هوشع-باب دوم Hosea-02

توبیخ اسرائیل و تفقد از او  

۱ به برادران خود عَمّی بگویید و به خواهران خویش رُوْحامَه! 
۲ محاجه نمایید! با مادر خود محاجّه نمایید زیرا که او زن من نیست و من شوهر او نیستم. لهذا زنای خود را از پیش رویش و فاحشگی خویش را از میان پستانهایش رفع بنماید. 
۳ مبادا رخت او را کنده، وی را برهنه نمایم و او را مثل روز ولادتش گردانیده، مانند بیابان واگذارم و مثل زمین خشک گردانیده، به تشنگی بکشَم. 
۴ و بر پسرانش رحمت نخواهم فرمود چونکه فرزندان زنا می‌باشند. 
۵ زیرا مادر ایشان زنا نموده و والده ایشان بی شرمی کرده است که گفت: «در عقب عاشقان خود که نان و آب و پشم و کتان و روغن و شربت به من داده‌اند خواهم رفت.» 
۶ بنابراین، راه تو را به خارها خواهم بست و گرد او دیواری بنا خواهم نمود تا راههای خود را نیابد. 
۷ و هر چند عاشقان خود را تعاقب نماید به ایشان نخواهد رسید و هر چند ایشان را بطلبد نخواهد یافت. پس خواهد گفت: «می‌روم و نزد شوهر نخستین خود بر می‌گردم زیرا در آنوقت از کنون مرا خوشتر می‌گذشت.» 
۸ اما او نمی‌دانست که من بودم که گندم و شیره و روغن را به او می‌دادم و نقره و طلایی را که برای بعل صرف می‌کردند برایش می‌افزودم. 
۹ پس من گندم خود را در فصلش و شیره خویش را در موسمش باز خواهم گرفت و پشم و کتان خود را که می‌بایست برهنگی او را بپوشاند برخواهم داشت. 
۱۰ و الآن قباحت او را به نظر عاشقانش مُنکشِف خواهم ساخت و احدی او را از دست من نخواهد رهانید. 
۱۱ و تمامی شادی او و عیدها و هلالها و سَبَّت‌ها و جمیع مواسمش را موقوف خواهم ساخت. 
۱۲ و موها و انجیرهایش را که گفته بود اینها اجرت من می‌باشد که عاشقانم به من داده‌اند، ویران خواهم ساخت و آنها را جنگل خواهم گردانید تا حیوانات صحرا آنها را بخورند. 
۱۳ و خداوند می‌گوید که انتقام روزهای بعلیم را از او خواهم کشید که برای آنها بخور می‌سوزانید و خویشتن را به گوشوارها و زیورهای خود آرایش داده، از عقب عاشقان خود می‌رفت و مرا فراموش کرده بود. 
۱۴ بنابراین اینک او را فریفته، به بیابان خواهم آورد و سخنان دلاویز به او خواهم گفت. 
۱۵ و تاکستانهایش را از آنجا به وی خواهم داد و وادی عَخور را به دروازه امید (مبدّل خواهم ساخت) و در آنجا مانند ایام جوانی‌اش و مثل روز بیرون آمدنش از زمین مصر خواهد سرایید. 
۱۶ و خداوند می‌گوید که «در آن روز مرا ایشی (یعنی شوهر من) خواهد خواند و دیگر مرا بَعلی نخواهد گفت،» 
۱۷ «زیرا که نامهای بعلیم را از دهانش دور خواهم کرد که بار دیگر به نامهای خود مذکور نشوند.» 
۱۸ و در آن روز به جهت ایشان با حیوانات صحرا و مرغان هوا و حشرات زمین عهد خواهم بست و کمان و شمشیر و جنگ را از زمین خواهم شکست و ایشان را به امنیت خواهم خوابانید. 
۱۹ و تو را تا به ابد نامزد خود خواهم ساخت و تو را به عدالت و انصاف و رأفت و رحمانّیت نامزد خود خواهم گردانید. 
۲۰ «و چون تو را به امانت نامزد خود ساختم آنگاه یهُوَه را خواهی شناخت.» 
۲۱ و خداوند می‌گوید: «من خطاب خواهم کرد، آسمانها را خطاب خواهم کرد و آنها زمین را خطاب خواهند کرد.» 
۲۲ و زمین گندم و شیره و روغن را خطاب خواهد کرد و آنها یزْرَعیل را خطاب خواهند کرد. 
۲۳ «و او را برای خود در زمین خواهم کشت و بر لُورُوْحامَه رحمت خواهم فرمود و به لُوعَمّی خواهم گفت تو قوم من هستی و او جواب خواهد داد تو خدای من می‌باشی.»