ارمیا-باب بیست و نهم Jeremiah-29

رساله ارمیا به اسیران بابل  

۱ این است سخنان رساله‌ای که ارمیا نبی از اورشلیم نزد بقیه مشایخ اسیران و کاهنان و انبیا و تمامی قومی که نبوکدنصّر از اورشلیم به بابل به اسیری برده بود فرستاد، 
۲ بعد از آنکه یکنیا پادشاه و ملکه و خواجه سرایان و سروران یهودا و اورشلیم و صنعتگران و آهنگران از اورشلیم بیرون رفته بودند. 
۳ (پس آن را) به دست اَلعاسَه بن شافان و جَمَریا ابن حِلقیا که صدقیا پادشاه یهودا ایشان را نزد نبوکدنصّر پادشاه بابل به بابل فرستاد (ارسال نموده)، گفت: 
۴ «یهوه صبایوت خدای اسرائیل به تمامی اسیرانی که من ایشان را از اورشلیم به بابل به اسیری فرستادم، چنین می‌گوید:»
۵ «خانه‌ها ساخته در آنها ساکن شوید و باغها غرس نموده، میوة آنها را بخورید.» 
۶ «زنان گرفته، پسران و دختران به هم رسانید و زنان برای پسران خود بگیرید و دختران خود را به شوهر بدهید تا پسران و دختران بزایند و در آنجا زیاد شوید و کم نگردید.» 
۷ «و سلامتی آن شهر را که شما را به آن به اسیری فرستاده‌ام بطلبید و برایش نزد خداوند مسألت نمایید زیرا که در سلامتی آن شما را سلامتی خواهد بود.» 
۸ زیرا که یهوه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: مگذارید که انبیای شما که در میان شمااند و فالگیران شما شما را فریب دهند و به خوابهایی که شما ایشان را وا می‌دارید که آنها را ببینند، گوش مگیرید. 
۹ زیرا خداوند می‌گوید که ایشان برای شما به اسم من کاذبانه نبوّت می‌کنند و من ایشان را نفرستاده‌ام. 
۱۰ و خداوند می‌گوید: چون مدت هفتاد سال بابل سپری شود من از شما تفقّد خواهم نمود و سخنان نیکو را که برای شما گفتم انجام خواهم داد؛ به اینکه شما را به این مکان باز خواهم آورد. 
۱۱ زیرا خداوند می‌گوید: فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم که فکرهای سلامتی می‌باشد و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم. 
۱۲ و مرا خواهید خواند و آمده، نزد من تضرّع خواهید کرد و من شما را اجابت خواهم نمود. 
۱۳ و مرا خواهید طلبید و چون مرا به تمامی دل خود جستجو نمایید، مرا خواهید یافت. 
۱۴ و خداوند می‌گوید که مرا خواهید یافت و اسیران شما را باز خواهم آورد. و خداوند می‌گوید که شما را از جمیع امّت‌ها و از همه مکان‌هایی که شما را در آنها رانده‌ام، جمع خواهم نمود و شما را از جایی که به اسیری فرستاده‌ام، باز خواهم آورد. 
۱۵ از آن رو که گفتید خداوند برای ما در بابل انبیا مبعوث نموده است. 
۱۶ پس خداوند به پادشاهی که بر کرسی داود نشسته است و به تمامی قومی که در این شهر ساکنند، یعنی برادران شما که همراه شما به اسیری نرفته‌اند، چنین می‌گوید: 
۱۷ بلی یهوه صبایوت چنین می‌گوید: اینک من شمشیر و قحط و وبا را بر ایشان خواهم فرستاد و ایشان را مثل انجیرهای بد که آنها را از بدی نتوان خورد، خواهم ساخت. 
۱۸ و ایشان را به شمشیر و قحط و وبا تعاقب خواهم نمود و در میان جمیع ممالک جهان مشوّش خواهم ساخت تا برای همه امّت‌هایی که ایشان را در میان آنها رانده‌ام، لعنت و دهشت و مسخره و عار باشند. 
۱۹ چونکه خداوند می‌گوید: کلام مرا که به واسطه بندگان خود انبیا نزد ایشان فرستادم نشنیدند با آنکه صبح زود برخاسته، آن را فرستادم امّا خداوند می‌گوید که شما نشنیدید. 
۲۰ و شما ای جمیع اسیرانی که از اورشلیم به بابل فرستادم کلام خداوند را بشنوید. 
۲۱ یهوه صبایوت خدای اسرائیل درباره اَخآب بن قولایا و درباره صدقیا ابن مَعَسِیا که برای شما به اسم من کاذبانه نبوّت می‌کنند، چنین می‌گوید: اینک من ایشان را به دست نبوکدنصّر پادشاه بابل تسلیم خواهم کرد و او ایشان را در حضور شما خواهد کشت. 
۲۲ و از ایشان برای تمامی اسیران یهودا که در بابل می‌باشند لعنت گرفته، خواهند گفت که خداوند تو را مثل صدقیا و اخآب که پادشاه بابل ایشان را در آتش سوزانید، بگرداند. 
۲۳ «چونکه ایشان در اسرائیل حماقت نمودند و با زنان همسایگان خود زنا کردند و به اسم من کلامی را که به ایشان امر نفرموده بودم کاذبانه گفتند و خداوند می‌گوید که من عارف و شاهد هستم.» 
۲۴ و شَمَعیای نَحَلامی را خطاب کرده، بگو: 
۲۵ «یهوه صبایوت خدای اسرائیل تکلّم نموده، چنین می‌گوید: از آنجایی که تو رسایل به اسم خود نزد تمامی قوم که در اورشلیم‌اند و نزد صَفَنیا ابن مَعَسِیا کاهن و نزد جمیع کاهنان فرستاده، گفتی:» 
۲۶ که خداوند تو را به جای یهُویاداع کاهن به کهانت نصب نموده است تا بر خانه خداوند وکلا باشید. برای هر شخص مجنون که خویشتن را نبی می‌نماید تا او را در کنده‌ها و زنجیرها ببندی.
۲۷ پس الآن چرا ارمیا عَناتوتی را که خود را برای شما نبی می‌نماید توبیخ نمی‌کنی؟ 
۲۸ «زیرا که او نزد ما به بابل فرستاده، گفت که این اسیری بطول خواهد انجامید پس خانه‌ها بنا کرده، ساکن شوید و باغها غرس نموده، میوه آنها را بخورید.» 
۲۹ و صَفَنیای کاهن این رساله را به گوش ارمیا نبی خواند. 
۳۰ پس کلام خداوند بر ارمیا نازل شده، گفت: 
۳۱ نزد جمیع اسیران فرستاده، بگو که خداوند درباره شَمَعیای نَحَلامی چنین می‌گوید: چونکه شَمَعیا برای شما نبوّت می‌کند و من او را نفرستاده‌ام و او شما را وا می‌دارد که به دروغ اعتماد نمایید، 
۳۲ «بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من بر شَمَعیای نَحَلامی و ذریت وی عقوبت خواهم رسانید و برایش کسی که در میان این قوم ساکن باشد، نخواهد ماند و خداوند می‌گوید او آن احسانی را که من برای قوم خود می‌کنم نخواهد دید، زیرا که درباره خداوند سخنان فتنه انگیز گفته است.»