حزقیال-باب سی و هشتم Ezekiel-38

نبوت بضد جوج  

۱ و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت: 
۲ «ای پسر انسان نظر خود را بر جوج که از زمین ماجوج و رئیس رُوش و ماشَک و توبال است بدار و بر او نبوّت نما.» 
۳ و بگو خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: اینک من ای جوج رئیس رُوش و ماشَک و توبال به ضدّ تو هستم. 
۴ و تو را بر گردانیده، قلاّب خود را به چانه‌ات می‌گذارم و تو را با تمامی لشکرت بیرون می‌آورم. اسبان و سواران که جمیع ایشان با اسلحه تمام آراسته، جمعیت عظیمی با سپرها و مِجِّنها و همگی ایشان شمشیرها به دست گرفته، 
۵ فارس و کوش و فُوط با ایشان و جمیع ایشان با سپر و خُود، 
۶ جُومَرْ و تمامی افواجش و خاندان توجَرْمَه از اطراف شمال با تمامی افواجش و قوم‌های بسیار همراه تو. 
۷ پس مستعّد شو و تو و تمامی جمعیتت که نزد تو جمع شده‌اند، خویشتن را مهیا سازید و تو مستحفظ ایشان باش. 
۸ بعد از روزهای بسیار از تو تفقّد خواهد شد. و در سالهای آخر به زمینی که از شمشیر استرداد شده است، خواهی آمد که آن از میان قوم‌های بسیار بر کوههای اسرائیل که به خرابه دایمی تسلیم شده بود، جمع شده است و آن از میان قوم‌ها بیرون آورده شده و تمامی اهلش به امنیت ساکن می‌باشند. 
۹ «امّا تو بر آن خواهی برآمد و مثل باد شدید داخل آن خواهی شد و مانند ابرها زمین را خواهی پوشانید. تو و جمیع افواجت و قوم‌های بسیار که همراه تو می‌باشند.» 
۱۰ خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: «در آن روز چیزها در دل تو خطور خواهد کرد و تدبیری زشت خواهی نمود.» 
۱۱ و خواهی گفت: به زمین بی حصار بر می‌آیم. بر کسانی که به اطمینان و امنیت ساکنند می‌آیم که جمیع ایشان بی حصارند و پشت بندها و دروازه‌ها ندارند.
۱۲ تا تاراج نمایی و غنیمت را ببری و دست خود را به خرابه‌هایی که معمور شده است و به قومی که از میان امّت‌ها جمع شده‌اند، بگردانی که ایشان مواشی و اموال اندوخته‌اند و در وسط جهان ساکنند. 
۱۳ شَبا و دَدان و تجّار تَرْشیش و جمیع شیران ژیان ایشان تو را خواهند گفت: آیا به جهت گرفتن غارت آمده‌ای؟ و آیا به جهت بردن غنیمت جمعیت خود را جمع کرده‌ای تا نقره و طلا برداری و مواشی و اموال را بربایی و غارت عظیمی ببری؟
۱۴ «بنابراین ای پسر انسان نبوّت نموده، جوج را بگو که خداوند یهُوَه چنین می‌فرماید: در آن روز حینی که قوم من اسرائیل به امنیت ساکن باشند آیا تو نخواهی فهمید؟»
۱۵ و از مکان خویش از اطراف شمال خواهی آمد تو و قوم‌های بسیار همراه تو که جمیع ایشان اسب سوار و جمعیتی عظیم و لشکری کثیر می‌باشند، 
۱۶ «و بر قوم من اسرائیل مثل ابری که زمین را پوشاند خواهی برآمد. در ایام بازپسین این به وقوع خواهد پیوست که تو را به زمین خود خواهم آورد تا آنکه امّت‌ها حینی که من خویشتن را در تو ای جوج به نظر ایشان تقدیس کرده باشم مرا بشناسند.» 
۱۷ خداوند یهُوَه چنین می‌گوید: «آیا تو آنکس نیستی که در ایام سلف به واسطه بندگانم انبیای اسرائیل که در آن ایام درباره سالهای بسیار نبوّت نمودند در خصوص تو گفتم که تو را بر ایشان خواهم آورد؟» 
۱۸ خداوند یهُوَه می‌گوید: در آن روز یعنی در روزی که جوج به زمین اسرائیل بر می‌آید، همانا حدّت خشم من به بینی‌ام خواهد برآمد.
۱۹ زیرا در غیرت و آتش خشم خود گفته‌ام که هرآینه در آن روز تزلزل عظیمی در زمین اسرائیل خواهد شد. 
۲۰ و ماهیان دریا و مرغان هوا و حیوانات صحرا و همه حشراتی که بر زمین می‌خزند و همه مردمانی که بر روی جهانند به حضور من خواهند لرزید و کوهها سرنگون خواهد شد و صخره‌ها خواهد افتاد و جمیع حصارهای زمین منهدم خواهد گردید. 
۲۱ و خداوند یهُوَه می‌گوید: من شمشیری بر جمیع کوههای خود به ضدّ او خواهم خواند و شمشیر هر کس بر برادرش خواهد بود. 
۲۲ و با وبا و خون بر او عقوبت خواهم رسانید. و باران سیال و تگرگ سخت و آتش و گوگرد بر او و بر افواجش و بر قوم‌های بسیاری که با وی می‌باشند خواهم بارانید. 
۲۳ «و خویشتن را در نظر امّت‌های بسیار معظّم و قدّوس و معروف خواهم نمود و خواهند دانست که من یهُوَه هستم.»