ارمیا-باب دوازدهم Jeremiah-12

شکایت ارمیا  

۱ ای خداوند تو عادل‌تر هستی از اینکه من با تو محاجّه نمایم. لیکن درباره احکامت با تو سخن خواهم راند. چرا راه شریران برخوردار می‌شود و جمیع خیانتکاران ایمن می‌باشند؟ 
۲ تو ایشان را غرس نمودی پس ریشه زدند و نموّ کرده، میوه نیز آوردند. تو به دهان ایشان نزدیکی، امّا از قلب ایشان دور.
۳ اما تو ای خداوند مرا می‌شناسی و مرا دیده، دل مرا نزد خود امتحان کرده‌ای. ایشان را مثل گوسفندان برای ذبح بیرون کش و ایشان را به جهت روز قتل تعیین نما. 
۴ زمین تا به کی ماتم خواهد نمود و گیاه تمامی صحرا خشک خواهد ماند. حیوانات و مرغان به سبب شرارت ساکنانش تلف شده‌اند زیرا می‌گویند که او آخرت ما را نخواهد دید.

جواب خداوند  

۵ اگر وقتی که با پیادگان دویدی، تو را خسته کردند پس چگونه با اسبان می‌توانی برابری کنی؟ و هر چند در زمین سالم، ایمن هستی در طغیان اردنّ چه خواهی کرد؟ 
۶ زیرا که هم برادرانت و هم خاندان پدرت به تو خیانت نمودند و ایشان نیز در عقب تو صدای بلند می‌کنند پس اگر چه سخنان نیکو به تو بگویند ایشان را باور مکن. 
۷ من خانه خود را ترک کرده، میراث خویش را دور انداختم. و محبوبه خود را به دست دشمنانش تسلیم نمودم. 
۸ و میراث من مثل شیر جنگل برای من گردید. و به ضدّ من آواز خود را بلند کرد از این جهت از او نفرت کردم. 
۹ آیا میراث من برایم مثل مرغ شکاری رنگارنگ که مرغان دور او را گرفته باشند شده است؟ بروید و جمیع حیوانات صحرا را جمع کرده، آنها را بیاورید تا بخورند. 
۱۰ شبانان بسیار تاکستان مرا خراب کرده، میراث مرا پایمال نمودند. و میراث مرغوب مرا به بیابان ویران مبدّل ساختند. 
۱۱ آن را ویران ساختند و آن ویران شده نزد من ماتم گرفته است. تمامی زمین ویران شده، چونکه کسی این را در دل خود راه نمی‌دهد. 
۱۲ بر تمامی بلندیهای صحرا، تاراج کنندگان هجوم آوردند زیرا که شمشیر خداوند از کنار زمین تا کنار دیگرش هلاک می‌کند و برای هیچ بشری ایمنی نیست. 
۱۳ گندم کاشتند و خار درویدند، خویشتن را به رنج آورده، نفع نبردند. و از محصول شما به سبب حدّت خشم خداوند خجل گردیدند. 
۱۴ خداوند درباره جمیع همسایگان شریر خود که ضرر می‌رسانند به ملکی که قوم خود اسرائیل را مالک آن ساخته است چنین می‌گوید: «اینک ایشان را از آن زمین بر می‌کنم و خاندان یهودا را از میان ایشان بر می‌کنم.» 
۱۵ و بعد از برکندن ایشان رجوع خواهم کرد و بر ایشان ترحّم خواهم نمود و هر کس از ایشان را به ملک خویش و هر کس را به زمین خود باز خواهم آورد. 
۱۶ و اگر ایشان طریق‌های قوم مرا نیکو یاد گرفته، به اسم من یعنی به حیات یهُوَه قسم خورند چنانکه ایشان قوم مرا تعلیم دادند که به بعل قسم خورند، آنگاه ایشان در میان قوم من بنا خواهند شد. 
۱۷ اما اگر نشنوند آنگاه آن امّت را بالکلّ بَرکنده، هلاک خواهم ساخت. 
«کلام خداوند این است.»