اشعیاء-باب بیست و هشتم Isaiah-28

وای بر افرایم  

۱ وای بر تاج تکبّر میگساران افرایم و بر گل پژمرده زیبایی جلال وی، که بر سر وادی بارور مغلوبان شراب است. 
۲ اینک خداوند کسی زور آور و توانا دارد که مثل تگرگ شدید و طوفان مهلک و مانند سیل آبهای زور آور سرشار، آن را به زور بر زمین خواهد انداخت. 
۳ و تاج تکبّر میگساران افرایم زیر پایها پایمال خواهد شد. 
۴ و گل پژمرده زیبایی جلال وی که بر سر وادی بارور است، مثل نوبر انجیرها قبل از تابستان خواهد بود که چون بیننده آن را بیند وقتی که هنوز در دستش باشد، آن را فرو می‌برد. 
۵ و در آن روز یهوه صبایوت به جهت بقیه قوم خویش تاج جلال و افسر جمال خواهد بود. 
۶ و روح انصاف برای آنانی که به داوری می‌نشینند و قوّت برای آنانی که جنگ را به دروازه‌ها بر می‌گردانند (خواهد بود). 
۷ ولکن اینان نیز از شراب گمراه شده‌اند و از مسکرات سرگشته گردیده‌اند. هم کاهن و هم نبی از مسکرات گمراه شده‌اند و از شراب بلعیده گردیده‌اند. از مسکرات سرگشته شده‌اند و در رؤیا گمراه گردیده‌اند و در داوری مبهوت گشته‌اند. 
۸ زیرا که همه سفره‌ها از قی و نجاست پر گردیده و جایی نمانده است. 
۹ کدام را معرفت خواهد آموخت و اخبار را به که خواهد فهمانید؟ آیا نه آنانی را که از شیر باز داشته و از پستانها گرفته شده‌اند؟ 
۱۰ زیرا که حکم بر حکم و حکم بر حکم، قانون بر قانون و قانون بر قانون اینجا اندکی و آنجا اندکی خواهد بود. 
۱۱ زیرا که با لبهای الکن و زبان غریب با این قوم تکلّم خواهد نمود. 
۱۲ که به ایشان گفت: «راحت همین است. پس خسته شدگان را مستریح سازید و آرامی همین است.» امّا نخواستند که بشنوند. 
۱۳ و کلام خداوند برای ایشان حکم بر حکم و حکم بر حکم، قانون بر قانون و قانون بر قانون، اینجا اندکی و آنجا اندکی خواهد بود تا بروند و به پشت افتاده، منکسر گردند و به دام افتاده، گرفتار شوند. 
۱۴ بنابراین، ای مردان استهزا کننده و ای حاکمان این قوم که در اورشلیم‌اند کلام خداوند را بشنوید. 
۱۵ از آنجا که گفته‌اید با موت عهد بسته‌ایم و با هاویه همداستان شده‌ایم، پس چون تازیانه مهلک بگذرد به ما نخواهد رسید زیرا که دروغها را ملجای خود نمودیم و خویشتن را زیر مکر مستور ساختیم. 
۱۶ بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «اینک در صهیون سنگ بنیادی نهادم یعنی سنگ آزموده و سنگ زاویه‌ای گرانبها و اساس محکم پس هر که ایمان آورد تعجیل نخواهد نمود.» 
۱۷ و انصاف را ریسمان می‌گردانم و عدالت را ترازو و تگرگ ملجای دروغ را خواهد رُفْت و آبها ستر را خواهد برد. 
۱۸ و عهد شما با موت باطل خواهد شد و میثاق شما با هاویه ثابت نخواهد ماند و چون تازیانه شدید بگذرد شما از آن پایمال خواهید شد.
۱۹ هر وقت که بگذرد شما را گرفتار خواهد ساخت زیرا که هر بامداد هم در روز و هم در شب خواهد گذشت و فهمیدن اخبار باعث هیبت محض خواهد شد. 
۲۰ زیرا که بستر کوتاهتر است از آنکه کسی بر آن دراز شود و لحاف تنگ‌تر است از آنکه کسی خویشتن را بپوشاند. 
۲۱ زیرا خداوند چنانکه در کوه فراصیم (کرد) خواهد برخاست و چنانکه در وادی جبعون (نمود) خشمناک خواهد شد، تا کار خود یعنی کار عجیب خود را بجا آورد و عمل خویش یعنی عمل غریب خویش را به انجام رساند. 
۲۲ پس الآن استهزا منمایید مبادا بندهای شما محکم گردد، زیرا هلاکت و تقدیری را که از جانب خداوند یهوه صبایوت بر تمامی زمین می‌آید شنیده‌ام. 
۲۳ گوش گیرید و آواز مرا بشنوید و متوجّه شده، کلام مرا استماع نمایید. 
۲۴ آیا برزگر، همه روز به جهت تخم پاشیدن شیار می‌کند و آیا همه وقت زمین خود را می‌شکافد و هموار می‌نماید؟ 
۲۵ آیا بعد از آنکه رویش را هموار کرد، گشنیز را نمی‌پاشد و زیره را نمی‌افشاند و گندم را در شیارها و جو را در جای معین و ذرّت را در حدودش نمی‌گذارد؟ 
۲۶ زیرا که خدایش او را به راستی می‌آموزد و او را تعلیم می‌دهد. 
۲۷ چونکه گشنیز با گردون تیز کوبیده نمی‌شود و چرخ ارابه بر زیره گردانیده نمی‌گردد، بلکه گشنیز به عصا و زیره به چوب تکانیده می‌شود.
۲۸ گندم آرد می‌شود زیرا که آن را همیشه خرمن کوبی نمی‌کند و هر چند چرخ ارابه و اسبان خود را بر آن بگرداند، آن را خُرد نمی‌کند. 
۲۹ این نیز از جانب یهوه صبایوت که عجیب الّرای و عظیم الحکمت است، صادر می‌گردد.