یوشع-باب بیست و دوم Joshua-22
بازگشت سبط‌های شرقی
۱ آنگاه یوشع رؤبینیان و جادیان و نصف سبط مَنَسَّی را خوانده،
۲ به ایشان گفت: شما هر چه موسی بندة خداوند به شما امر فرموده بود، نگاه داشتید، و کلام مرا از هر چه به شما امر فرموده‌ام، اطاعت نمودید.
۳ و برادران خود را در این ایام طویل تا امروز ترک نکرده، وصیتی را که یهُوَه، خدای شما، امر فرموده بود، نگاه داشته‌اید.
۴ و الآن یهُوَه خدای شما به برادران شما آرامی داده است، چنانکه به ایشان گفته بود. پس حال به خیمه‌های خود و به زمین ملکیت خود که موسی بندة خداوند از آن طرف اُرْدُن به شما داده است بازگشته، بروید.
۵ اما بدقت متوجه شده، امر و شریعتی را که موسی بندة خداوند به شما امر فرموده است به جا آورید، تا یهُوَه، خدای خود، را محبت نموده، به تمامی طریقهای او سلوک نمایید، و اوامر او را نگاه داشته، به او بچسبید و او را به تمامی دل و تمامی جان خود عبادت نمایید.
۶ پس یوشع ایشان را برکت داده، روانه نمود و به خیمه‌های خود رفتند.
۷ و به نصف سبط مَنَسَّی، موسی مِلک در باشان داده بود، و به نصف دیگر، یوشع در این طرف اُرْدُن به سمت مغرب در میان برادران ایشان مِلک داد. و هنگامی که یوشع ایشان را به خیمه‌های ایشان روانه می‌کرد، ایشان را برکت داد.
۸ و ایشان را مخاطب ساخته، گفت: «با دولت بسیار و با مواشی بی شمار، با نقره و طلا و مس و آهن و لباس فراوان به خیمه‌های خود برگردید، و غنیمت دشمنان خود را با برادران خویش تقسیم نمایید.»
۹ پس بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی از نزد بنی اسرائیل از شیلوه که در زمین کنعان است برگشته، روانه شدند تا به زمین جِلْعاد، و به زمین ملک خود که آن را به واسطة موسی برحسب فرمان خداوند به تصرف آورده بودند، بروند.
۱۰ و چون به حوالی اُرْدُن که در زمین کنعان است رسیدند، بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی در آنجا به کنار اُرْدُن مذبحی بنا نمودند، یعنی مذبح عظیم المنظری.
۱۱ و بنی اسرائیل خبر این را شنیدند که اینک بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی، به مقابل زمین کنعان، در حوالی اُرْدُن، بر کناری که از آن بنی اسرائیل است، مذبحی بنا کرده‌اند.
۱۲ پس چون بنی اسرائیل این را شنیدند، تمامی جماعت بنی اسرائیل در شیلوه جمع شدند تا برای مقاتلة ایشان برآیند.
۱۳ و بنی اسرائیل فینحاس بن العازار کاهن را نزد بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی به زمین جِلْعاد فرستادند.
۱۴ و با او ده رئیس، یعنی یک رئیس از هر خاندان آبای از جمیع اسباط اسرائیل را که هر یکی از ایشان رئیس خاندان آبای ایشان از قبایل بنی اسرائیل بودند.
۱۵ پس ایشان نزد بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی به زمین جِلْعاد آمدند و ایشان را مخاطب ساخته، گفتند:
۱۶ تمامی جماعت خداوند چنین می‌گویند: این چه فتنه است که بر خدای اسرائیل انگیخته‌اید که امروز از متابعت خداوند برگشته‌اید و برای خود مذبحی ساخته، امروز از خداوند متمرد شده‌اید؟
۱۷ آیا گناه فغور برای ما کم است که تا امروز خود را از آن طاهر نساخته‌ایم، اگر چه وبا در جماعت خداوند عارض شد.
۱۸ شما امروز از متابعت خداوند برگشته‌اید. و واقع خواهد شد چون شما امروز از خداوند متمرد شده‌اید که او فردا بر تمامی جماعت اسرائیل غضب خواهد نمود.
۱۹ و لیکن اگر زمین ملکیت شما نجس است، پس به زمین ملکیت خداوند که مسکن خداوند در آن ساکن است عبور نمایید، و در میان ما ملک بگیرید و از خداوند متمرد نشوید، و از ما نیز متمرد نشوید، در این که مذبحی برای خود سوای مذبح یهُوَه خدای ما بنا کنید.
۲۰ آیا عَخان بن زارَح دربارة چیز حرام خیانت نورزید؟ پس بر تمامی جماعت اسرائیل غضب آمد، و آن شخص در گناه خود تنها هلاک نشد.
۲۱ آنگه بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی در جواب رؤسای قبایل اسرائیل گفتند:
۲۲ « یهُوَه خدای خدایان! یهُوَه خدای خدایان! » او می‌داند و اسرائیل خواهند دانست اگر این کار از راه تمرد یا از راه خیانت بر خداوند بوده باشد، امروز ما را خلاصی مده،
۲۳ که برای خود مذبحی ساخته‌ایم تا از متابعت خداوند برگشته، قربانی سوختنی و هدیة آردی بر آن بگذرانیم، و ذبایح سلامتی بر آن بنماییم؛ خود خداوند بازخواست بنماید.
۲۴ بلکه این کار را از راه احتیاط و هوشیاری کرده‌ایم، زیرا گفتیم شاید در وقت آینده پسران شما به پسران ما بگویند شما را با یهُوَه خدای اسرائیل چه علاقه است؟
۲۵ چونکه خداوند اُرْدُن را در میان ما و شما ای بنی رؤبین و بنی جاد حد گذارده است. پس شما را در خداوند بهره‌ای نیست و پسران شما پسران ما را از ترس خداوند باز خواهند داشت.
۲۶ پس گفتیم برای ساختن مذبحی به جهت خود تدارک ببینیم، نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه،
۲۷ بلکه تا در میان ما و شما و در میان نسلهای ما بعد از ما شاهد باشد تا عبادت خداوند را به حضور او با قربانی‌های سوختنی و ذبایح سلامتی خود به جا آوریم، تا در زمان آینده پسران شما به پسران ما نگویند که شما را در خداوند هیچ بهره‌ای نیست.
۲۸ پس گفتیم اگر در زمان آینده به ما و به نسلهای ما چنین بگویند، آنگاه ما خواهیم گفت، نمونه مذبح خداوند را ببینید که پدران ما ساختند نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه، بلکه تا در میان ما و شما شاهد باشد.
۲۹ حاشا از ما که از خداوند متمرد شده، امروز از متابعت خداوند برگردیم، و مذبحی برای قربانی سوختنی و هدیة آردی و ذبیحه سوای مذبح یهُوَه، خدای ما که پیش روی مسکن اوست، بسازیم.
۳۰ و چون فینحاس کاهن و سروران جماعت و رؤسای قبایل اسرائیل که با وی بودند، سخنی را که بنی رؤبین و بنی جاد و بنی مَنَسّی گفته بودند، شنیدند، در نظر ایشان پسند آمد.
۳۱ و فینحاس بن العازار کاهن به بنی رؤبین و بنی جاد و بنی مَنَسَّی گفت: «امروز دانستیم که خداوند در میان ماست، چونکه این خیانت را بر خداوند نورزیده‌اید؛ پس الآن بنی اسرائیل را از دست خداوند خلاصی دادید.»
۳۲ پس فینحاس بن العازار کاهن و سروران از نزد بنی رؤبین و بنی جاد از زمین جِلْعاد به زمین کنعان، نزد بنی اسرائیل برگشته، این خبر را به ایشان رسانیدند.
۳۳ و این کار به نظر بنی اسرائیل پسند آمد و بنی اسرائیل خدا را متبارک خواندند، و دربارة برآمدن برای مقاتلة ایشان تا زمینی را که بنی رؤبین و بنی جاد در آن ساکن بودند خراب نمایند، دیگر سخن نگفتند.
۳۴ و بنی رؤبین و بنی جاد آن مذبح را عید نامیدند، زیرا که آن در میان ما شاهد است که "یهُوَه خداست".
۲ به ایشان گفت: شما هر چه موسی بندة خداوند به شما امر فرموده بود، نگاه داشتید، و کلام مرا از هر چه به شما امر فرموده‌ام، اطاعت نمودید.
۳ و برادران خود را در این ایام طویل تا امروز ترک نکرده، وصیتی را که یهُوَه، خدای شما، امر فرموده بود، نگاه داشته‌اید.
۴ و الآن یهُوَه خدای شما به برادران شما آرامی داده است، چنانکه به ایشان گفته بود. پس حال به خیمه‌های خود و به زمین ملکیت خود که موسی بندة خداوند از آن طرف اُرْدُن به شما داده است بازگشته، بروید.
۵ اما بدقت متوجه شده، امر و شریعتی را که موسی بندة خداوند به شما امر فرموده است به جا آورید، تا یهُوَه، خدای خود، را محبت نموده، به تمامی طریقهای او سلوک نمایید، و اوامر او را نگاه داشته، به او بچسبید و او را به تمامی دل و تمامی جان خود عبادت نمایید.
۶ پس یوشع ایشان را برکت داده، روانه نمود و به خیمه‌های خود رفتند.
۷ و به نصف سبط مَنَسَّی، موسی مِلک در باشان داده بود، و به نصف دیگر، یوشع در این طرف اُرْدُن به سمت مغرب در میان برادران ایشان مِلک داد. و هنگامی که یوشع ایشان را به خیمه‌های ایشان روانه می‌کرد، ایشان را برکت داد.
۸ و ایشان را مخاطب ساخته، گفت: «با دولت بسیار و با مواشی بی شمار، با نقره و طلا و مس و آهن و لباس فراوان به خیمه‌های خود برگردید، و غنیمت دشمنان خود را با برادران خویش تقسیم نمایید.»
۹ پس بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی از نزد بنی اسرائیل از شیلوه که در زمین کنعان است برگشته، روانه شدند تا به زمین جِلْعاد، و به زمین ملک خود که آن را به واسطة موسی برحسب فرمان خداوند به تصرف آورده بودند، بروند.
۱۰ و چون به حوالی اُرْدُن که در زمین کنعان است رسیدند، بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی در آنجا به کنار اُرْدُن مذبحی بنا نمودند، یعنی مذبح عظیم المنظری.
۱۱ و بنی اسرائیل خبر این را شنیدند که اینک بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی، به مقابل زمین کنعان، در حوالی اُرْدُن، بر کناری که از آن بنی اسرائیل است، مذبحی بنا کرده‌اند.
۱۲ پس چون بنی اسرائیل این را شنیدند، تمامی جماعت بنی اسرائیل در شیلوه جمع شدند تا برای مقاتلة ایشان برآیند.
۱۳ و بنی اسرائیل فینحاس بن العازار کاهن را نزد بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی به زمین جِلْعاد فرستادند.
۱۴ و با او ده رئیس، یعنی یک رئیس از هر خاندان آبای از جمیع اسباط اسرائیل را که هر یکی از ایشان رئیس خاندان آبای ایشان از قبایل بنی اسرائیل بودند.
۱۵ پس ایشان نزد بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی به زمین جِلْعاد آمدند و ایشان را مخاطب ساخته، گفتند:
۱۶ تمامی جماعت خداوند چنین می‌گویند: این چه فتنه است که بر خدای اسرائیل انگیخته‌اید که امروز از متابعت خداوند برگشته‌اید و برای خود مذبحی ساخته، امروز از خداوند متمرد شده‌اید؟
۱۷ آیا گناه فغور برای ما کم است که تا امروز خود را از آن طاهر نساخته‌ایم، اگر چه وبا در جماعت خداوند عارض شد.
۱۸ شما امروز از متابعت خداوند برگشته‌اید. و واقع خواهد شد چون شما امروز از خداوند متمرد شده‌اید که او فردا بر تمامی جماعت اسرائیل غضب خواهد نمود.
۱۹ و لیکن اگر زمین ملکیت شما نجس است، پس به زمین ملکیت خداوند که مسکن خداوند در آن ساکن است عبور نمایید، و در میان ما ملک بگیرید و از خداوند متمرد نشوید، و از ما نیز متمرد نشوید، در این که مذبحی برای خود سوای مذبح یهُوَه خدای ما بنا کنید.
۲۰ آیا عَخان بن زارَح دربارة چیز حرام خیانت نورزید؟ پس بر تمامی جماعت اسرائیل غضب آمد، و آن شخص در گناه خود تنها هلاک نشد.
۲۱ آنگه بنی رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی در جواب رؤسای قبایل اسرائیل گفتند:
۲۲ « یهُوَه خدای خدایان! یهُوَه خدای خدایان! » او می‌داند و اسرائیل خواهند دانست اگر این کار از راه تمرد یا از راه خیانت بر خداوند بوده باشد، امروز ما را خلاصی مده،
۲۳ که برای خود مذبحی ساخته‌ایم تا از متابعت خداوند برگشته، قربانی سوختنی و هدیة آردی بر آن بگذرانیم، و ذبایح سلامتی بر آن بنماییم؛ خود خداوند بازخواست بنماید.
۲۴ بلکه این کار را از راه احتیاط و هوشیاری کرده‌ایم، زیرا گفتیم شاید در وقت آینده پسران شما به پسران ما بگویند شما را با یهُوَه خدای اسرائیل چه علاقه است؟
۲۵ چونکه خداوند اُرْدُن را در میان ما و شما ای بنی رؤبین و بنی جاد حد گذارده است. پس شما را در خداوند بهره‌ای نیست و پسران شما پسران ما را از ترس خداوند باز خواهند داشت.
۲۶ پس گفتیم برای ساختن مذبحی به جهت خود تدارک ببینیم، نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه،
۲۷ بلکه تا در میان ما و شما و در میان نسلهای ما بعد از ما شاهد باشد تا عبادت خداوند را به حضور او با قربانی‌های سوختنی و ذبایح سلامتی خود به جا آوریم، تا در زمان آینده پسران شما به پسران ما نگویند که شما را در خداوند هیچ بهره‌ای نیست.
۲۸ پس گفتیم اگر در زمان آینده به ما و به نسلهای ما چنین بگویند، آنگاه ما خواهیم گفت، نمونه مذبح خداوند را ببینید که پدران ما ساختند نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه، بلکه تا در میان ما و شما شاهد باشد.
۲۹ حاشا از ما که از خداوند متمرد شده، امروز از متابعت خداوند برگردیم، و مذبحی برای قربانی سوختنی و هدیة آردی و ذبیحه سوای مذبح یهُوَه، خدای ما که پیش روی مسکن اوست، بسازیم.
۳۰ و چون فینحاس کاهن و سروران جماعت و رؤسای قبایل اسرائیل که با وی بودند، سخنی را که بنی رؤبین و بنی جاد و بنی مَنَسّی گفته بودند، شنیدند، در نظر ایشان پسند آمد.
۳۱ و فینحاس بن العازار کاهن به بنی رؤبین و بنی جاد و بنی مَنَسَّی گفت: «امروز دانستیم که خداوند در میان ماست، چونکه این خیانت را بر خداوند نورزیده‌اید؛ پس الآن بنی اسرائیل را از دست خداوند خلاصی دادید.»
۳۲ پس فینحاس بن العازار کاهن و سروران از نزد بنی رؤبین و بنی جاد از زمین جِلْعاد به زمین کنعان، نزد بنی اسرائیل برگشته، این خبر را به ایشان رسانیدند.
۳۳ و این کار به نظر بنی اسرائیل پسند آمد و بنی اسرائیل خدا را متبارک خواندند، و دربارة برآمدن برای مقاتلة ایشان تا زمینی را که بنی رؤبین و بنی جاد در آن ساکن بودند خراب نمایند، دیگر سخن نگفتند.
۳۴ و بنی رؤبین و بنی جاد آن مذبح را عید نامیدند، زیرا که آن در میان ما شاهد است که "یهُوَه خداست".
 |  |
یوشع-باب بیست و دوم Joshua-22
Reviewed by جواد
on
چهارشنبه, آذر ۱۱, ۱۳۹۴
Rating:
Reviewed by جواد
on
چهارشنبه, آذر ۱۱, ۱۳۹۴
Rating:
