اشعیاء-باب چهل و هفتم Isaiah-47

نابودی بابل  

۱ ای باکره دختر بابل فرود شده، بر خاک بنشین و ای دختر کلدانیان بر زمین بی کرسی بنشین زیرا تو را دیگر نازنین و لطیف نخواهند خواند.
۲ دستاس را گرفته، آرد را خرد کن. نقاب را برداشته، دامنت را بر کش و ساقها را برهنه کرده، از نهرها عبور کن. 
۳ عورت تو کشف شده، رسوایی تو ظاهر خواهد شد. من انتقام کشیده، بر احدی شفقت نخواهم نمود. 
۴ و امّا نجات دهنده ما اسم او یهوه صبایوت و قدّوس اسرائیل می‌باشد. 
۵ ای دختر کلدانیان خاموش بنشین و به ظلمت داخل شو زیرا که دیگر تو را ملکه ممالک نخواهند خواند. 
۶ بر قوم خود خشم نموده و میراث خویش را بی حرمت کرده، ایشان را به دست تو تسلیم نمودم. بر ایشان رحمت نکرده، یوغ خود را بر پیران بسیار سنگین ساختی. 
۷ و گفتی تا به ابد ملکه خواهم بود. و این چیزها را در دل خود جا ندادی و عاقبت آنها را به یاد نیاوردی. 
۸ پس الآن ای که در عشرت بسر می‌بری و در اطمینان ساکن هستی این را بشنو. ای که در دل خود می‌گویی من هستم و غیر از من دیگری نیست و بیوه نخواهم شد و بی اولادی را نخواهم دانست. 
۹ پس این دو چیز یعنی بی اولادی و بیوگی بغتةً در یک روز به تو عارض خواهد شد و با وجود کثرت سِحر تو و افراط افسونگری زیاد تو آنها بشدّت بر تو استیلا خواهد یافت. 
۱۰ زیرا که بر شرارت خود اعتماد نموده، گفتی کسی نیست که مرا بیند. و حکمت و عِلم تو، تو را گمراه ساخت و در دل خود گفتی: من هستم و غیر از من دیگری نیست. 
۱۱ پس بلایی که افسون آن را نخواهی دانست بر تو عارض خواهد شد و مصیبتی که به دفع آن قادر نخواهی شد، تو را فرو خواهد گرفت و هلاکتی که ندانسته‌ای، ناگهان بر تو استیلا خواهد یافت. 
۱۲ پس در افسونگری خـود و کثـرت سِحر خویش که در آنها از طفولیت مشقّت کشیده‌ای قائم باش شاید که منفعت توانی بـرد و شایـد که غالـب توانـی شـد. 
۱۳ از فراوانـی مشورتهایت خسته شده‌ای؛ پس تقسیم کنندگان افـلاک و رصـد بنـدان کواکب و آنانـی که در غـرّه ماهها اخبار می‌دهند بایستند و تو را از آنچه بـر تو واقع شدنی است نجات دهند. 
۱۴ اینک مثل کاهبُنْ شده، آتش ایشان را خواهد سوزانید که خویشتن را از سورت زبانه آن نخواهند رهانید و آن اخگری که خود را نزد آن گرم سازند و آتشی که در برابرش بنشینند نخواهد بود.
۱۵ آنانی که از ایشان مشقّت کشیدی برای تو چنین خواهند شد و آنانی که از طفولیت با تو تجارت می‌کردند هر کس بجای خود آواره خواهد گردید و کسی که تو را رهایی دهد نخواهد بود.