند؟» 
۲ «لهذا اینک خداوند می‌گوید: ایامی می‌آید که نعره جنگ را در رَبّه بنی عمّون خواهم شنوانید و تلّ ویران خواهد گشت و دهاتش به آتش سوخته خواهد شد. و خداوند می‌گوید که اسرائیل متصرّفان خویش را به تصرّف خواهد آورد.» 
۳ ای حشبون ولوله کن، زیرا که عای خراب شده است. ای دهات رَبّه فریاد برآورید و پلاس پوشیده، ماتم گیرید و بر حصارها گردش نمایید. زیرا که مَلْکم با کاهنان و سروران خود با هم به اسیری می‌روند. 
۴ ای دختر مرتّد چرا از وادیها یعنی وادیهای برومند خود فخر می‌نمایی؟ ای تو که به خزاین خود توکل می‌نمایی (و می‌گویی) کیست که نزد من تواند آمد؟ 
۵ اینک خداوند یهُوَه صبایوت می‌گوید: «من از جمیع مجاورانت خوف بر تو خواهم آورد و هر یکی از شما پیش روی خود پراکنده خواهد شد و کسی نخواهد بود که پراکندگان را جمع نماید.» 
۶ «لیکن خداوند می‌گوید: بعد از این اسیران بنی عمّون را باز خواهم آورد.»

کلام خدا درباره ادوم  

۷ درباره ادوم، یهُوَه صبایوت چنین می‌گوید: «آیا دیگر حکمت در تیمان نیست؟ و آیا مشورت از فهیمان زایل شده و حکمت ایشان نابود گردیده است؟»
۸ ای ساکنان دَدان بگریزید و رو تافته در جایهای عمیق ساکن شوید. زیرا که بلای عیسو و زمان عقوبت وی را بر او خواهم آورد. 
۹ اگر انگور چینان نزد تو آیند، آیا بعضی خوشه‌ها را نمی‌گذارند؟ و اگر دزدان در شب (آیند)، آیا به قدر کفایت غارت نمی‌نمایند؟ 
۱۰ اما من عیسو را برهنه ساخته و جایهای مخفی او را مکشوف گردانیده‌ام که خویشتن را نتواند پنهان کرد. ذریت او و برادران و همسایگانش هلاک شده‌اند و خودش نابود گردیده است. 
۱۱ یتیمان خود را ترک کن و من ایشان را زنده نگاه خواهم داشت و بیوه زنانت بر من توکل بنمایند. 
۱۲ زیرا خداوند چنین می‌گوید: اینک آنانی که رسم ایشان نبود که این جام را بنوشند، البته خواهند نوشید و آیا تو بی سزا خواهی ماند؟ بی سزا نخواهی ماند بلکه البته خواهی نوشید. 
۱۳ زیرا خداوند می‌گوید به ذات خودم قسم می‌خورم که بُصْرَه مورد دهشت و عار و خرابی و لعنت خواهد شد و جمیع شهرهایش خرابه ابدی خواهد گشت.
۱۴ از جانب خداوند خبری شنیدم که رسولی نزد امّت‌ها فرستاده شده، (می‌گوید): جمع شوید و بر او هجوم آورید و برای جنگ برخیزید! 
۱۵ زیرا که هان من تو را کوچکترین امّت‌ها و در میان مردم خوار خواهم گردانید. 
۱۶ ای که در شکافهای صخره ساکن هستی و بلندی تلّها را گرفته‌ای، هیبت تو و تکبّر دلت تو را فریب داده است. اگر چه مثل عقاب آشیانه خود را بلند بسازی، خداوند می‌گوید که من تو را از آنجا فرود خواهم آورد. 
۱۷ و ادوم محّل تعّجب خواهد گشت به حدی که هر که از آن عبور نماید متحیر شده، به سبب همه صدماتش صفیر خواهد زد. 
۱۸ خداوند می‌گوید: چنانکه سَدوم و عَموره و شهرهای مجاور آنها واژگون شده است، همچنان کسی در آنجا ساکن نخواهد شد و احدی از بنی آدم در آن مأوا نخواهد گزید. 
۱۹ اینک او مثل شیر از طغیان اردن به آن مسکن منیع برخواهد آمد، زیرا که من وی را در لحظه‌ای از آنجا خواهم راند. و کیست آن برگزیده‌ای که او را بر آن بگمارم؟ زیرا کیست که مثل من باشد و کیست که مرا به محاکمه بیاورد و کیست آن شبانی که به حضور من تواند ایستاد؟
۲۰ بنابراین مشورت خداوند را که درباره ادوم نموده است و تقدیرهای او را که درباره ساکنان تیمان فرموده است بشنوید. البته ایشان صغیران گله را خواهند ربود و هر آینه مسکن ایشان را برای ایشان خراب خواهد ساخت. 
۲۱ از صدای افتادن ایشان زمین متزلزل گردید و آواز فریاد ایشان تا به بحر قلزم مسموع شد.
۲۲ اینک او مثل عقاب برآمده، پرواز می‌کند و بالهای خویش را بر بصره پهن می‌نماید و دل شجاعان ادوم در آن روز مثل دل زنی که درد زه داشته باشد خواهد شد.

کلام خدا درباره دمشق  

۲۳ درباره دمشق: «حَمات و اَرْفاد خجل گردیده‌اند زیرا که خبر بد شنیده، گداخته شده‌اند. بر دریا اضطراب است و نمی‌تواند آرام شود.» 
۲۴ دمشق ضعیف شده، رو به فرار نهاده و لرزه او را درگرفته است. آلام و دردها او را مثل زنی که می‌زاید گرفته است. 
۲۵ چگونه شهر نامور و قریه ابتهاج من متروک نشده است؟ 
۲۶ لهذا یهُوَه صبایوت می‌گوید: جوانان او در کوچه‌هایش خواهند افتاد و همه مردان جنگی او در آن روز هلاک خواهند شد.
۲۷ «و من آتش در حصارهای دمشق خواهم افروخت و قصرهای بِنْهَدَدْ را خواهد سوزانید.»

کلام خدا درباره قیدار و حاصور  

۲۸ درباره قیدار و ممالک حاصور که نَبُوکدْرَصَّرْ پادشاه بابِل آنها را مغلوب ساخت، خداوند چنین می‌گوید: «برخیزید و بر قیدار هجوم آورید و بنی مشرق را تاراج نمایید.» 
۲۹ خیمه‌ها و گله‌های ایشان را خواهند گرفت. پرده‌ها و تمامی اسباب و شتران ایشان را برای خویشتن خواهند بُرد و بر ایشان ندا خواهند داد که خوف از هر طرف! 
۳۰ بگریزید و به زودی هر چه تمامتر فرار نمایید. ای ساکنان حاصور در جایهای عمیق ساکن شوید. زیرا خداوند می‌گوید: نبوکدرصّر پادشاه بابل به ضدّ شما مشورتی کرده و به خلاف شما تدبیری نموده است. 
۳۱ خداوند فرموده است که برخیزید و بر امّت مطمئن که در امنیت ساکن‌اند هجوم آورید. ایشان را نه دروازه‌ها و نه پشت بندها است و به تنهایی ساکن می‌باشند. 
۳۲ خداوند می‌گوید که شتران ایشان تاراج و کثرت مواشی ایشان غارت خواهد شد و آنانی را که گوشه‌های موی خود را می‌تراشند بسوی هر باد پراکنده خواهم ساخت و هلاکت ایشان را از هر طرف ایشان خواهم آورد. 
۳۳ «و حاصور مسکن شغالها و ویرانه ابدی خواهد شد به حدی که کسی در آن ساکن نخواهد گردید و احدی از بنی آدم در آن مأوا نخواهد گزید.»

کلام خدا درباره عیلام  

۳۴ کلام خداوند درباره عیلام که بر ارمیا نبی در ابتدای سلطنت صدقیا پادشاه یهودا نازل شده، گفت: 
۳۵ «یهُوَه صبایوت چنین می‌گوید: اینک من کمان عیلام و مایه قوّت ایشان را خواهم شکست.» 
۳۶ و چهار باد را از چهار سمت آسمان بر عیلام خواهم وزانید و ایشان را بسوی همه این بادها پراکنده خواهم ساخت به حدی که هیچ امّتی نباشد که پراکندگان عیلام نزد آنها نیایند. 
۳۷ و اهل عیلام را به حضور دشمنان ایشان و به حضور آنانی که قصد جان ایشان دارند مشوّش خواهم ساخت. و خداوند می‌گوید که بر ایشان بلا یعنی حدّت خشم خویش را وارد خواهم آورد و شمشیر را در عقب ایشان خواهم فرستاد تا ایشان را بالکلّ هلاک سازم. 
۳۸ و خداوند می‌گوید: من کرسی خود را در عیلام برپا خواهم نمود و پادشاه و سروران را از آنجا نابود خواهم ساخت. 
۳۹ «لیکن خداوند می‌گوید: در ایام آخر اسیران عیلام را باز خواهم آورد.»