اشعیاء-باب پنجاه و نهم Isaiah-59

گناه و اعتراف و بخشش  

۱ هان دست خداوند کوتاه نیست تا نرهاند و گوش او سنگین نی تا نشنود. 
۲ لیکن خطایای شما در میان شما و خدای شما حایل شده است و گناهان شما روی او را از شما پوشانیده است تا نشنود. 
۳ زیرا که دستهای شما به خون و انگشتهای شما به شرارت آلوده شده است. لبهای شما به دروغ تکلّم می‌نماید و زبانهای شما به شرارت تنطّق می‌کند. 
۴ احدی به عدالت دعوی نمی‌کند و هیچکس به راستی داوری نمی‌نماید. به بطالت توکل دارند و به دروغ تکلّم می‌نمایند. به ظلم حامله شده، شرارت را می‌زایند. 
۵ از تخمهای افعی بچه بر می‌آورند و پرده عنکبوت می‌بافند. هر که از تخمهای ایشان بخورد می‌میرد و آن چون شکسته گردد افعی بیرون می‌آید. 
۶ پرده‌های ایشان لباس نخواهد شد و خویشتن را از اعمال خود نخواهند پوشانید زیرا که اعمال ایشان اعمال شرارت است و عمل ظلم در دستهای ایشان است. 
۷ پایهای ایشان برای بدی دوان و به جهت ریختن خون بی گناهان شتابان است. افکار ایشان افکار شرارت است و در راههای ایشان ویرانی و خرابی است. 
۸ طریق سلامتی را نمی‌دانند و در راههای ایشان انصاف نیست. جادهّهای کج برای خود ساخته‌اند و هر که در آنها سالک باشد سلامتی را نخواهد دانست. 
۹ بنابراین انصاف از ما دور شده است و عدالت به ما نمی‌رسد. انتظار نور می‌کشیم و اینک ظلمت است و منتظر روشنایی هستیم، امّا در تاریکی غلیظ سالک می‌باشیم. 
۱۰ و مثل کوران برای دیوار تلمّس می‌نماییم و مانند بی چشمان کورانه راه می‌رویم. در وقت ظهر مثل شام لغزش می‌خوریم و در میان تندرستان مانند مردگانیم. 
۱۱ جمیع ما مثل خرسها صدا می‌کنیم و مانند فاخته‌ها ناله می‌نماییم، برای انصاف انتظار می‌کشیم و نیست و برای نجات و از ما دور می‌شود. 
۱۲ زیرا که خطایای ما به حضور تو بسیار شده و گناهان ما به ضدّ ما شهادت می‌دهد چونکه خطایای ما با ما است و گناهان خود را می‌دانیم. 
۱۳ مرتدّ شده، خداوند را انکار نمودیم. از پیروی خدای خود انحراف ورزیدیم به ظلم و فتنه تکلّم کردیم و به سخنان کذب حامله شده، از دل آنها را تنطّق نمودیم. 
۱۴ و انصاف به عقب رانده شده و عدالت از ما دور ایستاده است زیرا که راستی در کوچه‌ها افتاده است و استقامت نمی‌تواند داخل شود. 
۱۵ و راستی مفقود شده است و هر که از بدی اجتناب نماید خود را به یغما می‌سپارد. و چون خداوند این را دید در نظر او بد آمد که انصاف وجود نداشت. 
۱۶ و او دید که کسی نبود و تعجّب نمود که شفاعت کننده‌ای وجود نداشت؛ از این جهت بازوی وی برای او نجات آورد و عدالت او وی را دستگیری نمود. 
۱۷ پس عدالت را مثل زره پوشید و خود نجات را بر سر خویش نهاد. و جامه انتقام را به جای لباس در بر کرد و غیرت را مثل ردا پوشید. 
۱۸ بر وفق اعمال ایشان، ایشان را جزا خواهد داد. به خصمان خود حدّت خشم را و به دشمنان خویش مکافات و به جزایر پاداش را خواهد رسانید. 
۱۹ و از طرف مغرب از نام یهوه و از طلوع آفتاب از جلال وی خواهند ترسید زیرا که او مثل نهر سرشاری که باد خداوند آن را براند خواهد آمد. 
۲۰ و خداوند می‌گوید که نجات دهنده‌ای برای صهیون و برای آنانی که در یعقوب از معصیت بازگشت نمایند خواهد آمد. 
۲۱ و خداوند می‌گوید: امّا عهد من با ایشان این است که روح من که بر تو است و کلام من که در دهان تو گذاشته‌ام از دهان تو و از دهان ذرّیت تو و از دهان ذرّیت ذرّیت تو دور نخواهد شد. 
خداوند می‌گوید: از الآن و تا ابدالآباد.