تثنیه-باب بیستم Deuteronomy-20

دستورالعمل برای جنگ

۱ چون برای مقاتله با دشمن خود بیرون روی، و اسبها و ارابه ها و قومی را زیاده از خود بینی، از ایشان مترس زیرا یهُوَه خدایت که تو را از زمین مصر برآورده است، با توست. 
۲ و چون به جنگ نزدیک شوید، آنگاه کاهن پیش آمده، قوم را مخاطب سازد 
۳ و ایشان را گوید: ای اسرائیل بشنوید! شما امروز برای مقاتلة با دشمنان خود پیش می روید؛ دل شما ضعیف نشود، و از ایشان ترسان و لرزان و هراسان مباشید. 
۴ زیرا " یهُوَه "، خدای شما، با شما می رود، تا برای شما با دشمنان شما جنگ کرده شما را نجات دهد.
۵ و سروران، قوم را خطاب کرده، گویند: کیست که خانه نو بنا کرده، آن را تخصیص نکرده است ؛ او روانه شده، به خانه خود برگردد، مبادا در جنگ بمیرد و دیگری آن را تخصیص نماید. 
۶ و کیست که تاکستانی غرس نموده، آن را حلال نکرده است ؛ او روانه شده، به خانة خود برگردد، مبادا در جنگ بمیرد، و دیگری آن را حلال کند. 
۷ و کیست که دختری نامزد کرده، به نکاح در نیاورده است، او روانه شده، به خانة خود برگردد، مبادا در جنگ بمیرد و دیگری او را به نکاح درآورد.
۸ و سروران نیز قوم را خطاب کرده، گویند: «کیست که ترسان و ضعیف دل است ؛ او روانه شده، به خانه اش برگردد، مبادا دل برادرانش مثل دل او گداخته شود.» 
۹ و چون سروران از تکلم نمودن به قوم فارغ شوند، بر سر قوم، سرداران لشکر مقرر سازند. 
۱۰ چون به شهری نزدیک آیی تا با آن جنگ نمایی، آن را برای صلح ندا بکن. 
۱۱ و اگر تو را جواب صلح بدهد، و دروازه ها را برای تو بگشاید، آنگاه تمامی قومی که در آن یافت شوند، به تو جزیه دهند و تو را خدمت نمایند. 
۱۲ و اگر با تو صلح نکرده، با تو جنگ نمایند، پس آن را محاصره کن. 
۱۳ و چون یهُوَه، خدایت، آن را به دست تو بسپارد، جمیع ذکورانش را به دم شمشیر بکش. 
۱۴ لیکن زنان و اطفال و بهایم و آنچه در شهر باشد، یعنی تمامی غنیمتش را برای خود به تاراج ببر، و غنایم دشمنان خود را که یهُوَه خدایت به تو دهد، بخور. 
۱۵ به همة شهرهایی که از تو بسیار دورند که از شهرهای این امت ها نباشند، چنین رفتار نما. 
۱۶ اما از شهرهای این امت هایی که یهُوَه، خدایت، تو را به ملکیت می دهد، هیچ ذی نفس را زنده مگذار. 
۱۷ بلکه ایشان را، یعنی حتیان و اموریان و کنعانیان و فَرِزّیان و حِوّیان و یبوسیان را، چنانکه یهُوَه، خدایت، تو را امر فرموده است، بالکل هلاک ساز. 
۱۸ تا شما را تعلیم ندهند که موافق همة رجاساتی که ایشان با خدایان خود عمل می نمودند، عمل نمایید. و به یهُوَه، خدای خود، گناه کنید. 
۱۹ چون برای گرفتن شهری با آن جنگ کنی، و آن را روزهای بسیار محاصره نمایی، تبر بردرختهایش مزن و آنها را تلف مساز. چونکه از آنها می خوری پس آنها را قطع منما، زیرا آیا درخت صحرا انسان است تا آن را محاصره نمایی؟ 
۲۰ و اما درختی که می دانی درختی نیست که از آن خورده شود آن را تلف ساخته، قطع نما و سنگری بر شهری که با تو جنگ می کند، بنا کن تا منهدم شود.