داوران-باب اول Judges-01

جنگ با بقیه کنعانیان  

۱ و بعد از وفات یوشع، واقع شد که بنی اسرائیل از خداوند سؤال کرده، گفتند: «کیست که برای ما بر کنعانیان، اول برآید و با ایشان جنگ نماید؟»
۲ خداوند گفت: «یهودا برآید، اینک زمین را به دست او تسلیم کرده‌ام.» 
۳ و یهودا به برادر خود شَمْعُون گفت: «به قرعة من همراه من برآی، و با کنعانیان جنگ کنیم، و من نیز همراه تو به قرعة تو خواهم آمد.» پس شَمْعُون همراه او رفت. 
۴ و یهودا برآمد، و خداوند کنعانیان و فَرِزّیان را به دست ایشان تسلیم نمود، و ده هزار نفر از ایشان را در بازَق کشتند. 
۵ و اَدُونی بازَق را در بازَق یافته، با او جنگ کردند، و کنعانیان و فَرِزّیان را شکست دادند. 
۶ و اَدُونی بازَق فرار کرد و او را تعاقب نموده، گرفتندش، و شستهای دست و پایش را بریدند. 
۷ و اَدُونی بازَق گفت: «هفتاد مَلِک با شستهای دست و پا بریده زیر سفرة من خورده‌ها بر می‌چیدنـد. موافـق آنچه مـن کردم خـدا به من مکافات رسانیـده است.» پس او را به اورشلیم آوردند و در آنجـا مـرد. 
۸ و بنی یهودا با اورشلیم جنگ کرده، آن را گرفتند، و آن را به دم شمشیر زده، شهر را به آتش سوزانیدند. 
۹ و بعد از آن بنی یهودا فرود شدند تا با کنعانیانی که در کوهستان و جنوب و بیابان ساکن بودند، جنگ کنند. 
۱۰ و یهودا بر کنعانیانی که در حَبْرون ساکن بودند برآمد، و اسم حَبْرون قبل از آن قریه اَرْبَع بود. و شیشای و اَخیمان و تَلْمای را کشتند. 
۱۱ و از آنجا بر ساکنان دَبیر برآمد و اسم دَبیر قبل از آن، قریه سَفیر بود.
۱۲ و کالیب گفت: «آنکه قریه سَفیر را زده، فتح نماید، دختر خود عَکسَه را به او به زنی خواهم داد.» 
۱۳ و عُتْنیئیل بن قناز برادر کوچک کالیب آن را گرفت؛ پس دختر خود عَکسَه را به او به زنی داد. 
۱۴ و چون دختر نزد وی آمد، او را ترغیب کرد که از پدرش زمینی طلب کند. و آن دختر از الاغ خود پیاده شده، کالیب وی را گفت: «چه می‌خواهی؟» 
۱۵ به وی گفت: «مرا برکت ده زیرا که مرا در زمین جنوب ساکن گردانیدی، پس مرا چشمه‌های آب بده.» و کالیب چشمه‌های بالا و چشمه‌های پایین را به او داد. 
۱۶ و پسران قِینِی پدر زن موسی از شهر نخلستان همراه بنی یهودا به صحرای یهودا که به جنوب عَراد است برآمده، رفتند و با قوم ساکن شدند. 
۱۷ و یهودا همراه برادر خود شَمْعُون رفت، و کنعانیانی را که در صَفَت ساکن بودند، شکست دادند، و آن را خراب کرده، اسم شهر را حُرما نامیدند. 
۱۸ و یهودا غَزَّه و نواحی‌اش و اَشْقَلون و نواحی‌اش و عَقْرُون و نواحی‌اش را گرفت. 
۱۹ و خداوند با یهودا می‌بود، و او اهل کوهستان را بیرون کرد، لیکن ساکنان وادی را نتوانست بیرون کند، زیرا که ارابه‌های آهنین داشتند.
۲۰ و حَبْرون را برحسب قول موسی به کالیب دادند، و او سه پسر عناق را از آنجا بیرون کرد. 
۲۱ و بنی بنیامین یبُوسیان را که در اورشلیم ساکن بودند بیرون نکردند، و یبوسیان با بنی بنیامین تا امروز در اورشلیم ساکنند. 
۲۲ و خاندان یوسف نیز به بیت ئیل برآمدند، و خداوند با ایشان بود. 
۲۳ و خاندان یوسف بیت ئیل را جاسوسی کردند، و نام آن شهر قبل از آن لُوز بود. 
۲۴ و کشیکچیان مردی را که از شهر بیرون می‌آمد دیده، به وی گفتند: «مدخل شهر را به ما نشان بده که با تو احسان خواهیم نمود.» 
۲۵ پس مدخل شهر را به ایشان نشان داده، پس شهر را به دم شمشیر زدند، و آن مرد را با تمامی خاندانش رها کردند. 
۲۶ و آن مرد به زمین حِتّیان رفته، شهری بنا نمود و آن را لوز نامید که تا امروز اسمش همان است. 
۲۷ و مَنَسّی اهل بیت شان و دهات آن را و اهل تَعَنَک و دهات آن و ساکنان دُوْر و دهات آن و ساکنان یبْلَعام و دهات آن و ساکنان مَجِدّو و دهات آن را بیرون نکرد، و کنعانیان عزیمت داشتند که در آن زمین ساکن باشند. 
۲۸ و چون اسرائیل قوی شدند، بر کنعانیان جزیه نهادند، لیکن ایشان را تماماً بیرون نکردند.
۲۹ و افرایم کنعانیانی را که در جازَر ساکن بودند، بیرون نکرد، پس کنعانیان در میان ایشان در جازَر ساکن ماندند. 
۳۰ و زَبُولون ساکنان فِطرون و ساکنان نَهْلول را بیرون نکرد، پس کنعانیان در میان ایشان ساکن ماندند، و جزیه بر آنها گذارده شد. 
۳۱ و اَشیر ساکنان عَکو و ساکنان صِیدون و اَحْلَب و اَکزِیب و حَلْبَه و عَفیق و رَحُوب را بیرون نکرد. 
۳۲ پس اَشیریان در میان کنعانیانی که ساکن آن زمین بودند سکونت گرفتند، زیرا که ایشان را بیرون نکردند. 
۳۳ و نفتالی ساکنان بیت شمس و ساکنان بیت عنات را بیرون نکرد، پس در میان کنعانیانی که ساکن آن زمین بودند، سکونت گرفت. لیکن ساکنان بیت شمس و بیت عَنات به ایشان جزیه می‌دادند. 
۳۴ و اَموریان بنی دان را به کوهستان مسدود ساختند زیرا که نگذاشتند که به بیابان فرود آیند. 
۳۵ پس اموریان عزیمت داشتند که در اَیلُون و شَعَلُبّیم در کوه حارَس ساکن باشند، و لیکن چون دست خاندان یوسف قوت گرفت، جزیه بر ایشان گذارده شد. 
۳۶ و حد اموریان از سر بالای عَقْرَبّیم و از سالَع تا بالاتر بود.