حزقیال-باب سی و چهارم Ezekiel-34

شبان و گله  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان به ضدّ شبانان اسرائیل نبوّت نما و نبوّت کرده، به ایشان یعنی به شبانان بگو: خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: وای بر شبانان اسرائیل که خویشتن را می‌چرانند. آیا نمی‌باید شبانان گله را بچرانند؟» 
۳ شما پیه را می‌خورید و پشم را می‌پوشید و پرواریها را می‌کشید، امّا گله را نمی‌چرانید. 
۴ ضعیفان را تقویت نمی‌دهید و بیماران را معالجه نمی‌نمایید و شکسته‌ها را شکسته بندی نمی‌کنید و رانده شدگان را پس نمی‌آورید و گم شدگان را نمی‌طلبید، بلکه بر آنها با جور و ستم حکمرانی می‌نمایید. 
۵ پس بدون شبان پراکنده می‌شوند و خوراک همه حیوانات صحرا گردیده، آواره می‌گردند. 
۶ گوسفندان من بر جمیع کوهها و بر همه تلّهای بلند آواره شده‌اند. و گله من بر روی تمامی زمین پراکنده گشته، کسی ایشان را نمی‌طلبد و برای ایشان تفحّص نمی‌نماید. 
۷ پس ای شبانان کلام خداوند را بشنوید! 
۸ خداوند یهُوَه می‌فرماید: به حیات خودم قسم هر آینه چونکه گله من به تاراج رفته و گوسفندانم خوراک همه حیوانات صحرا گردیده، شبانی ندارند. و شبانان من گوسفندانم را نطلبیدند. بلکه شبانانْ خویشتن را چرانیدند و گله مرا رعایت ننمودند. 
۹ «بنابراین ای شبانان، کلام خداوند را بشنوید!» 
۱۰ خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: اینک من به ضدّ شبانان هستم. و گوسفندان خود را از دست ایشان خواهم طلبید. و ایشان را از چرانیدن گله معزول خواهم ساخت تا شبانانْ خویشتن را دیگر نچرانند. و گوسفندان خود را از دهان ایشان خواهم رهانید تا خوراک ایشان نباشند. 
۱۱ زیرا خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: هان من خودم گوسفندان خویش را طلبیده، آنها را تفقّد خواهم نمود. 
۱۲ چنانکه شبان حینی که در میان گوسفندان پراکنده خود می‌باشد، گله خویش را تفقّد می‌نماید، همچنان من گوسفندان خویش را تفقّد نموده، ایشان را از هر جایی که در روز ابرها و تاریکی غلیظ پراکنده شده بودند خواهم رهانید. 
۱۳ و ایشان را از میان قوم‌ها بیرون آورده، از کشورها جمع خواهم نمود. و به زمین خودشان درآورده، بر کوههای اسرائیل و در وادیها و جمیع معمورات زمین ایشان را خواهم چرانید.
۱۴ ایشان را بر مرتع نیکو خواهم چرانید و آرام گاه ایشان بر کوههای بلند اسرائیل خواهد بود. و آنجا در آرام گاه نیکو و مرتع پر گیاه خواهند خوابید و بر کوههای اسرائیل خواهند چرید. 
۱۵ خداوند یهُوَه می‌گوید که من گوسفندان خود را خواهم چرانید و من ایشان را خواهم خوابانید. 
۱۶ گم شدگان را خواهم طلبید و رانده شدگان را باز خواهم آورد و شکسته‌ها را شکسته بندی نموده، بیماران را قوّت خواهم داد. لیکن فربهان و زور آوران را هلاک ساخته، بر ایشان به انصاف رعایت خواهم نمود. 
۱۷ و امّا به شما ای گوسفندان من، خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: هان من در میان گوسفند و گوسفند و در میان قوچهای و بزهای نر داوری خواهم نمود. 
۱۸ آیا برای شما کم بود که مرتع نیکو را چرانیدید، بلکه بقیه مرتع خود را نیز به پایهای خویش پایمال ساختید؟ و آب زلال را نوشیدید بلکه باقی مانده را به پایهای خویش گل آلود ساختید؟ 
۱۹ «و گوسفندان من آنچه را که از پای شما پایمال شده است، می‌چرند و آنچه را که به پای شما گل آلود گشته است، می‌نوشند.» 
۲۰ بنابراین خداوند یهُوَه به ایشان چنین می‌گوید: «هان من خودم در میان گوسفندان فربه و گوسفندان لاغر داوری خواهم نمود.» 
۲۱ چونکه شما به پهلو و کتف خود تنه می‌زنید و همه ضعیفان را به شاخهای خود می‌زنید، حتّی اینکه ایشان را بیرون پراکنده ساخته‌اید، 
۲۲ پس من گله خود را نجات خواهم داد که دیگر به تاراج برده نشوند و در میان گوسفند و گوسفند داوری خواهم نمود. 
۲۳ و یک شبان بر ایشان خواهم گماشت که ایشان را بچراند یعنی بنده خود داود را که ایشان را رعایت بنماید و او شبان ایشان خواهد بود. 
۲۴ و من یهوه خدای ایشان خواهم بود و بنده من داود در میان ایشان رئیس خواهد بود. من که یهُوَه هستم گفته‌ام. 
۲۵ و عهد سلامتی را با ایشان خواهم بست. و حیوانات موذی را از زمین نابود خواهم ساخت و ایشان در بیابان به امنیت ساکن شده، در جنگلها خواهند خوابید. 
۲۶ و ایشان را و اطراف کوه خود را برکت خواهم ساخت. و باران را در موسمش خواهم بارانید و بارشهای برکت خواهد بود. 
۲۷ و درختان صحرا میوه خود را خواهند آورد و زمین حاصل خویش را خواهد داد. و ایشان در زمین خود به امنیت ساکن خواهند شد. و حینی که چوبهای یوغ ایشان را شکسته و ایشان را از دست آنانی که ایشان را مملوک خود ساخته بودند رهانیده باشم، آنگاه خواهند دانست که من یهُوَه هستم. 
۲۸ و دیگر در میان امّت‌ها به تاراج نخواهد رفت و حیوانات صحرا ایشان را نخواهند خورد بلکه به امنیت، بدون ترساننده‌ای ساکن خواهند شد. 
۲۹ و برای ایشان درختستان ناموری بر پا خواهم داشت. و دیگر از قحط در زمین تلف نخواهند شد. و بار دیگر متحمل سرزنش امّت‌ها نخواهند گردید. 
۳۰ و خداوند یهُوَه می‌گوید: خاندان اسرائیل خواهند دانست که من یهُوَه خدای ایشان با ایشان هستم و ایشان قوم من می‌باشند. 
۳۱ «و خداوند یهُوَه می‌گوید: شما ای گله من و ای گوسفندان مرتع من، انسان هستید و من خدای شما می‌باشم.»