داوران-باب بیست و یکم Judges-21

سوگند بنی اسرائیل در مورد بنی بنیامین  

۱ و مردان اسرائیل در مِصْفَه قسم خورده، گفتند که «احدی از ما دختر خود را به بنیامینیان به زنی ندهند.» 
۲ و قوم به بیت ئیل آمده، در آنجا به حضور خدا تا شام نشستند و آواز خود را بلند کرده، زار زار بگریستند. 
۳ و گفتند: «ای یهوه، خدای اسرائیل، این چرا در اسرائیل واقع شده است که امروز یک سبط از اسرائیل کم شود؟» 
۴ و در فردای آن روز قوم به زودی برخاسته، مذبحی در آنجا بنا کردند، و قربانی‌های سوختنی و ذبایح سلامتی گذرانیدند.
۵ و بنی اسرائیل گفتند: «کیست از تمامی اسباط اسرائیل که در جماعت نزد خداوند بر نیامده است؟» زیرا قسم سخت خورده، گفته بودند که هر که به حضور خداوند به مِصْفَه نیاید، البته کشته شود. 
۶ و بنی اسرائیل دربارة برادر خود بنیامین پشیمان شده، گفتند: امروز یک سبط از اسرائیل منقطع شده است. 
۷ برای بقیة ایشان دربارة زنان چه کنیم؟ زیرا که ما به خداوند قسم خورده‌ایم که از دختران خود به ایشان به زنی ندهیم.
۸ و گفتند: «کدام یک از اسباط اسرائیل است که به حضور خداوند به مِصْفَه نیامده است؟» و اینک از یابیش جِلْعاد کسی به اردو و جماعت نیامده بود. 
۹ زیرا چون قوم شمرده شدند، اینک از ساکنان یابیش جِلْعاد احدی در آنجا نبود. 
۱۰ پس جماعت دوازده هزار نفر از شجاع‌ترین قوم را به آنجا فرستاده، و ایشان را امر کرده، گفتند: بروید و ساکنان یابیش جِلْعاد را با زنان و اطفال به دم شمشیر بکشید. 
۱۱ و آنچه باید بکنید این است که هر مردی را و هر زنی را که با مرد خوابیده باشد، هلاک کنید.
۱۲ و در میان ساکنان یابیش جِلْعاد چهارصد دختر باکره که با ذکوری نخوابیده و مردی را نشناخته بودند یافتند، و ایشان را به اردو در شیلوه که در زمین کنعان است، آوردند. 
۱۳ و تمامی جماعت نزد بنی بنیامین که در صخرة رمون بودند فرستاده، ایشان را به صلح دعوت کردند. 
۱۴ و در آن وقت بنیامینیان برگشتند و دخترانی را که از زنان یابیش جِلْعاد زنده نگاه داشته بودند به ایشان دادند، و باز ایشان را کفایت نکرد.
۱۵ و قوم برای بنیامین پشیمان شدند، زیرا خداوند در اسباط اسرائیل شقاق پیدا کرده بود. 
۱۶ و مشایخ جماعت گفتند: «دربارة زنان به جهت باقی ماندگان چه کنیم، چونکه زنان از بنیامین منقطع شده‌اند؟» 
۱۷ و گفتند: میراثی به جهت نجات یافتگان بنیامین باید باشد تا سبطی از اسرائیل محو نشود. 
۱۸ اما ما دختران خود را به ایشان به زنی نمی‌توانیم داد زیرا بنی اسرائیل قسم خورده، گفته‌اند ملعون باد کسی که زنی به بنیامین دهد.
۱۹ و گفتند: «اینک هر سال در شیلوه که به طرف شمال بیت ئیل و به طرف مشرق راهی که از بیت ئیل به شکیم می‌رود، و به سمت جنوبی لبونه است، عیدی برای خداوند می‌باشد.» 
۲۰ پس بنی بنیامین را امر فرموده، گفتند: بروید در تاکستانها در کمین باشید، 
۲۱ و نگاه کنید و اینک اگر دختران شیلوه بیرون آیند تا با رقص کنندگان رقص کنند، آنگاه از تاکستانها درآیید، و از دختران شیلوه هر کس زن خود را ربوده، به زمین بنیامین برود. 
۲۲ و چون پدران و برادران ایشان آمده، نزد ما شکایت کنند، به ایشان خواهیم گفت ایشان را به خاطر ما ببخشید، چونکه ما برای هر کس زنش را در جنگ نگاه نداشتیم، و شما آنها را به ایشان ندادید، الآن مجرم می‌باشید.
۲۳ پس بنی بنیامین چنین کردند، و از رقص کنندگان، زنان را برحسب شمارة خود گرفتند، و ایشان را به یغما برده، رفتند، و به ملک خود برگشته، شهرها را بنا کردند و در آنها ساکن شدند. 
۲۴ و در آن وقت بنی اسرائیل هر کس به سبط خود و به قبیلة خود روانه شدند، و از آنجا هر کس به ملک خود بیرون رفتند. 
۲۵ و در آن ایام در اسرائیل پادشاهی نبود و هر کس آنچه در نظرش پسند می‌آمد، می‌کرد.