اول تواریخ-باب هفدهم 1Chronicles-17

وعده خدا به داود  

۱ و واقع شد چون داود در خانة خود نشسته بود که داود به ناتان نبی گفت: «اینک من در خانة سرو آزاد ساکن می‌باشم و تابوت عهد خداوند زیر پرده‌ها است.» 
۲ ناتان به داود گفت: «هر آنچه در دلت باشد به عمل آور زیرا خدا با تو است.» 
۳ و در آن شب واقع شد که کلام خدا به ناتان نازل شده، گفت:
۴ «برو و به بندة من داود بگو خداوند چنین می‌فرماید: تو خانه‌ای برای سکونت من بنا نخواهی کرد.» 
۵ زیرا از روزی که بنی اسرائیل را بیرون آوردم تا امروز در خانه ساکن نشده‌ام بلکه از خیمه به خیمه و مسکن به مسکن گردش کرده‌ام. 
۶ و به هر جایی که با تمامی اسرائیل گردش کرده‌ام، آیا به احدی از داوران اسرائیل که برای رعایت قوم خود مأمور داشتم، سخنی گفتم که چرا خانه‌ای از سرو آزاد برای من بنا نکردید؟ 
۷ و حال به بندة من داود چنین بگو: یهُوَه صبایوت چنین می‌فرماید: من تو را از چراگاه از عقب گوسفندان گرفتم تا پیشوای قوم من اسرائیل باشی. 
۸ و هر جایی که می‌رفتی، من با تو می‌بودم و جمیع دشمنانت را از حضور تو منقطع ساختم و برای تو اسمی مثل اسم بزرگانی که بر زمین‌اند پیدا کردم. 
۹ و به جهت قوم خود اسرائیل مکانی تعیین نمودم و ایشان را غرس کردم تا در مکان خویش ساکن شده، باز متحرک نشوند، و شریران ایشان را دیگر مثل سابق ذلیل نسازند. 
۱۰ و از ایامی که داوران را بر قوم خود اسرائیل تعیین نمودم و تمامی دشمنانت را مغلوب ساختم، تو را خبر می‌دادم که خداوند خانه‌ای برای تو بنا خواهد نمود.
۱۱ و چون روزهای عمر تو تمام شود که نزد پدران خود رحلت کنی، آنگاه ذریت تو را که از پسران تو خواهد بود، بعد از تو خواهم برانگیخت و سلطنت او را پایدار خواهم نمود. 
۱۲ او خانه‌ای برای من بنا خواهد کرد و من کرسی او را تا به ابد استوار خواهم ساخت. 
۱۳ «من او را پدر خواهم بود و او مرا پسر خواهد بود و رحمت خود را از او دور نخواهم کرد چنانکه آن را از کسی که قبل از تو بود دور کردم.» 
۱۴ «و او را در خانه و سلطنت خودم تا به ابد پایدار خواهم ساخت و کرسی او استوار خواهد ماند تا ابدالآباد.» 
۱۵ برحسب تمامی این کلمات و مطابق تمامی این رؤیا ناتان به داود تکلم نمود.

دعای داود  

۱۶ و داود پادشاه داخل شده، به حضور خداوند نشست و گفت: «ای یهُوَه خدا، من کیستم و خاندان من چیست که مرا به این مقام رسانیدی؟» 
۱۷ و این نیز در نظر تو ای خدا امر قلیل نمود زیرا که دربارة خانه بنده‌ات نیز برای زمان طویل تکلم نمودی و مرا ای یهُوَه خدا، مثل مرد بلند مرتبه منظور داشتی.
۱۸ و داود دیگر دربارة اکرامی که به بندة خود کردی، نزد تو چه تواند افزود زیرا که تو بندة خود را می‌شناسی. 
۱۹ ای خداوند، به خاطر بندة خود و موافق دل خویش جمیع این کارهای عظیم را به جا آوردی تا تمامی این عظمت را ظاهر سازی. 
۲۰ ای یهُوَه مثل تو کسی نیست و غیر از تو خدایی نی. موافق هر آنچه به گوشهای خود شنیدیم، 
۲۱ و مثل قوم تو اسرائیل کدام امتی بر روی زمین است که خدا بیاید تا ایشان را فدیه داده، برای خویش قوم بسازد، و به کارهای عظیم و مهیب اسمی برای خود پیدا نمایی و امّت‌ها را از حضور قوم خود که ایشان را از مصر فدیه دادی، اخراج نمایی. 
۲۲ و قوم خود اسرائیل را برای خویش تا به ابد قوم ساختی و توای یهُوَه خدای ایشان شدی. 
۲۳ «و الآن ای خداوند کلامی که دربارة بنده‌ات و خانه‌اش گفتی تا به ابد استوار شود و برحسب آنچه گفتی عمل نما.» 
۲۴ و اسم تو تا به ابد استوار و معظم بماند تا گفته شود که یهُوَه صبایوت خدای اسرائیل، خدای اسرائیل است و خاندان بنده‌ات داود به حضور تو پایدار بماند. 
۲۵ زیرا تو ای خدای من بر بندة خود کشف نمودی که خانه‌ای برایش بنا خواهی نمود؛ بنابرین بنده‌ات جرأت کرده است که این دعا را نزد تو بگوید. 
۲۶ و الآن ای یهُوَه، تو خدا هستی و این احسان را به بندة خود وعده داده‌ای. 
۲۷ و الآن تو را پسند آمد که خانة بندة خود را برکت دهی تا در حضور تو تا به ابد بماند زیرا که تو ای خداوند برکت داده‌ای و مبارک خواهد بود تا ابدالآباد.