مراثی ارمیا-باب اول Lamentations-01

یهُوَه عادل است

۱ چگونه شهری که پر از مخلوق بود منفرد نشسته است! چگونه آنکه در میان امّت‌ها بزرگ بود مثل بیوه زن شده است! چگونه آنکه در میان کشورها ملکه بود خراجگذار گردیده است! 
۲ شبانگاه زار زار گریه می‌کند و اشکهایش بر رخسارهایش می‌باشد. از جمیع محبّانش برای وی تسلّی دهنده‌ای نیست. همه دوستانش بدو خیانت ورزیده، دشمن او شده‌اند. 
۳ یهودا به سبب مصیبت و سختی بندگی، جلای وطن شده است. در میان امّت‌ها نشسته، راحت نمی‌یابد و جمیع تعاقب کنندگانش در میان جایهای تنگ به او در رسیده‌اند. 
۴ راههای صهیون ماتم می‌گیرند، چونکه کسی به عیدهای او نمی‌آید. همه دروازه‌هایش خراب شده، کاهنانش آه می‌کشند. دوشیزگانش در مرارت می‌باشند و خودش در تلخی. 
۵ خصمانش سر شده‌اند و دشمنانش فیروز گردیده، زیرا که یهوه به سبب کثرت عصیانش، او را ذلیل ساخته است. اطفالش پیش روی دشمن به اسیری رفته‌اند. 
۶ و تمامی زیبایی دختر صهیون از او زایل شده، سرورانش مثل غزالهایی که مرتعی پیدا نمی‌کنند گردیده، از حضور تعاقب کننده بی قوّت می‌روند. 
۷ اورشلیم در روزهای مذلّت و شقاوت خویش تمام نفایسی را که در ایام سابق داشته بود، به یاد می‌آورد. زیرا که قوم او به دست دشمن افتاده‌اند و برای وی مدد کننده‌ای نیست. دشمنانش او را دیده، بر خرابیهایش خندیدند. 
۸ اورشلیم به شدّت گناه ورزیده و از این سبب مکروه گردیده است. جمیع آنانی که او را محترم می‌داشتند، او را خوار می‌شمارند چونکه برهنگی او را دیده‌اند. و خودش نیز آه می‌کشد و به عقب برگشته است. 
۹ نجاست او در دامنش می‌باشد و آخرت خویش را به یاد نمی‌آورد. و بطور عجیب پست گردیده، برای وی تسلّی دهنده‌ای نیست. ای یهوه مذلّت مرا ببین زیرا که دشمن تکبّر می‌نماید. 
۱۰ دشمن دست خویش را بر همه نفایس او دراز کرده است. زیرا امّت‌هایی را که امر فرمودی که به جماعت تو داخل نشوند، دیده است که به مقدس او در می‌آیند. 
۱۱ تمام قوم او آه کشیده، نان می‌جویند. تمام نفایس خود را به جهت خوراک داده‌اند تا جان خود را تازه کنند. ای یهوه ببین و ملاحظه فرما زیرا که من خوار شده‌ام. 
۱۲ ای جمیع راه گذریان آیا این در نظر شما هیچ است؟ ملاحظه کنید و ببینید آیا غمی مثل غم من بوده است که بر من عارض گردیده و یهوه در روز حدّت خشم خویش مرا به آن مبتلا ساخته است؟ 
۱۳ آتش از اعلی علیین به استخوانهای من فرستاده، آنها را زبون ساخته است. دام برای پایهایم گسترانیده، مرا به عقب برگردانیده، و مرا ویران و در تمام روز غمگین ساخته است. 
۱۴ یوغ عصیان من به دست وی محکم بسته شده، آنها به هم پیچیده بر گردن من برآمده است. خداوند قوّت مرا زایل ساخته و مرا به دست کسانی که با ایشان مقاومت نتوانم نمود تسلیم کرده است. 
۱۵ خداوند جمیع شجاعان مرا در میانم تلف ساخته است. جماعتی بر من خوانده است تا جوانان مرا منکسر سازند. و خداوند آن دوشیزه یعنی دختر یهودا را در چرخشت پایمال کرده است. 
۱۶ به سبب این چیزها گریه می‌کنم. از چشم من، از چشم من آب می‌ریزد زیرا تسلّی دهنده و تازه کننده جانم از من دور است. پسرانم هلاک شده‌اند زیرا که دشمن، غالب آمده است. 
۱۷ صهیون دستهای خود را دراز می‌کند امّا برایش تسلّی دهنده‌ای نیست. یهوه درباره یعقوب امر فرموده است که مجاورانش دشمن او بشوند، پس اورشلیم در میان آنها مکروه گردیده است. 
۱۸ "یهُوَه" عادل است زیرا که من از فرمان او عصیان ورزیده‌ام. ای جمیع امّت‌ها بشنوید و غم مرا مشاهده نمایید! دوشیزگان و جوانان من به اسیری رفته‌اند
۱۹ محبّان خویش را خواندم امّا ایشان مرا فریب دادند. کاهنان و مشایخ من که خوراک می‌جستند تا جان خود را تازه کنند، در شهر جان دادند. 
۲۰ ای یهوه نظر کن زیرا که در تنگی هستم. احشایم می‌جوشد و دلم در اندرون من منقلب شده است چونکه به شدّت عصیان ورزیده‌ام. در بیرون شمشیر هلاک می‌کند و در خانه‌ها مثل موت است. 
۲۱ می‌شنوند که آه می‌کشم امّا برایم تسلّی دهنده‌ای نیست. دشمنانم چون بلای مرا شنیدند، مسرور شدند که تو این را کرده‌ای. امّا تو روزی را که اعلان نموده‌ای خواهی آورد و ایشان مثل من خواهند شد.
۲۲ تمامی شرارت ایشان به نظر تو بیاید. و چنانکه با من به سبب تمامی معصیتم عمل نمودی، به ایشان نیز عمل نما. زیرا که ناله‌های من بسیار است و دلم بی تاب شده است.