اشعیاء-باب چهلم Isaiah-40

تسلی برای قوم خدا  

۱ تسلّی دهید! قوم مرا تسلّی دهید! خدای شما می‌گوید: 
۲ سخنان دلاویز به اورشلیم گویید و او را ندا کنید که اجتهاد او تمام شده و گناه وی آمرزیده گردیده، و از دست خداوند برای تمامی گناهانش دو چندان یافته است. 
۳ صدای ندا کننده‌ای در بیابان، راه خداوند را مهیا سازید و طریقی برای خدای ما در صحرا راست نمایید. 
۴ هر درّه‌ای برافراشته و هر کوه و تلّی پست خواهد شد؛ و کجیها راست و ناهمواریها هموار خواهد گردید. 
۵ و جلال خداوند مکشوف گشته، تمامی بشر آن را با هم خواهند دید زیرا که دهان خداوند این را گفته است. 
۶ هاتفی می‌گوید: «ندا کن.» وی گفت: «چه چیز را ندا کنم؟ تمامی بشر گیاه است و همگی زیبایی‌اش مثل گل صحرا.» 
۷ گیاه خشک و گلش پژمرده می‌شود زیرا نفخه خداوند بر آن دمیده می‌شود. البتّه مردمان گیاه هستند. 
۸ گیاه خشک شد و گل پژمرده گردید، لیکن کلام خدای ما تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.» 
۹ ای صهیون که بشارت می‌دهی به کوه بلند برآی! و ای اورشلیم که بشارت می‌دهی آوازت را با قوّت بلند کن! آن را بلند کن و مترس و به شهرهای یهودا بگو که «هان خدای شما است!» 
۱۰ اینک خداوند یهوه با قوّت می‌آید و بازوی وی برایش حکمرانی می‌نماید. اینک اجرت او با وی است و عقوبت وی پیش روی او می‌آید.
۱۱ او مثل شبانْ گله خود را خواهد چرانید و به بازوی خود بره‌ها را جمع کرده، به آغوش خویش خواهد گرفت و شیر دهندگان را به ملایمت رهبری خواهد کرد. 
۱۲ کیست که آبها را به کف دست خود پیموده و افلاک را با وجب اندازه کرده و غبار زمین را در کیل گنجانیده و کوهها را به قپان و تلّها را به ترازو وزن نموده است؟ 
۱۳ کیست که روح خداوند را قانون داده یا مشیر او بوده او را تعلیم داده باشد. 
۱۴ او از که مشورت خواست تا به او فهم بخشد و طریق راستی را به او بیاموزد؟ و کیست که او را معرفت آموخت و راه فطانت را به او تعلیم داد؟ 
۱۵ اینک امّت‌ها مثل قطره دلو و مانند غبار میزان شمرده می‌شوند. اینک جزیره‌ها را مثل گَرْد بر می‌دارد. 
۱۶ و لبنان به جهت هیزم کافی نیست و حیواناتش برای قربانی سوختنی کفایت نمی‌کند. 
۱۷ تمامی امّت‌ها بنظر وی هیچ‌اند و از عدم و بطالت نزد وی کمتر می‌نمایند. 
۱۸ پس خدا را به که تشبیه می‌کنید وکدام شبه را با او برابر می‌توانید کرد؟ 
۱۹ صنعتگر بت را می‌ریزد و زرگر آن را به طلا می‌پوشاند، و زنجیرهای نقره برایش می‌ریزد. 
۲۰ کسی که استطاعت چنین هدایا نداشته باشد، درختی را که نمی‌پوسد اختیار می‌کند و صنعتگر ماهری را می‌طلبد تا بتی را که متحرّک نشود برای او بسازد. 
۲۱ آیا ندانسته و نشنیده‌اید و از ابتدا به شما خبر داده نشده است و از بنیاد زمین نفهمیده‌اید؟ 
۲۲ او است که بر کره زمین نشسته است و ساکنانش مثل ملخ می‌باشند. اوست که آسمانها را مثل پرده می‌گستراند و آنها را مثل خیمه به جهت سکونت پهن می‌کند. 
۲۳ که امیران را لاشی می‌گرداند و داوران جهان را مانند بطالت می‌سازد. 
۲۴ هنوز غرس نشده و کاشته نگردیده‌اند و تنه آنها هنوز در زمین ریشه نزده است، که فقط بر آنها می‌دمد و پژمرده می‌شوند و گرد باد آنها را مثل کاه می‌رباید. 
۲۵ پس مرا به که تشبیه می‌کنید تا با وی مساوی باشم؟ قدّوس می‌گوید: 
۲۶ چشمان خود را به علیین برافراشته ببینید. کیست که اینها را آفرید و کیست که لشکر اینها را بشماره بیرون آورده، جمیع آنها را بنام می‌خواند؟ از کثرت قوّت و از عظمت توانایی وی یکی از آنها گم نخواهد شد. 
۲۷ ای یعقوب چرا فکر می‌کنی و ای اسرائیل چرا می‌گویی: «راه من از خداوند مخفی است و خدای من انصاف مرا از دست داده است.»
۲۸ آیا ندانسته و نشنیده‌ای که خدای سرمدی یهوه آفریننده اقصای زمین درمانده و خسته نمی‌شود و فهم او را تفحّص نتوان کرد؟ 
۲۹ ضعیفان را قوّت می‌بخشد و ناتوانان را قدرت زیاده عطا می‌نماید. 
۳۰ حتّی جوانان هم درمانده و خسته می‌گردند و شجاعان بکلّی می‌افتند. 
۳۱ امّا آنانی که منتظر خداوند می‌باشند قوّت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند کرد. خواهند دوید و خسته نخواهند شد. خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.