دوم سموئیل-باب هفتم 2Samuel-07

وعده خدا به داود  

۱ و واقع شد چون پادشاه در خانة خود نشسته، و خداوند او را از جمیع دشمنانش از هر طرف آرامی داده بود، 
۲ که پادشاه به ناتان نبی گفت: «الآن مرا می‌بینی که در خانة سرو آزاد ساکن می‌باشم، و تابوت خدا در میان پرده‌ها ساکن است.» 
۳ ناتان به پادشاه گفت: «بیا و هر آنچه در دلت باشد معمول دار زیرا خداوند با توست.» 
۴ و در آن شب واقع شد که کلام خداوند به ناتان نازل شده، گفت: 
۵ برو و به بندة من داود بگو، خداوند چنین می‌گوید: آیا تو خانه‌ای برای سکونت من بنا می‌کنی؟ 
۶ زیرا از روزی که بنی اسرائیل را از مصر بیرون آوردم تا امروز، در خانه‌ای ساکن نشده‌ام بلکه در خیمه و مسکن گردش کرده‌ام. 
۷ و به هر جایی که با جمیع بنی اسرائیل گردش کردم، آیا به احدی از داوران اسرائیل که برای رعایت قوم خود، اسرائیل، مأمور داشتم، سخنی گفتم که چرا خانه‌ای از سرو آزاد برای من بنا نکردید؟ 
۸ و حال به بندة من، داود چنین بگو که یهُوَه صبایوت چنین می‌گوید: من تو را از چراگاه از عقب گوسفندان گرفتم تا پیشوای قوم من، اسرائیل، باشی. 
۹ و هر جایی که می‌رفتی من با تو می‌بودم و جمیع دشمنانت را از حضور تو منقطع ساختم، و برای تو اسم بزرگ مثل اسم بزرگانی که بر زمینند، پیدا کردم. 
۱۰ و به جهت قوم خود، اسرائیل، مکانی تعیین کردم و ایشان را غرس نمودم تا در مکان خویش ساکن شده، باز متحرک نشوند، و شریران، دیگر ایشان را مثل سابق ذلیل نسازند. 
۱۱ و مثل روزهایی که داوران را بر قوم خود، اسرائیل، تعیین نموده بودم. و تو را از جمیع دشمنانت آرامی دادم؛ و خداوند تو را خبر می‌دهد که خداوند برای تو خانه‌ای بنا خواهد نمود. 
۱۲ زیرا روزهای تو تمام خواهد شد و با پدران خود خواهی خوابید و ذریت تو را که از صُلب تو بیرون آید، بعد از تو استوار خواهم ساخت، و سلطنت او را پایدار خواهم نمود. 
۱۳ او برای اسم من خانه‌ای بنا خواهد نمود و کرسی سلطنت او را تا به ابد پایدار خواهم ساخت. 
۱۴ من او را پدر خواهم بود و او مرا پسر خواهد بود، و اگر او گناه ورزد، او را با عصای مردمان و به تازیانه‌های بنی آدم تأدیب خواهم نمود. 
۱۵ ولیکن رحمت من از او دور نخواهد شد، به طوری که آن را از شاؤل دور کردم که او را از حضور تو رد ساختم. 
۱۶ و خانه و سلطنت تو، به حضورت تا به ابد پایدار خواهد شد، و کرسی تو تا به ابد استوار خواهد ماند.
۱۷ بر حسب تمامی این کلمات و مطابق تمامی این رؤیا ناتان به داود تکلم نمود.

دعای داود  

۱۸  و داود پادشاه داخل شده، به حضور خداوند نشست و گفت: ای خداوند یهُوَه، من کیستم و خاندان من چیست که مرا به این مقام رسانیدی؟ 
۱۹ و این نیز در نظر تو ای خداوند یهُوَه امر قلیل نمود زیرا که دربارة خانة بنده‌ات نیز برای زمان طویل تکلم فرمودی. و آیا این ای خداوند یهُوَه عادت بنی آدم است؟ 
۲۰ و داود دیگر به تو چه تواند گفت زیرا که تو ای خداوند یهُوَه، بندة خود را می‌شناسی، 
۲۱ و بر حسب کلام خود و موافق دل خود تمامی این کارهای عظیم را بجا آوردی تا بندة خود را تعلیم دهی. 
۲۲ بنابرین ای یهُوَه خدا، تو بزرگ هستی زیرا چنانکه به گوشهای خود شنیده‌ایم، مثل تو کسی نیست و غیر از تو خدایی نیست. 
۲۳ و مثل قوم تو اسرائیل کدام یک اُمّت بر روی زمین است که خدا بیاید تا ایشان را فدیه داده، برای خویش قوم بسازد، و اسمی برای خود پیدا نماید، و چیزهای عظیم و مهیب برای شما و برای زمین خود بجا آورد به حضور قوم خویش که برای خود از مصر و از امتها و خدایان ایشان فدیه دادی. 
۲۴ و قوم خود اسرائیل را برای خود استوار ساختی، تا ایشان تا به ابد قوم تو باشند، و تو ای یهُوَه، خدای ایشان شدی. 
۲۵ و الآن ای یهُوَه خدا، کلامی را که دربارة بندة خود و خانه‌اش گفتی تا به ابد استوار کن، و بر حسب آنچه گفتی، عمل نما. 
۲۶ «و اسم تو تا به ابد معظّم بماند، تا گفته شود که یهُوَه صبایوت، خدای اسرائیل است، و خاندان بنده‌ات داود به حضور تو پایدار بماند.» 
۲۷ زیرا تو ای یهُوَه صبایوت، خدای اسرائیل، به بندة خود اعلان نموده، گفتی که برای تو خانه‌ای بنا خواهم نمود. بنابرین بندة تو جرأت کرده است که این دعا را نزد تو بگوید. 
۲۸ و الآن ای خداوند یهُوَه، تو خدا هستی و کلام تو صدق است و این نیکویی را به بندة خود وعده داده‌ای. 
۲۹ و الآن احسان فرموده، خاندان بندة خود را برکت بده تا آنکه در حضورت تا به ابد بماند، زیرا که تو ای خداوند یهُوَه گفته‌ای و خاندان بنده‌ات از برکت تو تا به ابد مبارک خواهد بود.