غزل غزلهای سلیمان-باب هفتم Song of Solomon-07

محبوب

۱ ای دخترِ مردِ شریف، پایهایت در نعلین چه بسیار زیبا است. حلقه‌های رانهایت مثل زیورها می‌باشد که صنعت دست صنعت گر باشد. 
۲ ناف تو مثل کاسه مدوّر است که شراب ممزوج در آن کم نباشد. بَرِ تو توده گندم است که سوسنها آن را احاطه کرده باشد. 
۳ دو پستان تو مثل دو بچه توأم غزال است. 
۴ گردن تو مثل برج عاج و چشمانت مثل برکه‌های حَشبُون نزد دروازه بیت رَبّیم. بینی تو مثل برج لبنان است که بسوی دمشق مشرف می‌باشد. 
۵ سرت بر تو مثل کرْمَلْ و موی سرت مانند ارغوان است. و پادشاه در طُرهّهایش اسیر می‌باشد. 
۶ ای محبوبه، چه بسیار زیبا و چه بسیار شیرین به سبب لذّتها هستی. 
۷ این قامت تو مانند درخت خرما و پستانهایت مثل خوشه‌های انگور می‌باشد. 
۸ گفتم که به درخت خرما برآمده، شاخه‌هایش را خواهم گرفت. و پستانهایت مثل خوشه‌های انگور و بوی نفس تو مثل سیبها باشد. 
۹ و دهان تو مانند شراب بهترین برای محبوبم که به ملایمت فرو رود و لبهای خفتگان را متکلّم سازد. 

محبوبه

۱۰ محبوبه: من از آن محبوب خود هستم و اشتیاق وی بر من است. 
۱۱ بیا ای محبوب من به صحرا بیرون برویم، و در دهات ساکن شویم. 
۱۲ و صبح زود به تاکستانها برویم و ببینیم که آیا انگور گل کرده و گلهایش گشوده و انارها گل داده باشد. در آنجا محبت خود را به تو خواهم داد. 
۱۳ مهر گیاهها بوی خود را می‌دهد و نزد درهای ما، هر قسم میوه نفیس تازه و کهنه هست که آنها را برای تو ای محبوب من جمع کرده‌ام.