تثنیه-باب پانزدهم Deuteronomy-15

سال انفکاک

۱ و در آخر هر هفت سال، انفکاک نمایی. 
۲ و قانون انفکاک این باشد: هر طلبکاری قرضی را که به همسایه خود داده باشد منفک سازد، و از همسایه و برادر خود مطالبه نکند، چونکه انفکاک خداوند اعلان شده است. 
۳ از غریب مطالبه توانی کرد، اما هرآنچه از مال تو نزد برادرت باشد، دست تو آن را منفک سازد، 
۴ تا نزد تو هیچ فقیر نباشد، زیرا که خداوند تو را در زمینی که یهُوَه، خدایت، برای نصیب و ملک به تو می دهد، البته برکت خواهد داد، 
۵ اگر قول یهُوه، خدایت، را به دقت بشنوی تا متوجه شده،جمیع این اوامر را که من امروز به تو امر می فرمایم بجا آوری. 
۶ زیرا که " یهُوَه "، خدایت، تو را چنانکه گفته است برکت خواهد داد، و به امت های بسیار قرض خواهی داد، لیکن تو مدیون نخواهی شد، و بر امت های بسیار تسلط خواهی نمود، و ایشان بر تو مسلط نخواهند شد. 
۷ اگر نزد تو در یکی از دروازه هایت، در زمینی که یهُوَه، خدایت، به تو می بخشد، یکی از برادرانت فقیر باشد، دل خود را سخت مساز، و دستت را بر برادر فقیر خود مبند. 
۸ بلکه البته دست خود را بر او گشاده دار، و به قدر کفایت، موافق احتیاج او به او قرض بده. 
۹ و باحذر باش مبادا در دل تو فکر زشت باشد، و بگویی سال هفتم یعنی سال انفکاک نزدیک است، و چشم تو بر برادر فقیر خود بد شده، چیزی به او ندهی و او از تو نزد خداوند فریاد برآورده، برایت گناه باشد. 
۱۰ البته به او بدهی و دلت از دادنش آزرده نشود، زیرا که به عوض این کار یهُوَه، خدایت، تو را در تمامی کارهایت و هرچه دست خود را بر آن دراز می کنی، برکت خواهد داد. 
۱۱ چونکه فقیر از زمینت معدوم نخواهد شد، بنابراین من تو را امر فرموده، می گویم البته دست خود را برای برادر مسکین و فقیر خود که در زمین تو باشند، گشاده دار.

آزادی غلامان

۱۲ اگر مرد یا زن عبرانی از برادرانت به تو فروخته شود، و او تو را شش سال خدمت نماید، پس در سال هفتم او را از نزد خود آزاد کرده، رهاکن. 
۱۳ و چون او را از نزد خود آزاد کرده، رها می کنی، او را تُهی دست روانه مساز. 
۱۴ او را از گله و خرمن و چرخُشت خود البته زاد بده ؛ به اندازه ای که یهُوَه، خدایت، تو را برکت داده باشد به او بده. 
۱۵ و بیادآور که تو در زمین مصر غلام بودی و یهُوَه، خدایت، تو را فدیه داد، بنابراین من امروز این را به تو امر می فرمایم، 
۱۶ و اگر به تو گوید از نزد تو بیرون نمی روم چونکه تو را و خاندان تو را دوست دارد و او را نزد تو خوش گذشته باشد، 
۱۷ آنگاه درفشی گرفته، گوشش را با آن به دربدوز تا تو را غلام ابدی باشد، و با کنیز خود نیز چنین عمل نما. 
۱۸ و چون او را از نزد خود آزاد کرده، رها می کنی، بنظرت بد نیاید، زیرا که دو برابر اُجرتِ اجیرْ، تو را شش سال خدمت کرده است. و یهُوَه خدایت در هرچه می کنی تو را برکت خواهد داد.

تقدیس حیوانات

۱۹ همه نخست زادگان نرینه را که از رمه و گله تو زاییده شوند برای یهُوَه، خدای خود، تقدیس نما، و با نخست زاده گاو خود کار مکن و نخست زاده گوسفند خود را پشم مبُر. 
۲۰ آنها را به حضور یهُوَه خدای خود در مکانی که خداوند برگزیند، تو و اهل خانه ات سال به سال بخورید. 
۲۱ لیکن اگر عیبی داشته باشد، مثلاً لنگ یا کور یا هر عیب دیگر، آن را برای یهُوَه خدایت ذبح مکن. 
۲۲ آن را در اندرون دروازه هایت بخور، شخص نجس و شخص طاهر، آن را برابر مثل غزال و آهو بخورند. 
۲۳ اما خونش را مخور. آن را مثل آب برزمین بریز.