داوران-باب نوزدهم Judges-19

مرد لاوی و کنیزش  

۱ و در آن ایام که پادشاهی در اسرائیل نبود، مرد لاوی در پشت کوهستان افرایم ساکن بود، و کنیزی از بیت لحم یهودا از برای خود گرفته بود. 
۲ و کنیزش بر او زنا کرده، از نزد او به خانة پدرش در بیت لحم یهودا رفت، و در آنجا مدت چهار ماه بماند. 
۳ و شوهرش برخاسته، از عقب او رفت تا دلش را برگردانیده، پیش خود باز آورد. و غلامی با دو الاغ همراه او بود، و آن زن او را به خانة پدر خود برد. و چون پدر کنیز او را دید، از ملاقاتش شاد شد. 
۴ و پدر زنش، یعنی پدر کنیز او را نگاه داشت. پس سه روز نزد وی توقف نمود و اکل و شرب نموده، آنجا بسر بردند. 
۵ و در روز چهارم، چون صبح زود بیدار شدند، او برخاست تا روانه شود؛ اما پدر کنیز به داماد خود گفت که «دل خود را به لقمه‌ای نان تقویت ده، و بعد از آن روانه شوید.» 
۶ پس هر دو با هم نشسته، خوردند و نوشیدند. و پدر کنیز به آن مرد گفت: «موافقت کرده، امشب را بمان و دلت شاد باشد.» 
۷ و چون آن مرد برخاست تا روانه شود، پدر زنش او را الحاح نمود و شب دیگر در آنجا ماند. 
۸ و در روز پنجم صبح زود برخاست تا روانه شود، پدر کنیز گفت: «دل خود را تقویت نما و تا زوال روز تأخیر نمایید.» و ایشان هر دو خوردند. 
۹ و چون آن شخص با کنیز و غلام خود برخاست تا روانه شود، پدر زنش یعنی پدر کنیز او را گفت: «الآن روز نزدیک به غروب می‌شود، شب را بمانید؛ اینک روز تمام می‌شود. در اینجا شب را بمان و دلت شاد باشد و فردا بامدادان روانه خواهید شد و به خیمة خود خواهی رسید.» 
۱۰ اما آن مرد قبول نکرد که شب را بماند، پس برخاسته، روانه شد و به مقابل یبوس که اورشلیم باشد، رسید؛ و دو الاغ پالان شده و کنیزش همراه وی بود. 
۱۱ و چون ایشان نزد یبوس رسیدند، نزدیک به غروب بود. غلام به آقای خود گفت: «بیا و به این شهر یبوسیان برگشته، شب را در آن بسر بریم.» 
۱۲ آقایش وی را گفت: «به شهر غریب که احدی از بنی اسرائیل در آن نباشد برنمی‌گردیم، بلکه به جِبْعَه بگذریم.» 
۱۳ و به غلام خود گفت: «بیا و به یکی از این جاها، یعنی به جِبْعَه یا رامه نزدیک بشویم و در آن شب را بمانیم.» 
۱۴ پس از آنجا گذشته، برفتند و نزد جِبْعَه که از آن بنیامین است، آفتاب بر ایشان غروب کرد. 
۱۵ پس به آن طرف برگشتند تا به جِبْعَه داخل شده، شب را در آن بسر برند. و او درآمد در کوچة شهر نشست؛ اما کسی نبود که ایشان را به خانة خود ببرد و منزل دهد. 
۱۶ و اینک مردی پیر در شب از کار خود از مزرعه می‌آمد. و این شخص از کوهستان افرایم بوده، در جِبْعَه مأوا گزیده بود؛ اما مردمان آن مکان بنیامینی بودند. 
۱۷ و او نظر انداخته، شخص مسافری را در کوچة شهر دید؛ و آن مرد پیر گفت:«کجا می‌روی و از کجا می‌آیی؟» 
۱۸ او وی را گفت: ما از بیت لحم یهودا به آن طرف کوهستان افرایم می‌رویم، زیرا از آنجا هستم و به بیت لحم یهودا رفته بودم، و الآن عازم خانة خداوند هستم، و هیچ کس مرا به خانة خود نمی‌پذیرد؛ 
۱۹ و نیز کاه و علف به جهت الاغهای ما هست، و نان و شراب هم برای من و کنیز تو و غلامی که همراه بندگانت است، می‌باشد و احتیاج به چیزی نیست.
۲۰ آن مرد پیر گفت: «سلامتی بر تو باد؛ تمامی حاجات تو بر من است؛ اما شب را در کوچه بسر مبر.» 
۲۱ پس او را به خانة خود برده، به الاغها خوراک داد و پایهای خود را شسته، خوردند و نوشیدند. 
۲۲ و چون دلهای خود را شاد می‌کردند، اینک مردمان شهر، یعنی بعضی اشخاص بنی بلیعال خانه را احاطه کردند، و در را زده، به آن مرد پیر صاحب خانه خطاب کرده، گفتند: «آن مرد را که به خانة تو داخل شده است بیرون بیاور تا او را بشناسیم.» 
۲۳ و آن مرد صاحب خانه نزد ایشان بیرون آمده، به ایشان گفت: نی ای برادرانم شرارت مورزید، چونکه این مرد به خانة من داخل شده است؛ این عمل زشت را منمایید. 
۲۴ اینک دختر باکرة من و کنیز این مرد، ایشان را نزد شما بیرون می‌آورم و ایشان را ذلیل ساخته، آنچه در نظر شما پسند آید به ایشان بکنید. لیکن با این مرد این کار زشت را مکنید.
۲۵ اما آن مردمان نخواستند که او را بشنوند. پس آن شخص کنیز خود را گرفته، نزد ایشان بیرون آورد و او را شناختند و تمامی شب تا صبح او را بی عصمت می‌کردند، و در طلوع فجر او را رها کردند. 
۲۶ وآن زن در سپیدة صبح آمده، به در خانة آن شخص که آقایش در آن بود، افتاد تا روشن شد. 
۲۷ و در وقت صبح آقایش برخاسته، بیرون آمد تا به راه خود برود و اینک کنیزش نزد در خانه افتاده، و دستهایش بر آستانه بود. 
۲۸ و او وی را گفت: «برخیز تا برویم.» اما کسی جواب نداد، پس آن مرد او را بر الاغ خود گذاشت و برخاسته، به مکان خود رفت. 
۲۹ و چون به خانة خود رسید، کاردی برداشت و کنیز خود را گرفته، اعضای او را به دوازده قطعه تقسیم کرد، و آنها را در تمامی حدود اسرائیل فرستاد. 
۳۰ و هر که این را دید گفت: «از روزی که بنی اسرائیل از مصر بیرون آمده‌اند تا امروز عملی مثل این کرده و دیده نشده است. پس در آن تأمل کنید و مشورت کرده، حکم نمایید.»