ارمیا-باب دهم Jeremiah-10

خداوند و بتها  

۱ ای خاندان اسرائیل کلامی را که خداوند به شما می‌گوید بشنوید! 
۲ خداوند چنین می‌گوید: «طریق امّت‌ها را یاد مگیرید و از علامات افلاک مترسید زیرا که امّت‌ها از آنها می‌ترسند.» 
۳ چونکه رسوم قومها باطل است که ایشان درختی از جنگل با تبر می‌برند که صنعت دستهای نجّار می‌باشد. 
۴ و آن را به نقره و طلا زینت داده، با میخ و چکش محکم می‌کنند تا متحرک نشود. 
۵ و آنها مثل مترس در بوستان خیار می‌باشند که سخن نمی‌توانند گفت و آنها را می‌باید برداشت چونکه راه نمی‌توانند رفت. 
از آنها مترسید زیرا که ضرر نتوانند رسانید و قوّت نفع رسانیدن هم ندارند.
۶ ای یهُوَه مثل تو کسی نیست! تو عظیم هستی و اسم تو در قوّت عظیم است! 
۷ ای پادشاه امّت‌ها کیست که از تو نترسد زیرا که این به تو می‌شاید چونکه در جمیع حکیمان امّت‌ها و در تمامی ممالک ایشان مانند تو کسی نیست. 
۸ جمیع ایشان وحشی و احمق می‌باشند، تأدیب اباطیل چوب (بُت) است. 
۹ نقره کوبیده شده از ترشیش و طلا از اوفاز که صنعت صنعتگر و عمل دستهای زرگر باشد می‌آورند. لاجورد و ارغوان لباس آنها و همه اینها عمل حکمت پیشگان است. 
۱۰ امّا یهوه خدای حّق است و او خدای حی و پادشاه سرمدی می‌باشد. از غضب او زمین متزلزل می‌شود و امّت‌ها قهر او را متحمّل نتوانند شد. 
۱۱ به ایشان چنین بگویید: «خدایانی که آسمان و زمین را نساخته‌اند از روی زمین و از زیر آسمان تلف خواهند شد.» 
۱۲ او زمین را به قوّت خود ساخت و ربع مسکون را به حکمت خویش استوار نمود و آسمان را به عقل خود گسترانید. 
۱۳ چون آواز می‌دهد غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید. ابرها از اقصای زمین بر می‌آورد و برقها برای باران می‌سازد و باد را از خزانه‌های خود بیرون می‌آورد. 
۱۴ جمیع مردمان وحشی‌اند و معرفت ندارند و هر که تمثالی می‌سازد خجل خواهد شد. زیرا که بُت ریخته شده او دروغ است و در آن هیچ نفس نیست. 
۱۵ آنها باطل و کار مسخرگی می‌باشد در روزی که به محاکمه می‌آیند تلف خواهند شد. 
۱۶ او که نصیب یعقوب است مثل آنها نمی‌باشد. زیرا که او سازنده همه موجودات است و اسرائیل عصای میراث وی است و اسم او یهوه صبایوت می‌باشد. 
۱۷ ای که در تنگی ساکن هستی، بسته خود را از زمین بردار! 
۱۸ زیرا خداوند چنین می‌گوید: «اینک من این مرتبه ساکنان این زمین را از فلاخَن خواهم انداخت و ایشان را به تنگ خواهم آورد تا بفهمند.» 
۱۹ وای بر من به سبب صدمه من. جراحت من علاج ناپذیر است امّا گفتم که مصیبت من این است و آن را متحمل خواهم بود. 
۲۰ خیمه من خراب شد و تمامی طنابهای من گسیخته گردید، پسرانم از من بیرون رفته، نایاب شدند. کسی نیست که خیمه مرا پهن کند و پرده‌های مرا برپا نماید. 
۲۱ زیرا که شبانان وحشی شده‌اند و خداوند را طلب نمی‌نمایند بنابراین کامیاب نخواهند شد و همه گله‌های ایشان پراکنده خواهد گردید. 
۲۲ اینک صدای خبری می‌آید و اضطراب عظیمی از دیار شمال. تا شهرهای یهودا را ویران و مأوای شغالها سازد.

دعای ارمیا  

۲۳ ای خداوند می‌دانم که طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می‌رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد. 
۲۴ ای خداوند مرا تأدیب نما امّا به انصاف و نه به غضب خود مبادا مرا ذلیل سازی. 
۲۵ غضب خویش را بر امّت‌هایی که تو را نمی‌شناسند بریز. و بر قبیله‌هایی که اسم تو را نمی‌خوانند، زیرا که ایشان یعقوب را خوردند و او را بلعیده، تباه ساختند و مسکن او را خراب نمودند.