ایوب-باب نوزدهم Job-19

پاسخ ایوب

  

۱ پس ایوب در جواب گفت: 
۲ تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟ 
۳ این ده مرتبه است که مرا مذمّت نمودید، و خجالت نمی‌کشید که با من سختی می‌کنید؟ 
۴ و اگر فی‌الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند. 
۵ اگر فی‌الواقع بر من تکبّر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید، 
۶ پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است. 
۷ اینک از ظلم، تضرّع می‌نمایم و مستجاب نمی‌شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست. 
۸ طریق مرا حصار نموده است که از آن نمی‌توانم گذشت و بر راههای من تاریکی را گذارده است. 
۹ جلال مرا از من کنده است و تاج را از سر من برداشته، 
۱۰ مرا از هر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است. 
۱۱ غضب خود را بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خود شمرده است. 
۱۲ فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند. 
۱۳ برادرانم را از نزد من دور کرده است و آشنایانم از من بالکلّ بیگانه شده‌اند. 
۱۴ خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.
۱۵ نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام. 
۱۶ غلام خود را صدا می‌کنم و مرا جواب نمی‌دهد، اگر چه او را به دهان خود التماس بکنم. 
۱۷ نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرّع من نزد اولاد رحم مادرم. 
۱۸ بچّه‌های کوچک نیز مرا حقیر می‌شمارند و چون بر می‌خیزم به ضدّ من حرف می‌زنند. 
۱۹ همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند. 
۲۰ استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خود خلاصی یافته‌ام. 
۲۱ بر من ترحّم کنید! ترحّم کنید شما ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است. 
۲۲ چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید و از گوشت من سیر نمی‌شوید. 
۲۳ کاش که سخنانم الآن نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید، 
۲۴ و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد! 
۲۵ و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهد برخاست. 
۲۶ و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید. 
۲۷ و من او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر او خواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر چه گُرده‌هایم در اندرونم تلف شده باشد. 
۲۸ اگر بگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود. 
۲۹ پس از شمشیر بترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.