تثنیه-باب چهاردهم Deuteronomy-14

حلال و حرام

۱ شما پسران یهُوَه خدای خود هستید،پس برای مردگان، خویشتن را مجروح منمایید، و مابین چشمان خود را متراشید. 
۲ زیرا تو برای " یهُوَه "، خدایت، قوم مقدس هستی، و خداوند تو را برای خود برگزیده است تا از جمیع امت هایی که برروی زمین اند به جهت او قوم خاصّ باشی. 
۳ هیچ چیز مکروه مخور. 
۴ این است حیواناتی که بخورید: گاو و گوسفند و بُز، 
۵ و آهو و غزال و گور و بزکوهی و ریم و گاوِ دشتی و مَهات. 
۶ و هر حیوان شکافته سُم که سُم را به دو حصّه شکافته دارد و نشخوار کند، آن را از بهایم بخورید. 
۷ لیکن از نشخوارکنندگان و شکافتگان سُم اینها را مخورید: یعنی شتر و خرگوش و وَنک، زیرا که نشخوار می کنند اما شکافته سم نیستند. اینها برای شما نجس اند. 
۸ و خوک زیرا شکافته سُم است، لیکن نشخوار نمی کند، این برای شما نجس است. از گوشت آنها مخورید و لاش آنها را لمس مکنید. 
۹ از همه آنچه در آب است اینها را بخورید: هرچه پر و فلس دارد، آنها را بخورید. 
۱۰ و هرچه پر و فلس ندارد مخورید، برای شما نجس است. 
۱۱ از همه مرغان طاهر بخورید. 
۱۲ و این است آنهایی که نخورید: عقاب و استخوان خوار و نسرِ بحر، 
۱۳ و لاشخوار و شاهین و کرکس به اجناس آن ؛ 
۱۴ و هر غُراب به اجناس آن ؛ 
۱۵ و شترمرغ و جُغد و مرغ دریایی و باز، به اجناس آن ؛ 
۱۶ و بوم و بوتیمار و قاز؛ 
۱۷ و قائت و رَخَم و غوّاص ؛ 
۱۸ و لَقْلَقْ و کلنک، به اجناس آن ؛ و هُدْهُد و شبپره. 
۱۹ و همه حشرات بالدار برای شما نجس اند؛ خورده نشوند. 
۲۰ اما از همه مرغان طاهر بخورید. 
۲۱ هیچ میته مخورید؛ به غریبی که درون دروازه های تو باشد بده تا بخورد، یا به اجنبی بفروش، زیرا که تو برای یهُوَه، خدایت، قوم مقدس هستی. و بزغاله را در شیر مادرش مپز.

ده یک

۲۲ عُشر تمامی محصولات مزرعه خود را که سال به سال از زمین برآید، البته بده. 
۲۳ و به حضور یهُوَه خدایت در مکانی که برگزیند تا نام خود را در آنجا ساکن سازد، عشر غله و شیره و روغن خود را و نخست زادگان رمه و گله خویش را بخور، تا بیاموزی که از یهُوَه خدایت همه اوقات بترسی. 
۲۴ و اگر راه از برایت دور باشد که آن را نمی توانی برد، و آن مکانی که یهُوَه، خدایت، خواهد برگزید تا نام خود را در آن بگذارد، وقتی که یهُوَه، خدایت، تو را برکت دهد، از تو دور باشد، 
۲۵ پس آن را به نقره بفروش و نقره را بدست خود گرفته، به مکانی که یهُوَه خدایت برگزیند، برو. 
۲۶ و نقره را برای هرچه دلت می خواهد از گاو و گوسفند و شراب و مسکرات و هرچه دلت از تو بطلبد، بده، و در آنجا بحضور یهُوَه، خدایت، بخور و خودت با خاندانت شادی نما. 
۲۷ و لاوی ای را که اندرون دروازه هایت باشد، ترک منما چونکه او را با تو حصّه و نصیبی نیست. 
۲۸ و در آخر هر سه سال تمام عُشر محصول خود را در همان سال بیرون آورده، در اندرون دروازه هایت ذخیره نما. 
۲۹ و لاوی چونکه با تو حصّه و نصیبی ندارد و غریب و یتیم و بیوه زنی که درون دروازه هایت باشند، بیایند و بخورند و سیر شوند، تا " یهُوَه "، خدایت، تو را در همه اعمال دستت که می کنی، برکت دهد.