اول سموئیل-باب دوم 1Samuel-02

دعای حنا  

۱ و حَنّا دعا نموده، گفت: دل من در خداوند وجد می‌نماید، و شاخ من در خداوند برافراشته شده، و دهانم بر دشمنانم وسیع گردیده است، زیرا که در نجات تو شادمان هستم. 
۲ مثل یهُوَه قدوسی نیست، زیرا غیر از تو کسی نیست، و مثل خدای ما صخره‌ای نیست. 
۳ سخنان تکبرآمیز دیگر مگویید، و غرور از دهان شما صادر نشود، زیرا یهُوَه خدای عَلاّم است و به او اعمال، سنجیده می‌شود. 
۴ کمان جبّاران را شکسته است، و آنانی که می‌لغزیدند، کمر آنها به قوّت بسته شد. 
۵ سیر شدگان، خویشتن را برای نان اجیر ساختند و کسانی که گرسنه بودند، استراحت یافتند؛ بلکه زن نازا هفت فرزند زاییده است، و آنکه اولاد بسیار داشت، زبون گردیده. 
۶ خداوند می‌میراند و زنده می‌کند؛ به قبر فرود می‌آورد و بر می‌خیزاند. 
۷ خداوند فقیر می‌سازد و غنی می‌گرداند؛ پست می‌کند و بلند می‌سازد. 
۸ فقیر را از خاک بر می‌افرازد و مسکین را از مزبله بر می‌دارد تا ایشان را با امیران بنشاند و ایشان را وارث کرسی جلال گرداند، زیرا که ستونهای زمین از آن خداوند است و ربع مسکون را بر آنها استوار نموده است. 
۹ پایهای مقدسین خود را محفوظ می‌دارد، اما شریران در ظلمت خاموش خواهند شد، زیرا که انسان به قوت خود غالب نخواهد آمد. 
۱۰ آنانی که با خداوند مخاصمه کنند، شکسته خواهند شد. او بر ایشان از آسمان صاعقه خواهد فرستاد. خداوند، اقصای زمین را داوری خواهد نمود، و به پادشاه خود قوت خواهد بخشید و شاخ مسیح خود را بلند خواهد گردانید.
۱۱ پس اَلْقانَه به خانة خود به رامَه رفت و آن پسر به حضور عیلی کاهنْ، خداوند را خدمت می‌نمود.

پسران عیلی  

۱۲ و پسران عیلی از بنی بَلِیعال بودند و خداوند را نشناختند. 
۱۳ و عادت کاهنان با قوم این بود که چون کسی قربانی می‌گذرانید، هنگامی که گوشت پخته می‌شد، خادم کاهن با چنگال سه دندانه در دست خود می‌آمد 
۱۴ و آن را به تاوه یا مرجل یا دیگ یا پاتیل فرو برده، هر چه چنگال بر می‌آورد، کاهن آن را برای خود می‌گرفت. و همچنین با تمامی اسرائیل که در آنجا به شیلوه می‌آمدند، رفتار می‌نمودند. 
۱۵ و نیز قبل از سوزانیدن پیه، خادم کاهن آمده، به کسی که قربانی می‌گذرانید، می‌گفت: «گوشت به جهت کباب برای کاهن بده، زیرا گوشت پخته از تو نمی‌گیرد، بلکه خام.» 
۱۶ و آن مرد به وی می‌گفت: «پیه را اول بسوزانند و بعد هر چه دلت می‌خواهد برای خود بگیر.» او می‌گفت: «نی، بلکه الآن بده، والا به زور می‌گیرم.»
۱۷ پس گناه آن جوانان به حضور خداوند بسیار عظیم بود، زیرا که مردمان هدایای خداوند را مکروه می‌داشتند. 
۱۸ و اما سموئیل به حضور خداوند خدمت می‌کرد، و او پسر کوچک بود و بر کمرش ایفود کتان بسته بود. 
۱۹ و مادرش برای وی جُبّه کوچک می‌ساخت، و آن را سال به سال همراه خود می‌آورد، هنگامی که با شوهر خود بر می‌آمد تا قربانی سالیانه را بگذرانند. 
۲۰ و عیلی اَلْقانَه و زنش را برکت داده، گفت: «خداوند تو را از این زن به عوض عاریتی که به خداوند داده‌ای، اولاد بدهد.» پس به مکان خود رفتند. 
۲۱ و خداوند از حَنّا تفقد نمود و او حامله شده، سه پسر و دو دختر زایید، و آن پسر، سموئیل به حضور خداوند نمو می‌کرد. 
۲۲ و عیلی بسیار سالخورده شده بود، و هر چه پسرانش با تمامی اسرائیل عمل می‌نمودند، می‌شنید، و اینکه چگونه با زنانی که نزد در خیمة اجتماع خدمت می‌کردند، می‌خوابیدند. 
۲۳ پس به ایشان گفت: چرا چنین کارها می‌کنید زیرا که اعمال بد شما را از تمامی این قوم می‌شنوم. 
۲۴ چنین مکنید ای پسرانم، زیرا خبری که می‌شنوم خوب نیست. شما باعث عصیان قوم خداوند می‌باشید.
۲۵ اگر شخصی بر شخصی گناه ورزد، خدا او را داوری خواهد کرد؛ اما اگر شخصی بر خداوند گناه ورزد، کیست که برای وی شفاعت نماید؟ اما ایشان سخن پدر خود را نشنیدند، زیرا خداوند خواست که ایشان را هلاک سازد. 
۲۶ و آن پسر، سموئیل، نمو می‌یافت و هم نـزد خداوند و هم نـزد مردمـان پسندیـده می‌شـد.

پیشگویی در مورد خاندان عیلی  

۲۷ و مرد خدایی نزد عیلی آمده، به وی گفت: خداوند چنین می‌گوید: آیا خود را بر خاندان پدرت هنگامی که ایشان در مصر در خانة فرعون بودند، ظاهر نساختم؟ 
۲۸ و آیا او را از جمیع اسباط اسرائیل برنگزیدم تا کاهن من بوده، نزد مذبح من بیاید و بخور بسوزاند و به حضور من ایفود بپوشد؛ و آیا جمیع هدایای آتشین بنی اسرائیل را به خاندان پدرت نبخشیدم؟ 
۲۹ پس چرا قربانیها و هدایای مرا که در مسکن خود امر فرمودم، پایمال می‌کنید و پسران خود را زیاده از من محترم می‌داری، تا خویشتن را از نیکوترین جمیع هدایای قوم من، اسرائیل فربه سازی. 
۳۰ بنابراین یهُوَه، خدای اسرائیل می‌گوید: البته گفتم که خاندان تو و خاندان پدرت به حضور من تا به ابد سلوک خواهند نمود. لیکن الآن خداوند می‌گوید: حاشا از من! زیرا آنانی را که مرا تکریم نمایند، تکریم خواهم نمود و کسانی که مرا حقیر شمارند، خوار خواهند شد. 
۳۱ اینک ایامی می‌آید که بازوی تو را و بازوی خاندان پدر تو را قطع خواهم نمود که مردی پیر در خانة تو یافت نشود. 
۳۲ و تنگی مسکن مرا خواهی دید، در هر احسانی که به اسرائیل خواهد شد، و مردی پیر در خانة تو ابداً نخواهد بود. 
۳۳ و شخصی را از کسان تو که از مذبح خود قطع نمی‌نمایم، برای کاهیدن چشم تو و رنجانیدن دلت خواهد بود، و جمیع ذریت خانة تو در جوانی خواهند مرد. 
۳۴ و این برای تو علامت باشد که بر دو پسرت حُفْنی و فینَحاس واقع می‌شود که هر دو ایشان در یک روز خواهند مرد. 
۳۵ و کاهن امینی به جهت خود برپا خواهم داشت که موافق دل و جان من رفتار خواهد نمود، و برای او خانة مستحکمی بنا خواهم کرد، و به حضور مسیح من پیوسته سلوک خواهد نمود. 
۳۶ و واقع خواهد شد که هر که در خانة تو باقی ماند، آمده، نزد او به جهت پارهای نقره و قرص نانی تعظیم خواهد نمود و خواهد گفت: تمنّا اینکه مرا به یکی از وظایف کهانت بگذار تا لقمه‌ای نان بخورم.