اشعیاء-باب چهاردهم Isaiah-14

بازگشت اسرائیل از تبعید

۱ زیرا خداوند بر یعقوب ترحّم فرموده، اسرائیل را بار دیگر خواهد برگزید و ایشان را در زمینشان آرامی خواهد داد. و غربا با ایشان ملحق شده، با خاندان یعقوب ملصق خواهند گردید. 
۲ و قوم‌ها ایشان را برداشته، به مکان خودشان خواهند آورد. و خاندان اسرائیل ایشان را در زمین خداوند برای بندگی و کنیزی، مملوک خود خواهند ساخت. و اسیر کنندگان خود را اسیر کرده، بر ستمکاران خویش حکمرانی خواهند نمود. 
۳ و در روزی که خداوند تو را از اَلَم و اضطرابت و بندگی سخت که بر تو می‌نهادند خلاصی بخشد، واقع خواهد شد 
۴ که این مثل را بر پادشاه بابل زده، خواهی گفت: چگونه آن ستمکار تمام شد و آن جور پیشه چگونه فانی گردید؟ 
۵ خداوند عصای شریران و چوگان حاکمان را شکست. 
۶ آنکه قوم‌ها را به خشم با صدمه متوالی می‌زد و بر امّت‌ها به غضب با جفای بی حّد حکمرانی می‌نمود، 
۷ تمامی زمین آرام شده و ساکت گردیده‌اند و به آواز بلند ترنّم می‌نمایند.
۸ صنوبرها نیز و سروهای آزاد لبنان دربارة تو شادمان شده، می‌گویند: «از زمانی که تو خوابیده‌ای قطع کننده‌ای بر ما برنیامده است.» 
۹ هاویه از زیر برای تو متحرّک است تا چون بیایی تو را استقبال نماید، و مردگان یعنی جمیع بزرگان زمین را برای تو بیدار می‌سازد، و جمیع پادشاهان امّت‌ها را از کرسیهای ایشان بر می‌دارد. 
۱۰ جمیع اینها تو را خطاب کرده، می‌گویند: «آیا تو نیز مثل ما ضعیف شده‌ای و مانند ما گردیده‌ای؟» 
۱۱ جلال تو و صدای بربطهای تو به هاویه فرود شده است. کرمها زیر تو گسترانیده شده و مورها تو را می‌پوشانند. 
۱۲ ای زهره دختر صبح چگونه از آسمان افتاده‌ای؟ ای که امّت‌ها را ذلیل می‌ساختی چگونه به زمین افکنده شده‌ای؟ 
۱۳ و تو در دل خود می‌گفتی: «به آسمان صعود نموده، کرسی خود را بالای ستارگان خدا خواهم افراشت، و بر کوه اجتماع در اطراف شمال جلوس خواهم نمود.» 
۱۴ «بالای بلندیهای ابرها صعود کرده، مثل حضرت اعلی خواهم شد.» 
۱۵ لکن به هاویه به اسفلهای حُفره فرود خواهی شد. 
۱۶ آنانی که تو را بینند بر تو چشم دوخته و در تو تأمّل نموده، خواهند گفت: «آیا این آن مرد است که جهان را متزلزل و ممالک را مرتعش می‌ساخت؟» 
۱۷ «که ربع مسکون را ویران می‌نمود و شهرهایش را منهدم می‌ساخت و اسیران خود را به خانه‌های ایشان رها نمی‌کرد؟» 
۱۸ همه پادشاهان امّت‌ها جمیعاً هر یک در خانه خود با جلال می‌خوابند. 
۱۹ امّا تو از قبر خود بیرون افکنده می‌شوی و مثل شاخه مکروه و مانند لباس کشتگانی که با شمشیر زده شده باشند، که به سنگهای حفره فرو می‌روند و مثل لاشه پایمال شده. 
۲۰ با ایشان در دفن متّحد نخواهی بود چونکه زمین خود را ویران کرده، قوم خویش را کشته‌ای. ذرّیت شریران تا به ابد مذکور نخواهند شد. 
۲۱ برای پسرانش به سبب گناه پدران ایشان قتل را مهیا سازید، تا ایشان برنخیزند و در زمین تصرّف ننمایند و روی ربع مسکون را از شهرها پر نسازند.
۲۲ و یهوه صبایوت می‌گوید: «من به ضدّایشان خواهم برخاست.» و خداوند می‌گوید: «اسـم و بقیـه را و نسـل و ذریـت را از بابـل منقطـع خواهـم ساخت.» 
۲۳ و آن را نصیب خارپشتها و خَلابهـای آب خواهـم گردانیـد و آن را با جاروب هلاکت خواهم رُفت.
«یهوه صبایوت می‌گوید.»

سرنوشت آشور  

۲۴ یهُوَه صبایوت قسم خورده، می‌گوید: «یقیناً به طوری که قصد نموده‌ام همچنان واقع خواهد شد. و به نهجی که تقدیر کرده‌ام همچنان بجا آورده خواهد گشت.» 
۲۵ «و آشور را در زمین خودم خواهم شکست و او را بر کوههای خویش پایمال خواهم کرد. و یوغ او از ایشان رفع شده، بار وی از گردن ایشان برداشته خواهد شد.» 
۲۶ تقدیری که بر تمامی زمین مقدّر گشته، این است. و دستی که بر جمیع امّت‌ها دراز شده، همین است. 
۲۷ زیرا که یهوه صبایوت تقدیر نموده است، پس کیست که آن را باطل گرداند؟ و دست اوست که دراز شده است پس کیست که آن را برگرداند؟

وحی درباره فلسطین  

۲۸ در سالی که آحاز پادشاه مُرد این وحی نازل شد: 
۲۹ ای جمیع فلسطین شادی مکن از اینکه عصایی که تو را می‌زد شکسته شده است. زیرا که از ریشه مار افعی بیرون می‌آید و نتیجه او اژدهای آتشین پرنده خواهد بود. 
۳۰ و نخست زادگان مسکینان خواهند چرید و فقیران در اطمینان خواهند خوابید. و ریشه تو را با قحطی خواهم کشت و باقی ماندگان تو مقتول خواهند شد. 
۳۱ ای دروازه وِلوِلَه نما؟ و ای شهر فریاد برآور؟ ای تمامی فلسطین تو گداخته خواهی شد. زیرا که از طرف شمال دود می‌آید و از صفوف وی کسی دور نخواهد افتاد. 
۳۲ پس به رسولان امّت‌ها چه جواب داده شود: «اینکه خداوند صهیون را بنیاد نهاده است و مسکینان قوم وی در آن پناه خواهند برد.»