ارمیا-باب پنجاه و یکم Jeremiah-51

 کلام‌ خدا درباره‌ بابل

۱ خداوند چنین می‌گوید: «اینک من بر بابل و بر ساکنان وسط مقاومت کنندگانم بادی مهلک بر می‌انگیزانم.» 

۲ و من بر بابل خرمن کوبان خواهم فرستاد و آن را خواهند کوبید و زمین آن را خالی خواهند ساخت زیرا که ایشان در روز بلا آن را از هر طرف احاطه خواهند کرد. 

۳ تیرانداز بر تیرانداز و بر آنکه به زره خویش مفتخر می‌باشد، تیر خود را بیندازد. و بر جوانان آن ترحّم منمایید بلکه تمام لشکر آن را بالکلّ هلاک سازید. 

۴ و ایشان بر زمین کلدانیان مقتول و در کوچه‌هایش مجروح خواهند افتاد. 

۵ زیرا که اسرائیل و یهودا از خدای خویش یهُوَه صبایوت متروک نخواهند شد، اگر چه زمین ایشان از گناهی که به قدّوس اسرائیل ورزیده‌اند پُر شده است. 

۶ از میان بابل بگریزید و هر کس جان خود را برهاند مبادا در گناه آن هلاک شوید. زیرا که این زمان انتقام خداوند است و او مکافات به آن خواهد رسانید. 

۷ بابل در دست خداوند جام طلایی است که تمام جهان را مست می‌سازد. امّت‌ها از شرابش نوشیده، و از این جهت امّت‌ها دیوانه گردیده‌اند. 

۸ بابل به ناگهان افتاده و شکسته شده است برای آن ولوله نمایید. بَلَسان به جهت جراحت آن بگیرید که شاید شفا یابد. 

۹ بابل را معالجه نمودیم اما شفا نپذیرفت. پس آن را ترک کنید و هر کدام از ما به زمین خود برویم زیرا که داوری آن به آسمانها رسیده و به افلاک بلند شده است. 

۱۰ خداوند عدالت ما را مکشوف خواهد ساخت. پس بیایید و اعمال یهُوَه خدای خویش را در صهیون اخبار نماییم. 

۱۱ تیرها را تیز کنید و سپرها را به دست گیرید زیرا خداوند روح پادشاهان مادیان را برانگیخته است و فکر او به ضدّ بابل است تا آن را هلاک سازد. زیرا که این انتقام خداوند و انتقام هیکل او می‌باشد. 

۱۲ بر حصارهای بابل، عَلَمها برافرازید و آن را نیکو حراست نموده، کشیکچیان قرار دهید و کمین بگذارید. زیرا خداوند قصد نموده و هم آنچه را که درباره ساکنان بابل گفته به عمل آورده است. 

۱۳ ای که بر آبهای بسیار ساکنی و از گنجها معمور می‌باشی؟ عاقبت تو و نهایت طمع تو رسیده است! 

۱۴ یهُوَه صبایوت به ذات خود قسم خورده است که من تو را از مردمان مثل ملخ پر خواهم ساخت و بر تو گلبانگ خواهند زد. 

۱۵ «او زمین را به قوّت خود ساخت و ربع مسکون را به حکمت خویش استوار نمود. و آسمانها را به عقل خود گسترانید.» 

۱۶ چون آواز می‌دهد غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از اقصای زمین بر می‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد. 

۱۷ جمیع مردمان وحشی‌اند و معرفت ندارند و هر که تمثالی می‌سازد خجل خواهد شد. زیرا که بت ریخته شده او دروغ است و در آن هیچ نفس نیست. 

۱۸ آنها باطل و کار مسخره می‌باشد. در روزی که به محاکمه می‌آیند تلف خواهند شد. 

۱۹ او که نصیب یعقوب است مثل آنها نمی‌باشد. زیرا که او سازنده همه موجودات است و (اسرائیل) عصای میراث وی است و اسم او یهُوَه صبایوت می‌باشد. 

۲۰ «تو برای من کوپال و اسلحه جنگ هستی. پس از تو امّت‌ها را خرد خواهم ساخت و از تو ممالک را هلاک خواهم نمود.» 

۲۱ و از تو اسب وسوارش را خرد خواهم ساخت و از تو ارابه و سوارش را خرد خواهم ساخت. 

۲۲ و از تو مرد و زن را خرد خواهم ساخت و از تو پیر و طفل را خرد خواهم ساخت و از تو جوان و دوشیزه را خرد خواهم ساخت. 

۲۳ و از تو شبان و گله‌اش را خرد خواهم ساخت. و از تو خیشران و گاوانش را خرد خواهم ساخت. و از تو حاکمان و والیان را خرد خواهم ساخت. 

۲۴ و خداوند می‌گوید: به بابل و جمیع سکنه زمین کلدانیان جزای تمامی بدی را که ایشان به صهیون کرده‌اند، در نظر شما خواهم رسانید. 

۲۵ اینک خداوند می‌گوید: ای کوه مخرّب که تمامی جهان را خراب می‌سازی من به ضدّ تو هستم! و دست خود را بر تو بلند کرده، تو را از روی صخره‌ها خواهم غلطانید و تو را کوه سوخته شده خواهم ساخت! 

۲۶ و از تو سنگی به جهت سر زاویه یا سنگی به جهت بنیاد نخواهند گرفت، بلکه خداوند می‌گوید که تو خرابی ابدی خواهی شد. 

۲۷ «عَلَمها در زمین برافرازید و کرِنّا در میان امّت‌ها بنوازید. امّت‌ها را به ضدّ او حاضر سازید و ممالک آرارات و منی و اَشْکناز را بر وی جمع کنید. سرداران به ضدّ وی نصب نمایید و اسبان را مثل ملخ مودار برآورید.» 

۲۸ امّت‌ها را به ضدّ وی مهیا سازید. پادشاهان مادیان و حاکمانش و جمیع والیانش و تمامی اهل زمین سلطنت او را.

۲۹ و جهان متزلزل و دردناک خواهد شد. زیرا که فکرهای خداوند به ضدّ بابل ثابت می‌ماند تا زمین بابل را ویران و غیر مسکون گرداند. 

۳۰ و شجاعان بابل از جنگ دست بر می‌دارند و در ملاذهای خویش می‌نشینند و جبروت ایشان زایل شده، مثل زن گشته‌اند و مسکنهایش سوخته و پشت بندهایش شکسته شده است. 

۳۱ قاصد برابر قاصد و پیک برابر پیک خواهد دوید تا پادشاه بابل را خبر دهد که شهرش از هر طرف گرفته شد.

۳۲ معبرها گرفتار شد و نی‌ها را به آتش سوختند و مردان جنگی مضطرب گردیدند. 

۳۳ «زیرا که یهُوَه صبایوت خدای اسرائیل چنین می‌گوید: دختر بابل مثل خرمن در وقت کوبیدنش شده است و بعد از اندک زمانی وقت درو بدو خواهد رسید.» 

۳۴ نبوکدرصّر پادشاه بابل مرا خورده و تلف کرده است و مرا ظرف خالی ساخته مثل اژدها مرا بلعیده، شکم خود را از نفایس من پر کرده و مرا مطرود نموده است. 

۳۵ و ساکنه صهیون خواهد گفت ظلمی که بر من و بر جسد من شده بر بابل فرود شود. و اورشلیم خواهد گفت: خون من بر ساکنان زمین کلدانیان وارد آید. 

۳۶ بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من دعوی تو را به انجام خواهم رسانید و انتقام تو را خواهم کشید و نهر او را خشک ساخته، چشمه‌اش را خواهم خشکانید. 

۳۷ و بابل به تلّها و مسکن شغالها و محل دهشت و مسخره مبدّل شده، احدی در آن ساکن نخواهد شد. 

۳۸ مثل شیران با هم غرّش خواهند کرد و مانند شیر بچگان نعره خواهند زد. 

۳۹ و خداوند می‌گوید: هنگامی که گرم شوند برای ایشان بزمی برپا کرده، ایشان را مست خواهم ساخت تا وجد نموده، به خواب دایمی بخوابند که از آن بیدار نشوند. 

۴۰ و ایشان را مثل بره‌ها و قوچها و بزهای نر به مسلخ فرود خواهم آورد. 

۴۱ چگونه شیشک گرفتار شده و افتخار تمامی جهان تسخیر گردیده است! چگونه بابل در میان امّت‌ها محل دهشت گشته است! 

۴۲ دریا بر بابل برآمده و آن به کثرت امواجش مستور گردیده است. 

۴۳ شهرهایش خراب شده، به زمین خشک و بیابان مبدّل گشته. زمینی که انسانی در آن ساکن نشود و احدی از بنی آدم از آن گذر نکند. 

۴۴ و من بیل را در بابل سزا خواهم داد و آنچه را که بلعیده است از دهانش بیرون خواهم آورد. و امّت‌ها بار دیگر به زیارت آن نخواهند رفت و حصار بابل خواهد افتاد. 

۴۵ «ای قوم من از میانش بیرون آیید و هر کدام جان خود را از حدّت خشم خداوند برهانید.» 

۴۶ و دل شما ضعف نکند و از آوازه‌ای که در زمین مسموع شود مترسید. زیرا که در آن سال آوازه‌ای شنیده خواهد شد و در سال بعد از آن آوازه‌ای دیگر. و در زمین ظلم خواهد شد و حاکم به ضدّ حاکم (خواهد برآمد). 

۴۷ بنابراین اینک ایامی می‌آید که به بتهای بابل عقوبت خواهم رسانید و تمامی زمینش خجل خواهد شد و جمیع مقتولانش در میانش خواهند افتاد. 

۴۸ اما آسمانها و زمین و هر چه در آنها باشد بر بابل ترنّم خواهند نمود. زیرا خداوند می‌گوید که غارت کنندگان از طرف شمال بر او خواهند آمد. 

۴۹ چنانکه بابل باعث افتادن مقتولان اسرائیل شده است، همچنین مقتولان تمامی جهان در بابل خواهند افتاد. 

۵۰ «ای کسانی که از شمشیر رستگار شده‌اید بروید و توقّف منمایید و خداوند را از جای دور متذکر شوید و اورشلیم را به خاطر خود آورید.» 

۵۱ ما خجل گشته‌ایم زانرو که عار را شنیدیم و رسوایی چهره ما را پوشانیده است. زیرا که غریبان به مَقدَسهای خانه خداوند داخل شده‌اند. 

۵۲ بنابراین خداوند می‌گوید: «اینک ایامی می‌آید که به بتهایش عقوبت خواهم رسانید و در تمامی زمینش مجروحان ناله خواهند کرد.» 

۵۳ اگر چه بابل تا به آسمان خویشتن را برافرازد و اگر چه بلندی قوّت خویش را حصین نماید، لیکن خداوند می‌گوید: غارت کنندگان از جانب من بر او خواهند آمد. 

۵۴ صدای غوغا از بابل می‌آید و آواز شکست عظیمی از زمین کلدانیان. 

۵۵ زیرا خداوند بابل را تاراج می‌نماید و صدای عظیم را از میان آن نابود می‌کند و امواج ایشان مثل آبهای بسیار شورش می‌نماید و صدای آواز ایشان شنیده می‌شود. 

۵۶ زیرا که بر آن یعنی بر بابل غارت کننده بر می‌آید و جبارّانش گرفتار شده، کمانهای ایشان شکسته می‌شود. چونکه یهُوَه خدای مجازات است و البته مکافات خواهد رسانید. 

۵۷ و پادشاه که اسم او یهُوَه صبایوت است می‌گوید که من سروران و حکیمان و حاکمان و والیان و جبّارانش را مست خواهم ساخت و به خواب دایمی که از آن بیدار نشوند، خواهند خوابید. 

۵۸ «یهُوَه صبایوت چنین می‌گوید که حصارهای وسیع بابل بالکلّ سرنگون خواهد شد و دروازه‌های بلندش به آتش سوخته خواهد گردید و امّت‌ها به جهت بطالت مشقّت خواهند کشید و قبایل به جهت آتش خویشتن را خسته خواهند کرد.» 

۵۹ کلامی که ارمیا نبی به سرایا ابن نیریا ابن محسیا مرا فرمود هنگامی که او با صدقیا پادشاه یهودا در سال چهارم سلطنت وی به بابل می‌رفت. و سرایا رئیس دستگاه بود. 

۶۰ و ارمیا تمام بلا را که بر بابل می‌بایست بیاید در طوماری نوشت یعنی تمامی این سخنانی را که درباره بابل مکتوب است. 

۶۱ و ارمیا به سرایا گفت: «چون به بابل داخل شوی، آنگاه ببین و تمامی این سخنان را بخوان.» 

۶۲ و بگو: ای خداوند تو درباره این مکان فرموده‌ای که آن را هلاک خواهی ساخت به حدّی که احدی از انسان یا از بهایم در آن ساکن نشود بلکه خرابه ابدی خواهد شد. 

۶۳ و چون از خواندن این طومار فارغ شدی، سنگی به آن ببند و آن را به میان فرات بینداز. 

۶۴ «و بگو همچنین بابل به سبب بلایی که من بر او وارد می‌آورم، غرق خواهد گردید و دیگر برپا نخواهد شد و ایشان خسته خواهند شد.» 

تا اینجا سخنان ارمیا است.✡