حزقیال-باب چهل و ششم Ezekiel-46

هدایا و روزهای‌ مقدس

۱ خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: «دروازه صحن اندرونی که به سمت مشرق متوجّه است در شش روز شغل بسته بماند و در روز سَبَّت مفتوح شود و در روز اوّل ماه گشاده گردد.»
۲ و رئیس از راه رواقِ دروازه بیرونی داخل شود و نزد چهار چوب دروازه بایستد و کاهنان قربانی سوختنی و ذبیحه سلامتی او را بگذرانند و او بر آستانه دروازه سجده نماید، پس بیرون برود امّا دروازه تا شام بسته نشود. 
۳ و اهل زمین در سَبَّت‌ها و هلال‌ها نزد دهنه آن دروازه به حضور خداوند سجده نمایند. 
۴ و قربانی سوختنی که رئیس در روز سَبَّت برای خداوند بگذراند، شش بره بی عیب و یک قوچ بی عیب خواهد بود. 
۵ و هدیه آردی‌اش یک ایفا برای هر قوچ باشد و هدیه‌اش برای بره‌ها هر چه از دستش برآید و یک هین روغن برای هر ایفا. 
۶ و در غرّه ماه یک گاو جوان بی عیب و شش بره و یک قوچ که بی عیب باشد. 
۷ و هدیه آردی‌اش یک ایفا برای هر گاو و یک ایفا برای هر قوچ و هر چه از دستش برآید برای بره‌ها و یک هین روغن برای هر ایفا بگذراند. 
۸ و هنگامی که رئیس داخل شود از راه رواق دروازه درآید و از همان راه بیرون رود. 
۹ و هنگامی که اهل زمین در مواسم به حضور خداوند داخل شوند، آنگاه هر که از راه دروازه شمالی به جهت عبادت داخل شود، از راه دروازه جنوبی بیرون رود. و هر که از راه دروازه جنوبی داخل شود، از راه دروازه شمالی بیرون رود و از آن دروازه که از آن داخل شده باشد، برنگردد بلکه پیش روی خود بیرون رود.
۱۰ و چون ایشان داخل شوند رئیس در میان ایشان داخل شود و چون بیرون روند با هم بیرون روند. 
۱۱ و هدیه آردی‌اش در عیدها و مواسم یک ایفا برای هر گاو و یک ایفا برای هر قوچ و هر چه از دستش برآید برای بره‌ها و یک هین روغن برای هر ایفا خواهد بود. 
۱۲ و چون رئیس هدیه تبرّعی را خواه قربانی سوختنی یا ذبایح سلامتی به جهت هدیه تبرّعی برای خداوند بگذراند، آنگاه دروازه‌ای را که به سمت مشرق متوجّه است بگشایند و او قربانی سوختنی و ذبایح سلامتی خود را بگذراند به طوری که آنها را در روز سَبَّت می‌گذراند. پس بیرون رود و چون بیرون رفت دروازه را ببندند. 
۱۳ و یک بره یک ساله بی عیب هر روز به جهت قربانی سوختنی برای خداوند خواهی گذرانید، هر صبح آن را بگذران. 
۱۴ و هر بامداد هدیه آردی آن را خواهی گذرانید، یعنی یک سُدْسِ ایفا و یک ثلث هین روغن که بر آرْد نرم پاشیده شود که هدیه آردی دایمی برای خداوند به فریضه ابدی خواهد بود. 
۱۵ «پس بره و هدیه آردی‌اش و روغنش را هر صبح به جهت قربانی سوختنی دایمی خواهند گذرانید.» 
۱۶ خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: «چون رئیس بخششی به یکی از پسران خود بدهد، حقّ ارثیت آن از آنِ پسرانش خواهد بود و مِلْک ایشان به رسم ارثیت خواهد بود.» 
۱۷ لیکن اگر بخششی از ملک موروث خویش به یکی از بندگان خود بدهد، تا سال انفکاک از آن او خواهد بود، پس به رئیس راجع خواهد شد و میراث او فقط از آن پسرانش خواهد بود. 
۱۸ و رئیس از میراث قوم نگیرد و مِلک ایشان را غصب ننماید بلکه پسران خود را از ملک خویش میراث دهد تا قوم من هر کس از ملک خویش پراکنده نشوند. 
۱۹ «پس مرا از مدخلی که به پهلوی دروازه بود به حجره‌های مقدّس کاهنان که به سمت شمال متوجّه بود درآورد. و اینک در آنجا به هر دو طرف به سمت مغرب مکانی بود.» 
۲۰ و مرا گفت: «این است مکانی که کاهنان، قربانی جرم و قربانی گناه را طبخ می‌نمایند و هدیه آردی را می‌پزند تا آنها را به صحن بیرونی به جهت تقدیس نمودن قوم بیرون نیاورند.» 
۲۱ پس مرا به صحن بیرونی آورد و مرا به چهار زاویه صحن گردانید و اینک در هر زاویه صحن صحنی بود. 
۲۲ یعنی در چهار گوشه صحن صحنهای محوّطه‌ای بود که طول هر یک چهل و عرضش سی (ذراع) بود. این چهار را که در زاویه‌ها بود یک مقدار بود. 
۲۳ و به گرداگرد آنها بطرف آن چهار طاقها بود و مطبخ‌ها زیر آن طاقها از هر طرفش ساخته شده بود. 
۲۴ و مرا گفت: «اینها مطبخ‌ها می‌باشد که خادمان خانه در آنها ذبایح قوم را طبخ می‌نمایند.»