اعداد-باب سی و یکم Numbers-31

جنگ با مدیان

۱ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: 
۲ « انتقام بنی اسرائیل را از مدیانیان بگیر، و بعد از آن به قوم خود ملحق خواهی شد.» 
۳ پس موسی قوم را مخاطب ساخته، گفت: از میان خود مردان برای جنگ مهیا سازید تا به مقابلة مدیان برآیند، و انتقام خداوند را از مدیان بکشند. 
۴ هزار نفر از هر سبط از جمیع اسباط اسرائیل برای جنگ بفرستید.
۵ پس از هزاره های اسرائیل، از هر سبط یک هزار، یعنی دوازده هزار نفر مهیا شدة برای جنگ منتخب شدند. 
۶ و موسی ایشان را هزار نفر از هر سبط به جنگ فرستاد، ایشان را با فینحاس بن العازار کاهن و اسباب قدس و کرِنّاها برای نواختن در دستش به جنگ فرستاد. 
۷ و با مدیان به طوری که خداوند موسی را امر فرموده بود، جنگ کرده، همة ذکوران را کشتند. 
۸ و در میان کشتگان ملوک مدیان یعنی اِوی و راقَم و صور و حور و رابَع، پنج پادشاه مدیان را کشتند، و بلعام بن بَعُوْر را به شمشیر کشتند. 
۹ و بنی اسرائیل زنان مدیان و اطفال ایشان را به اسیری بردند، و جمیع بهایم و جمیع مواشی ایشان و همة املاک ایشان را غارت کردند. 
۱۰ و تمامی شهرها و مساکن و قلعه های ایشان را به آتش سوزانیدند. 
۱۱ و تمامی غنیمت و جمیع غارت را از انسان و بهایم گرفتند. 
۱۲ و اسیران و غارت و غنیمت را نزد موسی و العازار کاهن و جماعت بنی اسرائیل در لشکرگاه در عَرَبات موآب، که نزد اردن در مقابل اریحاست، آوردند. 
۱۳ و موسی و العازار کاهن و تمامی سروران جماعت بیرون از لشکرگاه به استقبال ایشان آمدند. 
۱۴ و موسی بر رؤسای لشکر یعنی سرداران هزاره ها و سرداران صدْها که از خدمت جنگ باز آمده بودند، غضبناک شد. 
۱۵ و موسی به ایشان گفت: آیا همة زنان را زنده نگاه داشتید؟ 
۱۶ اینک اینانند که برحسب مشورت بلعام، بنی اسرائیل را واداشتند تا در امر فغور به خداوند خیانت ورزیدند و در جماعت خداوند وبا عارض شد. 
۱۷ پس الا´ن هر ذکوری از اطفال را بکشید، و هر زنی را که مرد را شناخته، با او همبستر شده باشد، بکشید. 
۱۸ و از زنان هر دختری را که مرد را نشناخته، و با او همبستر نشده برای خود زنده نگاه دارید. 
۱۹ و شما هفت روز بیرون از لشکرگاه خیمه زنید، و هر که شخصی را کشته و هر که کشته ای را لمس نموده باشد از شما و اسیران شما در روز سوم و در روز هفتم، خود را تطهیر نماید. 
۲۰ و هر جامه و هرظرف چرمی و هر چه از پشم بز ساخته شده باشد و هر ظرف چوبین را تطهیر نمایید.
۲۱ و العازار کاهن به مردان جنگی که به مقاتله رفته بودند، گفت: این است قانون شریعتی که خداوند به موسی امر فرموده است: 
۲۲ طلا و نقره و برنج و آهن و روی و سرب، 
۲۳ یعنی هر چه متحمل آتش بشود، آن را از آتش بگذرانید وطاهر خواهد شد، و به آب تنزیه نیز آن را طاهر سازند و هر چه متحمل آتش نشود، آن را از آب بگذرانید. 
۲۴ و در روز هفتم رخت خود را بشویید تا طاهر شوید، و بعد از آن به لشکرگاه داخل شوید.
۲۵ و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: 
۲۶ تو و العازار کاهن و سروران خاندان آبای جماعت، حساب غنایمی که گرفته شده است، چه از انسان و چه از بهایم بگیرید. 
۲۷ و غنیمت را در میان مردان جنگی که به مقاتله بیرون رفته اند، و تمامی جماعت نصف نما. 
۲۸ و از مردان جنگی که به مقاتله بیرون رفته اند زکات برای خداوند بگیر، یعنی یک نفر از پانصد چه از انسان و چه از گاو و چه از الاغ و چه از گوسفند. 
۲۹ از قسمت ایشان بگیر و به العازار کاهن بده تا هدیة افراشتنی برای خداوند باشد. 
۳۰ و از قسمت بنی اسرائیل یکی که از هر پنجاه نفر گرفته شده باشد چه از انسان و چه از گاو و چه از الاغ و چه از گوسفند و چه از جمیع بهایم بگیر، و آنها را به لاویانی که ودیعت مسکن خداوند را نگاه می دارند، بده.
۳۱ پس موسی و العازار کاهن برحسب آنچه خداوند به موسی امر فرموده بود، عمل کردند. 
۳۲ و غنیمت سوای آن غنیمتی که مردان جنگی گرفته بودند، از گوسفند ششصد و هفتاد و پنج هزار رأس بود. 
۳۳ و از گاو هفتاد و دو هزار رأس. 
۳۴ و از الاغ شصت و یک هزار رأس. 
۳۵ و از انسان از زنانی که مرد را نشناخته بودند، سی و دو هزار نفر بودند. 
۳۶ و نصفه ای که قسمت کسانی بود که به جنگ رفته بودند، سیصد و سی و هفت هزار وپانصد گوسفند بود. 
۳۷ و زکات خداوند از گوسفند ششصد و هفتاد و پنج رأس بود. 
۳۸ و گاوان سی و شش هزار بود و از آنها زکات خداوند هفتاد و دو رأس بود. 
۳۹ و الاغها سی هزار و پانصد و از آنها زکات خداوند شصت و یک رأس بود. 
۴۰ و مردمان شانزده هزار و از ایشان زکات خداوند سی و دو نفر بودند. 
۴۱ و موسی زکات را که هدیة افراشتنی خداوند بود به العازار کاهن داد، چنانکه خداوند به موسی امر فرموده بود. 
۴۲ و از قسمت بنی اسرائیل که موسی آن را از مردان جنگی جدا کرده بود، 
۴۳ و قسمت جماعت از گوسفندان، سیصد و سی و هفت هزار و پانصد راس بود. 
۴۴ و از گاوان سی و شش هزار راس. 
۴۵ و از الاغها، سی هزار و پانصد راس. 
۴۶ و از انسان، شانزده هزار نفر. 
۴۷ و موسی از قسمت بنی اسرائیل یکی را که از هر پنجاه گرفته شده بود، چه از انسان و چه از بهایم گرفت، و آنها را به لاویانی که ودیعت مسکن خداوند را نگاه می داشتند، داد، چنانکه خداوند به موسی امر فرموده بود. 
۴۸ و رؤسایی که بر هزاره های لشکر بودند، سرداران هزاره ها با سرداران صدها نزد موسی آمدند. 
۴۹ و به موسی گفتند: بندگانت حساب مردان جنگی را که زیردست ما می باشند گرفتیم، و از ما یک نفر مفقود نشده است. 
۵۰ پس ما از آنچه هر کس یافته است، هدیه ای برای خداوند آورده ایم، از زیورهای طلا و خلخالها و دست بندها و انگشترها و گوشواره ها و گردن بندها تا برای جانهای ما به حضور خداوندکفاره شود.
۵۱ و موسی و العازار کاهن، طلا و همة زیورهای مصنوعه را از ایشان گرفتند. 
۵۲ و تمامی طلای هدیه ای که از سرداران هزاره ها و سرداران صدْها برای خداوند گذرانیدند، شانزده هزار و هفتصد و پنجاه مثقال بود.
۵۳ زیرا که هر یکی از مردان جنگی غنیمتی برای خود برده بودند. 
۵۴ و موسی و العازار کاهن، طلا را از سرداران هزاره ها و صدها گرفته، به خیمه اجتماع آوردند تا بجهت بنی اسرائیل، به حضور خداوند یادگار باشد.