اعداد-باب چهاردهم Numbers-14

طغیان قوم اسرائیل

۱ و تمامی جماعت آواز خود را بلند کرده، فریاد نمودند. و قوم در آن شب می گریستند. 
۲ و جمیع بنی اسرائیل بر موسی و هارون همهمه کردند، و تمامی جماعت به ایشان گفتند: کاش که در زمین مصر می مردیم یا در این صحرا وفات می یافتیم! 
۳ و چرا خداوند ما را به این زمین می آورد تا به دم شمشیر بیفتیم، و زنان و اطفال ما به یغما برده شوند؟ آیا برگشتن به مصر برای ما بهتر نیست؟ 
۴ و به یکدیگر گفتند: « سرداری برای خود مقرر کرده، به مصر برگردیم.» 
۵ پس موسی و هارون به حضور تمامی گروه جماعت بنی اسرائیل به رو افتادند. 
۶ و یوشع بن نون و کالیب بن یفُنَّه که از جاسوسان زمین بودند، رخت خود را دریدند. 
۷ و تمامی جماعت بنی اسرائیل را خطاب کرده، گفتند: زمینی که برای جاسوسی آن از آن عبور نمودیم، زمین بسیار بسیار خوبی است. 
۸ اگر خداوند از ما راضی است ما را به این زمین آورده، آن را به ما خواهد بخشید، زمینی که به شیر و شهد جاری است. 
۹ زنهار از خداوند متمرد مشوید، و از اهل زمین ترسان مباشید، زیراکه ایشان خوراک ما هستند، سایة ایشان از ایشان گذشته است، و خداوند با ماست، از ایشان مترسید. 
۱۰ لیکن تمامی جماعت گفتند که باید ایشان را سنگسار کنند.آنگاه جلال خداوند در خیمة اجتماع بر تمامی بنی اسرائیل ظاهر شد. 
۱۱ و خداوند به موسی گفت: تا به کی این قوم مرا اهانت نمایند؟ و تا به کی با وجود همة آیاتی که در میان ایشان نمودم، به من ایمان نیاورند؟ 
۱۲ ایشان را به وبا مبتلا ساخته، هلاک می کنم و از تو قومی بزرگ و عظیم تر از ایشان خواهم ساخت.
۱۳ موسی به خداوند گفت: آنگاه مصریان خواهند شنید، زیراکه این قوم را به قدرت خود از میان ایشان بیرون آوردی. 
۱۴ و به ساکنان این زمین خبر خواهند داد و ایشان شنیده اند که تو ای خداوند، در میان این قوم هستی، زیراکه تو ای خداوند، معاینه دیده می شوی، و ابر تو بر ایشان قایم است، و تو پیش روی ایشان روز در ستون ابر و شب در ستون آتش می خرامی. 
۱۵ پس اگر این قوم را مثل شخص واحد بکشی، طوایفی که آوازة تو را شنیده اند، خواهند گفت: 
۱۶ چون که خداوند نتوانست این قوم را به زمینی که برای ایشان قسم خورده بود درآورد، از این سبب ایشان را در صحرا کشت. 
۱۷ پس الا´ن قدرت خداوند عظیم بشود، چنانکه گفته بودی  
۱۸ که یهُوَه دیرخشم و بسیار رحیم و آمرزندة گناه و عصیان است، لیکن مجرم را هرگز بی سزا نخواهد گذاشت بلکه عقوبت گناه پدران را بر پسران تا پشت سوم و چهارم می رساند. 
۱۹ پس گناه این قوم را برحسب عظمتِ رحمت خود بیامرز،چنانکه این قوم را از مصر تا اینجا آمرزیده ای.
۲۰ خداوند گفت: برحسب کلام تو آمرزیدم. 
۲۱ لیکن به حیات خودم قسم که تمامی زمین از جلال یهُوَه پر خواهد شد. 
۲۲ چونکه جمیع مردانی که جلال و آیات مرا که در مصر و بیابان نمودم دیدند، مرا ده مرتبه امتحان کرده، آواز مرا نشنیدند. 
۲۳ به درستی که ایشان زمینی را که برای پدران ایشان قسم خوردم، نخواهند دید، و هرکه مرا اهانت کرده باشد، آن را نخواهد دید. 
۲۴ لیکن بندة من کالیب چونکه روح دیگر داشت و مرا تماماً اطاعت نمود، او را به زمینی که رفته بود داخل خواهم ساخت، و ذریت او وارث آن خواهند شد. 
۲۵ و چونکه عمالیقیان و کنعانیان در وادی ساکنند، فردا رو گردانیده، از راه بحر قلزم به صحرا کوچ کنید.
۲۶ و خداوند موسی و هارون را خطاب کرده، گفت: 
۲۷ تا به کی این جماعت شریر را که بر من همهمه می کنند متحمل بشوم؟ همهمة بنی اسرائیل را که بر من همهمه می کنند، شنیدم. 
۲۸ به ایشان بگو خداوند می گوید: به حیات خودم قسم که چنانکه شما در گوش من گفتید، همچنان با شما عمل خواهم نمود. 
۲۹ لاشه های شما در این صحرا خواهد افتاد، و جمیع شمرده شدگان شما برحسب تمامی عدد شما، از بیست ساله و بالاتر که بر من همهمه کرده اید. 
۳۰ شما به زمینی که دربارة آن دست خود را بلند کردم که شما را در آن ساکن گردانم، هرگز داخل نخواهید شد، مگر کالیب بن یفُنَّه و یوشع بن نون. 
۳۱ اما اطفال شما که دربارة آنها گفتید که به یغما برده خواهند شد، ایشان را داخل خواهم کرد و ایشان زمینی را که شما رد کردید، خواهند دانست. 
۳۲ لیکن لاشه های شما در این صحرا خواهد افتاد. 
۳۳ و پسران شما در این صحرا چهل سال آواره بوده، بار زناکاری شما را متحمل خواهند شد، تا لاشه های شما در صحرا تلف شود. 
۳۴ برحسب شمارة روزهایی که زمین را جاسوسی می کردید، یعنی چهل روز. یک سال به عوض هر روز، بار گناهان خود را چهل سال متحمل خواهید شد، و مخالفت مرا خواهید دانست. 
۳۵ من که " یهُوَه " هستم، گفتم که البته این را به تمامی این جماعت شریر که به ضد من جمع شده اند خواهم کرد، و در این صحرا تلف شده، در اینجا خواهند مرد. 
۳۶ و اما آن کسانی که موسی برای جاسوسی زمین فرستاده بود، و ایشان چون برگشتند خبر بد دربارة زمین آورده، تمام جماعت را از او گله مند ساختند، 
۳۷ آن کسانی که این خبر بد را دربارة زمین آورده بودند، به حضور خداوند از وبا مردند. 
۳۸ اما یوشع بن نون و کالیب بن یفُنَّه از جملة آنانی که برای جاسوسی زمین رفته بودند، زنده ماندند. 
۳۹ و چون موسی این سخنان را به جمیع بنی اسرائیل گفت، قوم بسیار گریستند. 
۴۰ و بامدادان به زودی برخاسته، به سر کوه برآمده، گفتند: « اینک حاضریم و به مکانی که خداوند وعده داده است می رویم، زیرا گناه کرده ایم.» 
۴۱ موسی گفت: چرا از فرمان خداوند تجاوز می نمایید؟ لیکن این کار به کام نخواهد شد! 
۴۲ مروید زیرا خداوند در میان شما نیست، مبادا از پیش دشمنان خود منهزم شوید. 
۴۳ زیرا عمالیقیان و کنعانیان آنجا پیش روی شما هستند،پس به شمشیر خواهید افتاد؛ و چونکه از پیروی خداوند روگردانیده اید، لهذا خداوند با شما نخواهد بود.
۴۴ لیکن ایشان از راه تکبر به سر کوه رفتند، اما تابوت عهد خداوند و موسی از میان لشکرگاه بیرون نرفتند. 
۴۵ آنگاه عمالیقیان و کنعانیان که در آن کوهستان ساکن بودند فرودآمده، ایشان را زدند و تا حُرما منهزم ساختند.