مزامیر-باب یکصد و چهل و هفتم Psalms-147

تسبیح خدای توانا  

۱ هلّلویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! 
۲ خداوند اورشلیم را بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. 
۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت‌های ایشان را می‌بندد. 
۴ عدد ستارگان را می‌شمارد و جمیع آنها را به نام می‌خواند. 
۵ خداوند ما بزرگ است و قوّت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. 
۶ خداوند مسکینان را بر می‌افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. 
۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. 
۸ که آسمانها را با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیا می‌نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. 
۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچّه‌های غراب را که او را می‌خوانند. 
۱۰ در قوّت اسب رغبت ندارد، و از ساقهای انسان راضی نمی‌باشد. 
۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. 
۱۲ ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. 
۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه‌هایت را مستحکم کرده و فرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. 
۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را از مغز گندم سیر می‌گرداند. 
۱۵ که کلام خود را بر زمین فرستاده است و قول او به زودی هر چه تمام‌تر می‌دود. 
۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. 
۱۷ که تگرگ خود را در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ 
۱۸ کلام خود را می‌فرستد و آنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. 
۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. 
۲۰ با هیچ امّتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هلّلویاه!