اشعیاء-باب شانزدهم Isaiah-16

نبوت درباره سقوط موآب

۱ بره‌ها را که خراج حاکم زمین است از سالع بسوی بیابان به کوه دختر صَهْیون بفرستید. 
۲ و دختران موآب مثل مرغان آواره و مانند آشیانه ترک شده نزد معبرهای اَرنون خواهند شد. 
۳ مشورت بدهید و انصاف را بجا آورید، و سایه خود را در وقت ظهر مثل شب بگردان. رانده شدگان را پنهان کن و فراریان را تسلیم منما. 
۴ ای موآب بگذار که رانده شدگان من نزد تو مأوا گزینند. و برای ایشان از روی تاراج کننده پناهگاه باش. زیرا ظالم نابود می‌شود و تاراج کننده تمام می‌گردد و ستمکار از زمین تلف خواهد شد. 
۵ و کرسی به رحمت استوار خواهد گشت و کسی به راستی بر آن در خیمه داود خواهد نشست که داوری کند و انصاف را بطلبد و به جهت عدالت تعجیل نماید. 
۶ غرور موآب و بسیاری تکبّر و خُیلاء و کبر و خشم او را شنیدیم و فخر او باطل است. 
۷ بدین سبب موآب به جهت موآب وِلوِلَه می‌کند و تمامی ایشان وِلْوِلَه می‌نمایند. به جهت بنیادهای قیر حارَسَت ناله می‌کنید زیرا که بالکل مضروب می‌شود. 
۸ زیرا که مزرعه‌های حَشْبُون و مَوْهای سِبْمَه پژمرده شد و سروران امّت‌ها تاکهایش را شکستند. آنها تا به یعْزیر رسیده بود و در بیابان پراکنده می‌شد و شاخه‌هایش منتشر شده، از دریا می‌گذشت. 
۹ بنابراین برای مو سِبْمَه به گریه یعْزیر خواهم گریست. ای حَشْبون و اَلْعالَه شما را با اشکهای خود سیراب خواهم ساخت زیرا که بر میوه‌ها و انگورهایت گلبانگ افتاده است. 
۱۰ شادی و ابتهاج از بُستانها برداشته شد و در تاکستانها ترنّم و آواز شادمانی نخواهد بود و کسی شراب را در چرخُشتها پایمال نمی‌کند. صدای شادمانی را خاموش گردانیدم. 
۱۱ لهذا احشای من مثل بربط به جهت موآب صدا می‌زند و بطن من برای قیر حارَسْ. 
۱۲ و هنگامی که موآب در مکان بلند خود حاضر شده، خویشتن را خسته کند و به مکان مقدّس خود برای دعا بیاید کامیاب نخواهد شد. 
۱۳ این است کلامی که خداوند دربارة موآب از زمان قدیم گفته است. 
۱۴ امّا الآن خداوند تکلّم نموده، می‌گوید که بعد از سه سال مثل سالهای مزدور، جلال موآب با تمامی جماعت کثیر او محقّر خواهد شد و بقیه آن بسیار کم و بی قوّت خواهند گردید.