اشعیاء-باب پنجاه و هفتم Isaiah-57

نجات برای دیگران

۱ مرد عادل تلف شد و کسی نیست که این را در دل خود بگذراند و مردان رؤف برداشته شدند و کسی فکر نمی‌کند که عادلان از معرض بلا برداشته می‌شوند. 
۲ آنانی که به استقامت سالک می‌باشند، به سلامتی داخل شده، بر بسترهای خویش آرامی خواهند یافت. 
۳ و امّا شما ای پسران ساحره و اولاد فاسق و زانیه به اینجا نزدیک آیید! 
۴ بر که تمسخر می‌کنید و بر که دهان خود را باز می‌کنید و زبان را دراز می‌نمایید؟ آیا شما اولاد عصیان و ذریت کذب نیستید 
۵ که در میان بلوطها و زیر هر درخت سبز خویشتن را به حرارت می‌آورید و اطفال را در وادیها زیر شکاف صخره‌ها ذبح می‌نمایید؟ 
۶ در میان سنگهای مِلسای وادی نصیب تو است همینها قسمت تو می‌باشد. برای آنها نیز هدیه ریختنی ریختی و هدیه آردی گذرانیدی آیا من از اینها تسلّی خواهم یافت؟ 
۷ بر کوه بلند و رفیع بستر خود را گستردی و به آنجا نیز برآمده، قربانی گذرانیدی. 
۸ و پشت درها و باهوها یادگار خود را واگذاشتی زیرا که خود را به کسی دیگر غیر از من مکشوف ساختی و برآمده، بستر خود را پهن کردی و در میان خود و ایشان عهد بسته، بستر ایشان را دوست داشتی جایی که آن را دیدی. 
۹ و با روغن در حضور پادشاه رفته، عطریات خود را بسیار کردی و رسولان خود را بجای دور فرستاده، خویشتن را تا به هاویه پست گردانیدی. 
۱۰ از طولانی بودن راه درمانده شدی امّا نگفتی که امید نیست. تازگی قوّت خود را یافتی پس از این جهت ضعف بهم نرسانیدی. 
۱۱ از که ترسان و هراسان شدی که خیانت ورزیدی و مرا بیاد نیاورده، این را در دل خود جا ندادی؟ آیا من از زمان قدیم نیز ساکت نماندم پس از این جهت از من نترسیدی؟ 
۱۲ من عدالت و اعمال تو را بیان خواهم نمود که تو را منفعت نخواهد داد. 
۱۳ چون فریاد بر می‌آوری اندوخته‌های خودت تو را خلاصی بدهد و لکن باد جمیع آنها را خواهد برداشت و نفس آنها را خواهد برد. امّا هر که بر من توکل دارد مالک زمین خواهد بود و وارث جبل قدس من خواهد گردید. 
۱۴ و گفته خواهد شد برافرازید! راه را برافرازید و مهیا سازید! و سنگ مصادم را از طریق قوم من بردارید!

تسلی برای متواضعان  

۱۵ زیرا او که عالی و بلند است و ساکن در ابدیت می‌باشد و اسم او قدّوس است چنین می‌گوید: من در مکان عالی و مقدّس ساکنم و نیز با کسی که روح افسرده و متواضع دارد، تا روح متواضعان را احیا نمایم و دل افسردگان را زنده سازم. 
۱۶ زیرا که تا به ابد مخاصمه نخواهم نمود و همیشه خشم نخواهم کرد مبادا روحها و جانهایی که من آفریدم به حضور من ضعف به هم رسانند. 
۱۷ به سبب گناه طمع وی غضبناک شده، او را زدم و خود را مخفی ساخته، خشم نمودم و او به راه دل خود رو گردانیده، برفت. 
۱۸ طریق‌های او را دیدم و او را شفا خواهم داد و او را هدایت نموده، به او و به آنانی که با وی ماتم گیرند تسلّی بسیار خواهم داد. 
۱۹ خداوند که آفریننده ثمره لبها است می‌گوید: بر آنانی که دورند سلامتی باد و بر آنانی که نزدیکند سلامتی باد و من ایشان را شفا خواهم بخشید. 
۲۰ امّا شریران مثل دریای متلاطم که نمی‌تواند آرام گیرد و آبهایش گل و لجن بر می‌اندازد می‌باشند. 
۲۱ خدای من می‌گوید که شریران را سلامتی نیست.